De slowboat vertrekt weer om 9 uur richting Luang Prabang. Ik heb de memo echter gemist dat de tuktuk die ons naar de pier brengt al om 8 uur vertrekt. Gehaast werk ik een croissant en koffie naar binnen en bestel ik wat fried rice om als lunch op te eten op de boot. Als we weggaan krijg ik een baguette in mn handen geduwd. Ook goed.

Schoolreis deel 2

Doordat we zo vroeg zijn, kunnen we gelukkig wel als een van de eersten een een plekje uitzoeken. Ik neem een plekje voorin en heb me voorgenomen om dit keer níét de hele rit te slapen. Wonder boven wonder ben ik geen een keer in slaap gevallen!
Maar er is dan ook genoeg bekijks tijdens de rit. Je spot steeds meer tekens van leven langs de rivier in de vorm van dorpjes, groepen buffalo's of vissersbootjes. Er worden ook veel meer stops gemaakt dan bij de eerste etappe (of ik ben gewoon door minder stops heen geslapen), en bij elke stop wordt de boot drukker met locals die de schattigste kinderen ooit hebben.
Bij sommige stops proberen er mensen ook dingen te verkopen aan de toeristen. Zo komt er bij een dorpje een horde kleine meisjes te boot op rennen en steken gretig hun handen uit om hun armbandjes te kunnen verkopen. Kinderen komen ook bedelen om water. Ik hoor later van iemand dat dat de nieuwe "pen" is: eerst bedelen om iets anders, en dan later geld vragen.
Deze tweede dag van de bootrit bevalt me een stuk beter. Waarschijnlijk doordat ik me niet constant in een slaperige roes bevind. Ik lees een boek uit, probeer wat te schrijven, zie dan dat ik daar totaal het batterijpercentage niet voor heb en geniet veel van het uitzicht. Ik heb mijn baguette al erg vroeg opgegeten, maar gelukkig biedt een aardige Chinese man me wat mandarijnen aan.
Verder vermaak ik me ook volop met mensen kijken. Ik ben gesandwiched tussen twee verschillende schoolreisjes: een Laotiaanse voorin en een Westerse achterin. De locals hebben enorm veel Beerlao mee en draaien onverstaanbare muziek, achter me heeft een vent een gitaar tevoorschijn gehaald en is er een soort karaoke-party bezig. Hij komt maar net boven het geluid van de ronkende motor uit.
De tijd lijkt te vliegen, maar ook juist heel langzaam te gaan. Ik merk dat ik het niksen wel even nodig had na 2.5 week constant op stap te zijn.

Duivelse dilemma's

En dan zijn we plots in Luang Prabang. Tijdens de bootrit heb ik veel nagedacht over welk hostel ik ging boeken. Iedereen van de boot lijkt gekozen te hebben voor een van de grote backpackerhostels.
Ik heb gemerkt dat ik de laatste dagen best wel wat moeite heb met de stevige drinkcultuur die er rondom backpackers hangt. Veel jonge reizigers gaan naar Zuidoost-Azië om de landen te zien, maar ook om er te feesten. Nu ben ik zelf helemaal niet vies van een biertje, echter lijkt het soms alleen maar om drank en feesten te draaien en als dat is wat je wil, prima, maar het is echt niet waar ik zelf naar zoek voor deze reis.
Op de slowboat en in het mini-stadje lijkt het moeilijk om deze cultuur te ontvluchten en het maakte me een beetje recalcitrant: ik wilde me eigenlijk zo snel mogelijk losmaken van deze groep en kreeg een soort afkeer tegen het feesten. Maar dat betekent wel dat je dan helemaal alleen verder moet. Dilemma!
Ik appte wat met Flo, die bijna exact dezelfde ervaringen had op de slowboat. Hij had zich uiteindelijk ook van zijn groep afgesplitst en raadde me een hostel aan waar de vibe wat chiller is. Dat trok me over de streep en als we op de Luang Prabangse pier staan, heb ik dus een ander hostel geboekt dan de rest. Gelukkig is die wel op 3 minuten lopen van een van de partyhostels, dus kunnen we wel een tuktuk delen.
Het hostel is inderdaad erg chill, met een heerlijk uitzicht op de rivier. Maar ik ben nu wel helemaal alleen. Ga ik in dit rustige hostel wel nieuwe mensen ontmoeten?

Lovely Luang Prabang

Een beetje verloren besluit ik om maar gewoon op zoek te gaan naar eten. De honger werkt namelijk niet echt mee op mijn stemming. Terwijl ik wandel door de stad leeft de gemoedstoestand wel weer een beetje op: het is hier erg leuk. Luang Prabang voelt meer als een dorp dan een stad en ik kan niet wachten om het in het daglicht te ontdekken. Ik loop de nachtmarkt op waar ik veel over gelezen heb en word verwelkomd door de inmiddels bekende geuren van marktkraampjes met fruitshakes, barbecues, noedels en nog veel meer.
Terwijl ik een kraampje probeer uit te kiezen, kom ik Alessia tegen. Ze is met een groepje ook op zoek naar eten hier. Dus schuif ik aan tafel bij Alessia, Simon, Paddy, de twee meisjes die last-minute de boot op kwamen en óók uit het Duitssprekende deel van Italië komen (ze kenden Matthias niet) en nog twee Franse meiden.
Ik eet een verrukkelijke noedelsoep voor welgeteld 1,30 euro en haal nog gyoza's en een fruitshake. Ik heb vegetarisch zijn inmiddels wel opgegeven trouwens. In Laos komt het namelijk neer op een tofudieet, als ze al tofu serveren. Maar als Simon en Paddy met een gebraden babyvogel aankomen, doet mijn hart wel een beetje pijn.
Simon de Belg heeft een grondhekel aan Nederlanders. Om hem te pesten door het stereotype te bevestigen én omdat ik het eigenlijk wel een goede deal vond eet ik een hete chilipeper in ruil voor twee gratis biertjes. 5 seconden na het eten van de peper vond ik het wel een minder goede deal.
Na het eten lopen we een rondje op de sfeervolle nachtmarkt waar allerlei leuke dingen worden verkocht.
Daarna zoeken we een barretje langs de rivier op, ik in mijn gewonnen goudgele rakkers (nu voelt het wel weer als een goede deal) en we kletsen over van alles en nog wat. Ik word heel lief door de groep naar mijn hostel teruggebracht en ga een stuk blijer dan een paar uur geleden naar bed.

Op het moment van schrijven, meer dan een week later (sorry), weet ik dat alles allemaal goed is gekomen. Het kwam zelfs dezelfde dag nog goed. En hoewel ik achteraf gezien mijn reactie een beetje overdreven vind (die "party backpackers" waren gewoon echt wel aardige mensen), was dat wel hoe ik me destijds voelde en ik wil alles zo eerlijk mogelijk opschrijven.
Ik heb wel geleerd dat alles eigenlijk altijd wel op zijn pootjes terechtkomt en ben ook ik nog steeds erg blij dat ik toen voor mijn eigen plan heb gekozen, aangezien het geresulteerd heeft in een hele leuke groep mensen. Maar daar zullen jullie nog genoeg over lezen de komende dagen...

Geschreven door Anna.op.reis