Zaterdag 15 april! De laatste officiële dag met Mens. Op zondag vliegt een deel van de groep namelijk naar huis, de rest vliegt maandag.

Floating (?) market

Als laatste activiteit staat een floating market op de planning. We vertrekken vol goede moed naar het busstation voor de bus die ons erheen gaat brengen. Maar je raadt het al... die komt natuurlijk niet. Dus stappen we in de oude vertrouwde bus 1 om na een wandeling een andere bus te proberen. Die bus komt wel, hoera!
Na een korte 7-Eleven stop voor koffie lopen we de markt in. Er is nog niks "floatings" aan, maar het ruikt er wel heerlijk, dus de lunchplek is zeker al verzekerd.
Eenmaal aangekomen op de pier probeert de commissie kleine bootjes te regelen die je over de markt rondvaren. Echter zijn die allemaal net vertrokken en komen anderhalf uur later pas weer terug. Ze gaan dus proberen wat anders te regelen.
Om de tijd te doden lopen wij wat rondjes op de markt. Er is een bandje bezig met muziek maken, waarbij een vrouw door een keiharde microfoon voor ons onverstaanbare teksten aan het zingen is. Ik sta een tijdje te kijken naar een man met een xylofoon-achtig instrument, tot die me opeens wenkt. Blijkbaar wil die met me op de foto. Terwijl we een selfie maken en Brechje er ook nog even eentje van ver maakt (op allebei onze telefoons), speelt de rest van de band gewoon door. De xylofoon zal wel geen essentieel instrument van het liedje geweest zijn.
We lopen ook nog even over de spoorlijn die naast de markt ligt en maken stoere avonturiersfoto's en dan kunnen we op de boot. Geen kleine alleen, maar een grote boot die ons ook naar de markt kan brengen (?).
Het is een chill bootritje waarbij we de villa's die in de buitenwijken van Bangkok staan kunnen gadeslaan. Af en toe moet je wel even wat emmers water van kinderen ontwijken (of accepteren), want het is nog steeds Songkran.
Dan zien we uit het niets een gi-gan-tische boeddha boven de gebouwen uitsteken. Maar zo snel dat hij tevoorschijn kwam, zo snel verdween hij weer, want de boot gaat omkeren.
Op de terugweg stoppen we bij een markt. Deze staat op zich wel op een vlot, maar bootjes zijn eigenlijk nergens te bekennen. Na een klein rondje hebben we het wel weer gezien en is het tijd voor de bootrit terug.
Later bedachten we ons dat er misschien gewoon helemaal geen floating markt was door Songkran. Of het vlot waar we afgezet waren was de floating markt. Of we hebben het gewoon compleet gemist.

Van vintagewalhalla naar weekendmarkt

Na het boottochtje dat ondanks een gebrek aan floating alsnog gewoon leuk was, halen we lunch op de niet-drijvende markt. Ik heb een gevulde omelet van een kraampje dat me intrigeerde, en deze was echt zó lekker. Oké, ik heb vaak gezegd dat iets lekker was in dit blog, maar deze spant echt de kroon (ten tijde van schrijven, 25 april: nog steeds het lekkerste wat ik heb gegeten). Mijn positieve woorden hebben invloed en binnen de kortste keren zitten er 10 mensen aan de omelet. Dat kraampje zal goede business doen vandaag (en terecht).
Er was geen airco op de ondrijvende markt en het is zoals gewoonlijk weer bloedje heet, dus Fleur, Brechje, Joris en ik zijn blij als we in de verkoelende airco van de Grab stappen.
We gaan onze vrije zaterdagmiddag besteden bij de Chatuchak Weekendmarkt: de grootste weekendmarkt ter wereld. Perfect voor de rest om souvenirs in te slaan en voor mij om eindelijk die sandalen te vinden.
Als we worden afgezet door de taxi zijn we allemaal nog een beetje uitgespeeld door de hitte, dus besluiten we om even een naastgelegen mall in te stappen om af te koelen. Wat blijkt: de mall is een acht verdiepingen hoog gebouw met alleen maar vintage spullen. Meubels, lp's, posters, zonnebrillen, om de een of andere manier een heleboel creepy poppen, en kleren, kleren en nog eens kleren. Het vintage-walhalla!
We kijken onze ogen uit. Fleur wil álles kopen, maar twijfelt heel erg. Uiteindelijk is ze op zondag nog teruggegaan om wel dingen aan te schaffen!
Terwijl we nog lang niet klaar zijn in het vintage-paradijs, vervolgen we door tijdgebrek wel onze weg naar buiten, aangezien de weekendmarkt nog gigantischer is.
En gigantisch dat die is. In smalle, overdekte gangetjes zijn er 15.000 kraampjes aan souvenirs, kleren, sieraden, kunst, planten en zelfs huisdieren. Brechje en Joris slaan uitgebreid souvenirs in, Fleur en ik kunnen een North Face pet afdingen (update: inmiddels ben ik hem alweer kwijtgeraakt :(((( ) en na een heleboel schoenen te hebben bekeken vind ik dan éindelijk goede sandalen.
En als je ze dan eenmaal gekocht hebt, kom je opeens overal winkels tegen die goede sandalen verkopen. Tja, that's life.
Met een geslaagd gevoel stappen we de taxi in terug naar het hostel. Ik maak even een mental note dat ik aan het eind van mijn reis zeker hier terug moet komen voor mijn souvenirrondje.

Laatste avondmaal en karaoke

Rond een uur of 18 zijn we weer compleet met de groep en gaan we aan de wandel naar het restaurant voor ons laatste gezamenlijke avondmaal. Het is een leuk restaurantje aan het water, waarbij ik met weer wat slimme budgetsamenwerkingen een gedeeld voorgerecht, hoofdgerecht, gedeeld toetje én een biertje uit het eten kan slepen. Hoef denk niet meer te zeggen dat het lekker was.
Tijdens het eten gaat het gesprek voor het grootste deel over hoe veel zin iedereen wel niet heeft in het koude Nederland, dat iedereen dinsdag weer aan de studie moet, en iedereen wordt uitgenodigd voor een huisfeestje. Toch weer een echt besefmomentje dat ik straks in mijn eentje verder moet.
Maar eerst is het tijd voor: karaoke! Een paar mensen hebben een grote karaokekamer gereserveerd voor onze laatste avond. Ik spring met een paar mensen in een tuktuk, wat echt een waanzinnig slecht idee was, omdat tuktuks hét doelwit zijn van Songkran-vierende mensen langs de weg. Dus enigszins doorweekt komen we aan bij de karaokebar, die er nogal donker uitziet. Blijken we bij de verkeerde locatie te staan, woeps. Gelukkig is de juiste locatie maar 15 minuten lopen.
Als wij dan als laatste aankomen, kan het karaokefeest beginnen. Een uur lang keivals zingen was een perfecte afsluiter van de trip, met als hoogtepunten David die de avond aftrapt met Skyfall en Let it Go, en een acapella versie van Stupid van Tess (ze hadden geen Nederlandse muziek natuurlijk).

Morgen vliegt een derde van de groep naar huis. Maar de andere tweederde hebben nog een vrije dag! Brechje en ik willen graag nog iets cultureels doen en moeten nog kiezen tussen een Railway-market en een halve dagtrip naar de stad Ayutthaya. Na een heleboel getwijfel boeken we om 1 uur 's nachts dan optie twee (Brechje: "ik ben toch wel marktmoe"), wat wel betekent dat we om 7:15 uur 's ochtends weg moeten.

Ach, who needs sleep?

Geschreven door Anna.op.reis