De laatste dag alweer in Kanchanaburi. Vandaag hebben we weer vrij en het wordt weer errug warm, dus Brechje, Fleur, Jasmijn en ik hebben besloten om vroeg in de ochtend twee tempels te gaan bezoeken. "Vroeg" werd uiteindelijk 8 uur, maar hey, nog steeds eerder dan de rest van de groep. Aan het ontbijt hebben we wel nog een beetje spijt van onze keuze.

Tiger Cave?

Het is 20 minuutjes rijden naar de eerste tempel dus ik bestel een Grab. We hadden van anderen gehoord dat het bij de tempels zelf moeilijk is om weer een taxi terug te krijgen, dus probeer ik aan de chauffeur te vragen of hij ons ook naar de andere tempel kan brengen en daarna weer terug naar het hostel. Na wat heen-en-weer gepraat in de Google Translate app spreken we een prijs af van 500 baht (13 euro). Nou, lijkt ons prima voor een ochtendje privéchauffeur.
We komen aan bij de eerste tempel, de "Tiger Cave Tempel", waarbij we meteen een lange trap op moeten om op het complex aan te komen (de cable car is helaas kapot). Maar de vruchten van het traplopen worden meteen afgeworpen, want we hebben prachtig uitzicht over rijstvelden. Het tempelcomplex zelf bevat een aantal mooie gebouwen en een boeddha compleet versierd met gouden mozaïekstenen, waardoor hij schittert in de zon.
We maken een paar rondjes langs alle gebouwen, ik test mijn analoge camera uit die ik eindelijk een keer niet vergeten ben, en Fleur schiet kiekjes met haar "echte" camera. Brechje, Jasmijn en ik besluiten vervolgens om in een van de pagodes naar boven te lopen. Elke verdieping heeft mooie plafond- en muurschilderingen. Het traplopen is nogal zwaar door de hitte, en we denken wel vier verdiepingen lang dat het nu echt de laatste is. Echter is de echte laatste verdieping wel prachtig versierd met opnieuw gouden mozaïek, dus kunnen we onze uitputtingsslag wel een soort van goed praten.
Terwijl we vanuit het complex weer teruglopen naar de grond, begin ik een tirade over dat ik niet snap waarom het nou de Tiger Cave tempel heet. We hebben letterlijk nergens een tiger óf een cave gezien. Vijf seconden later staan we met onze neuzen voor een grot met tientallen beelden van tijgers erin. Woeps.
Naast de Tiger Cave is ook nog een gebouw waar het lichaam van een monnik wordt geborgen. Hij ligt in een glazen kist, met camera's op hem gericht, zodat je hem op schermen kan bekijken. We probeerden nog op te zoeken waarom, maar zelfs de foto-functie van Google Translate kon ons niet verder helpen. Heel bijzonder. Later las ik dat het de monnik is die de grot heeft ontdekt, en hier schijnbaar een tijger zag en er een tijdje mee heeft geleefd. Vandaag de naam Tiger Cave.

Toch nog die ene trap

Onze privéchauffeur brengt ons vervolgens naar de tweede tempel: de Dragon Cave tempel. Nou, daar kon je in ieder geval geen doekjes om wenden, want het eerste wat je ziet is een gigantische drakenkop, waarvan de tong een lange trap is. Na een korte eet- en drinkpauze onder een ventilator en een plaspauze waarbij ik onderweg een kooi met twee apen (?) en een hert (?) tegenkom, beginnen we aan de volgende traptocht.
Aangezien het inmiddels al wel rond de 38 graden is, doen we het rustig aan en nemen we een pauze na elke 10 treden. Later werd dit na elke toonladder (zing: do, re, mi, fa, sol, la, ti, do; dus 8 treden).
Eenmaal door de mond van de draak heen komen we uit bij een gebouwtje waar we al prachtig uitzicht hebben. Maar... er gaat nog een trap verder. Nou, nu we toch al hier boven zijn, kan nog een trap geen kwaad toch?
Deze trap leidt ons tot de werkelijke Dragon Cave tempel: een tempel met wederom een gigantische boeddha, dit keer in een grot. Je vraagt je dan toch af hoe ze zo'n beeld daar krijgen.
De grot is lekker koel, maar je raadt het al: er is ook weer een trap de grot uit naar boven. Wat zou daar dan zijn? Fleur houdt het maar voor gezien, maar de nieuwsgierigheid van Brechje, Jasmijn en ik neemt de overhand en we gaan toch weer traplopen. Na een enge ijzeren trap komen we op een bergtrap terecht waar we het einde eigenlijk niet eens van kunnen zien. Een heleboel toonladders verder zien we dan toch een klein berghuisje met een offerplaatsje. En wat zien nog meer? Een nieuwe trap.
Brechje en ik geven het op en willen niet meer door, maar Jasmijn is vastberaden om de top te halen en dendert steevast verder (niet eens in toonladders). Na een paar minuten krijg ik een videocall van Jasmijn die even het uitzicht komt laten zien. Misschien toch wel even het laatste stuk doen?
Brechje en ik vallen ervoor en toonladderen weer verder en dan is daar toch ein-de-lijk de top. De tempel zelf stelt niet heel veel voor, maar het uitzicht is wel echt prachtig en er staat een lekker windje. Alhoewel ik denk dat het euforische gevoel van de klim halen eigenlijk wel al genoeg voor ons was.
Op de terugweg besluit Jasmijn om de traptreden te gaan tellen. Erg leuk, want we komen een heleboel bekenden tegen die we dan kunnen vertellen hoeveel treden ze nog moeten. Inmiddels is het echt het heetst van de dag (40 graden) dus wij zijn toch echt blij met onze ochtend-escapade als we de rest zien die nu pas gaan klimmen. We kwamen ook nog een Nederlander tegen die dacht dat je je schoenen uit moest hebben voor de klim. Dat hoefde alleen in de grot. Arme man en zijn voetzolen.
Ergens bij trede 300 komen we Fleur ook weer tegen die ergens is neergestreken om van het uitzicht te genieten en met zn vieren maken we de afdaling af en staat op het eind de teller op 723 (!) traptredes. Misschien maar beter dat we niet wisten hoe hoog het uiteindelijk was, anders hadden we dit nooit gedaan.
Na wat welverdiende ijskoffies en vers fruit zet onze driver ons af voor ons hostel. Jasmijn en ik willen graag nog even wassen, dus dat regelen we maar meteen bij de wasserette ernaast. Nadat die is opgehangen, plof ik neer op bed. Even een uurtje slapen, voordat we op boottocht gaan...

Kwallen en weer live muziek

Dat uurtje werd een paar uur totdat ik werd gewekt om half 6, omdat iedereen me aan het zoeken was. We zouden namelijk om half 6 vertrekken naar de boot. Mijn hoofd wil alleen héél graag doorslapen, dus sla ik toch vriendelijk even over. De bootrit scheen wel leuk te zijn geweest. Maar slapen was ook leuk. En ik zou ik niet zijn zonder dat ik een keer ergens doorheen slaap toch?
Dus ik, lekker uitgerust, en de rest, lekker uitgewaaid, vertrekken na zonsondergang richting de bar van gisteren voor het laatste etentje in Kanchanaburi. Toen we gisteren al onze bestelling moesten doorgeven had ik een soort van voor de grap en een soort van uit nieuwsgierigheid "boiled jellyfish" besteld. Ik dacht, als het niet lekker is, eet ik gewoon al het andere wat erbij zit. Bleek het een voorgerecht te zijn, dus ik kreeg gewoon een bakje kwal, sla, gebakken uitjes en een sausje voorgeschoteld. De kwal was niet vies, maar ook niet echt lekker. De structuur deed Jeroen en ik denken aan zo'n dikke elastiek. Maar ik kan nu wel weer zeggen dat ik een kwal heb gegeten. Gelukkig mochten we uiteindelijk nog wat Pad Thai bijbestellen van de penningmeester.
Na het eten was de geweldige band er weer! Ze zeiden gisteren dat ze er vandaag maar met z'n drieën zouden zijn, maar toch zijn ze op één na helemaal compleet. We waren vast erg leuk publiek.
Het is dit keer een akoestische set, dus we genieten stilletjes van de muziek. Ze spelen zelfs Close to You (oké opa, ik snap het, je bent erbij ;)) en veel liedjes van het repertoire van mijn moeder, die ik wat filmpjes opstuur. Ze wil dat ik de pianist mee naar huis neem.
Na een tijdje is het dan wel echt tijd voor de dansmuziek, dus iedereen springt van zijn stoelen om de eerste week Thailand goed af te sluiten. Op een gegeven moment komen ook de verzoekjes en wordt het een soort super-de-luxe karaoke-sessie met een live band.

En dat was hem dan voor Kanchanaburi. Een last-minute wijziging in de reis, die toch heel goed heeft uitgepakt. Ik denk dat het de perfecte start was de trip door het wat kleinere dorp, de mooie natuur en de extra vrije tijd die het ons gaf.
Zo zie je maar dat de onverwachte dingen vaak ook wel de leukste zijn.

Op naar Bangkok!

Geschreven door Anna.op.reis