Another early morning: Vincent, Izzy en ik zitten om half 8 klaar voor het ontbijt. Vincent vertrekt vandaag naar Thailand, Izzy en ik worden om half 9 naar de slowboat gebracht. Ik heb zowel ontbijt als een baguette "to go" besteld, maar het hostel dacht blijkbaar dat ik beide to go wilde, aangezien mijn ontbijt én de baguette pas om vijf voor half 9 in mijn handen worden geduwd. Ach, straks op de boot toch zeeën van tijd om alles op te eten.

De schoolreis slowboat

Na een tuktuk ritje komen Izzy, ik en iets van 10 anderen aan bij de pier waar de boot voor ons klaarstaat. Alex heeft met zijn connecties geregeld dat we allemaal voorin kunnen zitten: de beste plekken, aangezien de motor achterin een oorverdovend lawaai maakt.
Na onze groep komen er nog een stuk of 10 mensen achter ons zitten. Dan is het is 5 voor 9 en in de veronderstelling dat de boot om 9 uur vertrekt, zijn we hoopvol dat het een lekker rustig bootritje wordt.
Het wordt tien over 9. Een aantal locals komen aanzetten met een hele inboedel aan spullen.
Half 10. Een gigantische groep mensen met tourguide loopt de trap af. Ze zijn net met een guided tour de grens overgestoken. Ik ga maar mijn ontbijt eten.
Kwart voor 10. Mijn ontbijt is op en in de verte zien we nóg een horde mensen met gids aankomen. Onder hen een half dozijn jongens die een enorme koelbox met bier meeslepen.
10 uur. De boot zit vol en gaat eindelijk ontmeren. Ik aas op een leeg bankje voor me waar ik net iets meer beenruimte zal hebben. Dan zien we in de verte twee jonge meiden de pier af komen rennen. Ondanks dat de boot al in het midden van de rivier ligt, besluiten ze om weer aan te meren om de twee meiden aan boord te laten. Heel erg aardig van de kapitein. Wel nemen ze dat ene lege bankje in.
Kwart over 10. We varen! De prachtige landschappen die de Mekong ons voorschotelt maken alles weer goed. Bergen, stranden, rotsen, buffalo's, koeien, zwemmende kinderen en vissende mensen wisselen elkaar af.
De boot zelf doet me akelig veel denken een schoolreisje. Achterin wordt gedronken, luidruchtig gepraat en harde muziek gespeeld. Gelukkig heeft 21-jarige ik tegenwoordig niet meer zo'n drang om bij die "coole kinderen" achterin de bus te horen.
Overigens heb ik ook helemaal geen tijd om die drang te creëren, want ik heb het veel te druk met slapen. Want ik zou mezelf niet zijn als ik niet driekwart van de bootrit snurkend doorbreng natuurlijk.

Pakbeng en de party backpackers

Rond een uur of 5 komen we aan in Pakbeng, waar ik me bij het aanmeren bijna onder een stoel wil gaan verstoppen. Bovenaan de pier staan er geen ouders op ons te wachten, maar komen er wel hordes mensen op ons af die ons allemaal naar hún guesthouse willen schreeuwen. Het is nogal overweldigend. Uiteindelijk stap ik met een grote groep mensen in een tuktuk naar het goedkoopste hostel dat we op Booking hadden gezien.
Het blijkt een hostel te zijn met een kleine 12-bed dorm zonder gordijnen bij het bed. Gezellig. Wel is er een patio met prachtig uitzicht over de Mekong.
Mijn kamer bestaat vooral uit die coole kinderen van de boot, dus als ze op zoek gaan naar eten sla ik toch vriendelijk over. Ik loop op een ander groepje mensen af die hier allemaal in privékamers verblijven en vraag of ik hun mag vergezellen bij het diner. Dat mag natuurlijk. Ik loop mijn dorm in voor mijn tas en daar kom ik nog één meisje tegen, Alessia uit Ierland. Als ik haar mijn eetplannen vertel, wil ze erg graag met ons mee. Ze had ook niet zo'n zin in die party backpackers, haha.
Dus gaan we met zijn zessen op stap: Alessia en ik, Taco en Tim (een Duits koppel), Simon (een Belg uit Wallonië) en Paddy (een Engelsman).
Ons oog valt op een restaurantje met rivieruitzicht, en als we naar binnenlopen blijkt die grote groep hetzelfde idee te hebben gehad. Dus nemen we een tafeltje naast ze. Ik eet iets wat ik nu vergeten ben, maar het was vast lekker.
Na het eten besluiten we om een kijkje te nemen bij de bar waar de partypackers naartoe zijn gegaan. Beerlao wordt geserveerd in flessen van 640 ml en ik vond eentje bij het diner dus wel genoeg. Daarom wil ik in de bar een fruitshake bestellen, maar die is én duurder dan een groot biertje (1 Beerlao van 640 ml = 25.000 kip = 1,32 euro; 1 fruitshake = 30.000 kip = 1,58 euro) én ze hadden geen fruit meer. Dan maar een fanta.
Het grootste deel van de avond klets ik met Taco en Alessia, die allebei erg bijzondere reisverhalen hebben. Taco en Tim hebben hun baan opgezegd en zijn nu al meer dan een jaar samen aan het reizen, eerst door Zuid-Amerika en nu Azië. Alessia zou nu eigenlijk in Nepal moeten zijn voor een 10-daagse meditatie retreat, maar na 3 dagen is ze het ontvlucht en heeft ze impulsief besloten om de komende tijd in Laos te spenderen.
Taco en ik besluiten na een tijdje dat het wel goed geweest is en we lopen met een ander groepje uit mijn dorm mee terug naar het hostel. De kamer is nog leeg, dus we kunnen lekker als eerste in slaap vallen.

Morgen deel 2 van het slowboat-avontuur!

Geschreven door Anna.op.reis