Gigantisch achterlopen op reisverslagen heeft toch nog een voordeeltje: ik kan prima de tijd doden in mijn 12 uur durende busrit van Bangkok naar Chiang Rai.

Maar nu weer terug in de tijd: het is half 9 in de ochtend op dinsdag 11 april. We zitten aan het gratis "ontbijt" van het hostel. Dit houdt in: witte toast met jam, thee en oploskoffie. Geen culinaire hoogstandjes, maar wel lekker makkelijk en het meisje bij het ontbijt is heel aardig.
Straks gaan we vertrekken voor een tour door the Grand Palace, het oude paleis van de Thaise monarchie, en Wat Phra Kaew: de tempel die de Emerald Buddha huist, het meest heilige beeld van Thailand.

Thaise geschiedenis

Onze tourguide, William, ontmoet ons in het hostel. Hij checkt nog even onze outfits: in the Grand Palace zijn ze strenger op kleding dan de meeste tempels, vrouwen mogen hun schouders namelijk niet met alleen een sjaal bedekken en mannen moeten een lange broek aan (dus ook geen doek of iets). Gelukkig zijn afritsbroeken tegenwoordig weer hip. Nadat sommigen even hebben omgekleed neemt William ons mee op stap. We gaan met de bus, bus 1 om precies te zijn, maar wel met de grote bus 1(?). Blijkbaar zijn er verschillende groottes bussen in Bangkok. Na een paar bussen 1 voor ons voorbij te hebben laten geschoten, stopt er eentje die William goed genoeg vindt en zijn we onderweg.
Het complex bestaat uit twee delen: het deel waar de Emerald Buddha en alle gerelateerde gebouwen zich bevinden en het deel waar het paleis zich bevindt. Voordat we naar binnen gaan geeft William nog wat context. Het paleis en de gebouwen zijn gebouwd in de 18e eeuw, toen koning Rama I de hoofdstad van Ayutthaya naar Bangkok verplaatste. De Emerald Buddha is toen ook hierheen verplaatst. Niemand weet wie het smaragdgroene beeld, wat trouwens niet eens van smaragd is, heeft gemaakt of waar het vandaan komt. Het is gevonden in een stupa die openbrak na blikseminslag.
De boeddha wordt door het jaar heen op traditionele wijze van drie verschillende seizoensgebonden gouden decoraties voorzien: in winter-, zomer- en regenseizoen. William vindt alleen zelf dat Thailand vier seizoenen heeft: hot, hotter, hottest and bloody hot. We zitten nu in bloody hot season. Ben ik het wel mee eens.
William vertelt ook over de recente koningen. De vorige koning, Rama IX, was erg geliefd en is 70 jaar lang koning geweest. Terwijl William over de huidige koning, Rama X, vertelt merken we aan alles dat hij geen voorstander is van hem. Echter kan je in Thailand ernstig in de problemen komen als je je negatief uitspreekt over de koning. Daarom vertelt hij over Rama X in 'facts': dat hij tijdens corona voornamelijk in Duitsland zat, dat hij meerdere vrouwen tegelijk heeft, dat hij zijn oudste dochter in leven houdt terwijl ze al hersendood is, et cetera. William: "But these are just the facts, not my opinion!". Lijkt me vreselijk als je vrijheid van meningsuiting zo beperkt wordt dat je op zo'n manier moet communiceren.

Wat Phra Kaew en the Grand Palace

Dan gaan we eerst naar binnen bij het Wat Phra Kaew-complex: naast de tempel zelf, staan er ook nog een heleboel prachtige gebouwen omheen, waaronder een gebouw waar het as van Rama I tot en met Rama XIII ligt en een mini-model van de Angkor Wat.
Alles is erg imposant en statisch en we kijken onze ogen uit. Wel is het erg druk, zijn er weinig schaduwplekjes en wordt het met de minuut heter. We zijn dus opgelucht als we even bij de tempel naar binnen mogen om de Emerald Buddha te bekijken.
In de tempel moet je op de grond zitten en je mag niet met je voeten naar boeddha wijzen. De onderkant van je voet wordt namelijk als het vieste deel van je lichaam gezien en het is dus heel onbeleefd om die aan iemand te laten zien, vooral aan een boeddha. In kleermakerszit of op onze knieën slaan we dus de prachtige tempel gaande. De boeddha zelf is maar heel klein, maar alles eromheen is versierd met mooie muurschilderingen en gouden ornaten.
Na de tempel lopen we door naar het tweede deel van het complex, waar de paleisgebouwen staan. William houdt van groepsfoto's, dus we nemen voor het paleis met een beetje tegenzin alweer de derde groepsfoto. Het paleis is in Westerse stijl gebouwd, maar de daken zijn Thais. Daarom geeft William het ook de bijnaam: "white person wearing a Thai crown". Zien jullie het ook?
We lopen langs de paleisgebouwen die erg mooi zijn, maar waar we verder niet in mogen, en dan is de tour klaar. Maar goed ook, want iedereen is wel een beetje uitgeteld door de hitte.

Op grote hoogtes

Na een lekkere lunch in een schattig cafeetje dicht bij het paleis, nemen Junior, Beau en ik de Grab naar het hostel. Na even te hebben afgekoeld in de airco bespreken Junior en ik wat we nu willen gaan doen.
Bangkok staat ook bekend om haar hoge gebouwen en vele rooftop bars. Ik heb gelezen over het hoogste uitkijkpunt van Bangkok, en dat je daar op een glazen vloer kan staan. Het is een tikkeltje prijzig, maar Junior is ook enthousiast dus we besluiten om het gewoon maar te gaan doen.
Tijdens de taxirit merken we al dat we in een ander stuk Bangkok terechtkomen: we rijden op een vijfbaansweg met enorm veel wolkenkrabbers om ons heen. De hoogste wolkenkrabber is de King Power Mahanakhon, en daar stoppen we ook.
We hebben onze kaartjes al online gekocht, dus de kaartjesrij kunnen we skippen en we lopen meteen door naar de rij voor de lift. Maar niet voordat we een foto moeten maken voor een of ander gek greenscreen.
Dat stappen we in de lift naar de 75e verdieping. Volgens mij ging het sneller dan mijn Uilenstede lift naar de achtste.
Deze verdieping is nog binnen, maar alle muren zijn van glas en je kan helemaal rondlopen. Het uitzicht is echt waanzinnig en voelt bijna niet echt. Alsof je een VR-bril op hebt en een mooi uitzicht hebt aangeklikt. Tientallen wolkenkrabbers torenen uit boven de stad, de auto's lijken op speelgoed en we zien mensen zwemmen op rooftop-zwembaden, tennissen op rooftop-tennisbanen en spelen op rooftop-speeltuinen. Doet je beseffen hoe veel mensen hier wel niet wonen, met allemaal weer hun eigen leven. Zet dingen toch weer in perspectief. Ook valt het op dat je echt niet ver kan zien door de extreme laag smog die je boven de stad ziet hangen. Best wel heftig om te zien.
We lopen naar boven, naar de 78e verdieping, waar het hoogste punt is: 314 meter (hey, da's pi!). Deze verdieping is in de buitenlucht, dus het windje maakt de ervaring extra cool. Aan de rechterkant van het dak kan je op de glazen, uitstekende vloer staan. We doen onze slofjes aan en maken natuurlijk wel even wat foto's van elkaar. Zelfs zonder hoogtevrees moet ik wel even slikken als ik naar beneden kijk. Vrij bizar om zo hoog te staan.
Na onze toeristische fotosessie gaan we weer naar de geairconditionde 75e verdieping, waar we wachten op David en Mischa die hiernaartoe onderweg zijn, en kletsen Junior en ik even bij. Toch een keertje wat anders dan in de kelder van de VU.
Als David en Mischa er zijn lopen we met ze mee en genieten we van hun verwonderingen die wij net ook hebben gehad. Inmiddels is het rond 6 uur, dus we besluiten om te blijven voor zonsondergang. Om de tijd te doden is het weer tijd voor wat natuurkunde opdrachten: hoe ver kan je vanaf hier zien (zonder smog) met de kromming van de aarde meegerekend? Hoe lang doet het geluid beneden erover om ons te bereiken? Zou je een sensor in je telefoon kunnen bouwen die de luchtkwaliteit meet? Hoe weet mijn telefoon eigenlijk hoe hoog ik ben?
Inmiddels is het een stuk drukker geworden. De influencers vliegen je om de oren, en er staat ook opeens een dj trendy house muziek te draaien.
We zien de zon zakken in de smog (horizon is niet echt te zien) en even later zien we de stad transformeren in haar nachtelijke staat. Door de lichtjes is de stad totaal anders geworden en vallen meteen ook nieuwe dingen op, zo spotten we bijvoorbeeld de rooftop-bar van the Hangover 2.
Na een tijdje is het genoeg geweest en nemen we de lift naar beneden. We krijgen de hilarische greenscreenfoto's te zien waar Junior en ik net een getrouwd stel lijken. We slaan het kopen van de foto's toch maar over (je kan ze ook gratis online downloaden) en lopen door souvenirshops weer naar buiten. Eigenlijk is het net een Efteling-attractie.
Vervolgens eten we ramen noedels bij een Japans tentje in de buurt en drinken soju. Dan pakken we een Grab terug naar het hostel en doen nog een paar spelletjes met de rest, en gaan dan vroeg naar bed.

Morgen gaan we namelijk om 7:15 de deur uit voor een fietstocht!

Geschreven door Anna.op.reis