Maandag 10 april is de studiegerelateerde dag waarbij we een dag gaan spenderen bij de Mahidol Universiteit in Bangkok.

Faculty of Science

Om 08:30 uur worden we opgehaald met de bus om naar de bètafaculteit van de universiteit te rijden. We worden hartelijk ontvangen door de assistent-decaan die ons wat vertelt over de universiteit en wat ons vandaag te wachten staat. Hij vertelt dat de Mahidol Universiteit vooral ook een internationale universiteit is, vandaar dat wij ook mogen komen denk ik :).
Dan worden we naar het eerste lab dat we gaan bezoeken geleid. Onderweg zien we dat er al festiviteiten bezig zijn voor Songkran (Thais nieuwjaar). De gebouwen zijn oud en niet veel verschillend van de lelijke gebouwen van de VU, maar de campus zelf is ontzettend groen, met overal palmbomen, planten en bloemen. De assistent-decaan vertelt dat ze dat heel graag zo houden, omdat het een van de groenste plekjes van de stad is en echt een uitlaatplek voor studenten. Daar kan de VU wel wat van leren.
Het eerste lab dat we bezoeken is een farmaceutisch lab. Hier hebben ze onder andere onderzoek gedaan naar de werking van Thaise traditionele planten en kruiden tegen COVID-19. De man vertelt enthousiast over het werk van zijn onderzoeksgroep, maar het is ontzettend warm in de gang, dus is het lastig de concentratie erbij te houden. Gelukkig kapt de assistent-decaan het op een gegeven moment af, omdat mensen het echt niet meer aankunnen en krijgen we een rondleiding in het lab (met airco). Grappig om veel gelijkenissen te kunnen zien, bijvoorbeeld in HPLC- en microscopiemachines. Maar er zijn ook verschillen, zo moet je bijvoorbeeld je schoenen uit in het lab.
Het tweede lab is een pathobiologisch lab. Hier doen ze onder andere onderzoek naar anti-ouderdomsmiddelen met zebravissen. We mogen meekijken naar hoe preparaten van stukjes weefsel worden gemaakt en zelfs helpen met de dunne plakjes op een microscoopglaasje te krijgen. Dat mislukt wel echt volledig bij mij dat alle plakjes scheuren. Hopelijk was het geen echt onderzoek.

Songkran en tonijnblikjes

Dan is het tijd voor de lunch. De vegetariërs krijgen een salade met een dressing naar keuze. Ik kies helaas wel verkeerd, want mijn dubieuze witte dressing maakt alles in de salade nogal plakkerig. Wel heb ik weer een nieuw stuk fruit op: rozenappel. Smaakte naar een guave. Een guave smaakt trouwens weer naar een mix tussen appel en peer.
Na de lunch vervolgen we onze weg naar een centraal plein waar een gebouw staat wat me aan de TU Delft Aula doet denken. Onder de aula krijgen we te leren over allerlei Songkran tradities. Zo mogen we traditionele mierzoete toetjes en drankjes proberen, krijgen we een fleurig blouseje, want mensen dragen een kleurrijke blouse met Songkran, en mogen we bloemenkransen maken die tijdens Songkran worden geschonken aan boeddha.
Songkran is het waterfestival, dus wordt er heel veel gedaan met water. Zo is het traditie om boeddha te zegenen met geurig water, en kan je bij tempels met holy water besprenkeld worden door een monnik. En donderdag tot en met zaterdag zal er een gigantisch watergevecht uitbreken op straat.
Ook op de universiteit zijn er tradities met water. Er staat een lange tafel verderop waar veel oude professoren aan zitten, en een lange rij aan mensen dat langsloopt om ze te bedanken voor hun werk. De professoren besprenkelen hun handen dan weer met water. Zie je dat ons in Nederland al doen?
Dan is het tijd voor het laatste lab, een foodtechnologisch lab. We komen binnen in de presentatiezaal en worden omringd door tonijnblikjes. Blijkbaar is Thailand een van de grootste exporteurs van tonijn, ze leveren bijvoorbeeld ook aan John West. Dit lab doet onderzoek naar tonijn en wat je er allemaal mee kan doen, maar ze faciliteren ook startups in de foodtech industrie. Wel interessant hoor, maar geef mij maar medische technologie.

Talat Noi

Dan is de universiteitsdag alweer voorbij. Er worden nog nummers uitgewisseld met de studenten die met ons donderdag de stad in gaan voor Songkran en rond een uur of 15 worden we weer teruggebracht naar het hostel. Tijd voor vrije tijd!
Ik kan eindelijk mijn reisgids een keer in de praktijk brengen (Kanchanaburi stond er namelijk niet in). Ik heb gelezen over een wijk aan de rand van Chinatown met een mooi straatbeeld, Talat Noi. Het is niet ver, dus Brechje, Fleur en ik gaan aan de wandel. De wijk heeft smalle steegjes, af en toe duikt er street art op en op elke hoek zijn winkels met machine-onderdelen die dan overal rondzwerven. Het doet me denken aan de wijk Christiania in Kopenhagen. Prachtig om te zien, wel hebben we het gevoel dat we de enige toeristen zijn en dat we af en toe gewoon in mensen hun achtertuin rondlopen. Een beetje ongemakkelijk dus. We stoppen in de wijk ook nog even bij een cafeetje, dat opeens het café en hostel van een Nederlander blijkt te zijn. Je kan er zelfs poffertjes bestellen. Wij houden het bij een tosti en maken nog even een praatje met de eigenaar, die in 2021 hierheen is verhuisd. Je komt ze ook overal tegen.
Hierna willen we naar een mall gaan. Terwijl we lopen naar een plek waar een taxi ons kan komen ophalen, zien we een kerk. Dat is leuk, die zijn we nog niet tegengekomen in Thailand. Natuurlijk lopen we even naar binnen. Het is een nogal lelijke, betonnen kerk. We zien dat er een paar mensen op stoelen zitten, en dat de zaal met bloemen versierd is. Dan zie ik opeens een fotolijst met een foto van een vrouw en dat er een slideshow gaande is. Het begint al te dagen, maar als Brechje de kist opmerkt sprinten we maar heel snel weer naar buiten. Oeps.

De mall en Mario

Ik bestel maar snel een Grab. We gaan naar MBK Center, een mall die ik wederom uit mijn reisgids heb geplukt. Het is een gigantische mall met acht verdiepingen, waarbij elke verdieping weer een ander thema heeft. Beautywinkels, kleding, souvenirs, gekke gadgets, camera-apparatuur, telefoons en telefoonaccessoires, gamehallen en gamewinkels, noem het maar op. Er is zelfs een hele onderwijsafdeling waar kinderen huiswerk kunnen maken en je cursussen Engels kan volgen.
De zesde verdieping is een foodcourt waar je eerst geld op een pasje moet zetten dat je dan daar kan uitgeven. Ik zet 200 baht (5,30 euro) op de mijne, en haal een noord-Thaise curry en een rijstthee. Curry is erg lekker, wel iets te pittig. Ik heb wel nog 100 baht over (ja, echt), dus met mango sticky rice als toetje en een extra drankje maak ik mijn budget op.
Op de achtste verdieping blijkt een bioscoop te zijn. Ik wil toch wel heel graag kijken wat er draait en blij verrast zie ik dat de nieuwe Mario film over een halfuur begint mét Engelse audio! Nog blijer verrast zijn we als we zien dat een ticket 100 baht kost. In een impulsieve bui kopen we drie kaartjes. Terwijl we wachten scoor ik nog even een shirt voor Jeroen en kan ik eindelijk zeggen dat ik voor het eerst succesvol heb afgedingd (200 naar 150 baht!).
We proeven bij de balie Tom Yum popcorn (niet heel lekker), Brechje scoort een gigantische cola en we ploffen neer in een bijna lege zaal. De reclames en trailers zijn niet heel bijzonder, behalve misschien de trailer voor een anime die als hoofdpersoon een stoel heeft.
Maar vlak voor de film start er een soort reclamespotje voor de Thaise koning waarbij we foto's van hem zien terwijl hij op bezoek is bij verschillende mensen van de bevolking. Heel bijzonder. Het spotje begon met "Please raise for the king", maar de rest van de zaal stond niet op, dus wij maar ook niet. Denk ook niet dat ik voor Willem-Alexander zou gaan staan als zoiets in de Pathé aan me werd gevraagd.
De Mario film was alles wat je van een Mario film zou verwachten: geen hoogstaand verhaal, wel erg leuke verwijzingen naar de games en mooie animatie.

Blij met onze keuzes van vandaag pakken we een Grab naar het hostel en gaan we gauw naar bed. Morgen vroeg op voor een tour door de Grand Palace van Bangkok!

Geschreven door Anna.op.reis