Pas om 8.30u weg. Goed ontbijt gehad in een prima albergue.
Het was een beetje killetjes en dat werd pas beter toen de zon over de bergen was. Van de route was hert eerste deel langs de normale wegen ging geleidelijk omhoog . Tot Ruitelan bleef dat zo en had je toch al aardig wat hoogte gewonnen. Maar na Ruitelan werd het echt serieus klimmen. Ik heb ontzettend vaak op adem moeten komen. In mijn herinnering was dit stuk gemakkelijker🤪🤪🤪. Niet dus. De albergue in La Faba bleek weer juist op tijd in zicht te komen want je kon me daarna opvegen en bij het oud vuil gooien.
Maar zoals altijd, doet rust en een lekkere douche wonderen en nu ik in een cafeteria aan de koffie en een broodje ham zit, lijkt het alsof ik de wereld weer aan kan(niet dus).
Het uitzicht is hier schitterend en ik hoop dat het morgen net zo'n weer is als vandaag, want ik weet dat het alleen maar mooier wordt. Je merkt, dat je toch wel op een behoorlijke hoogte zit, want de bomen worden schaars.
Ik zit nu met Peter uit Vancouver aan tafel. Hij is 68 en klaagt ook al over allerlei pijntjes en ongemakken, maar we hebben afgesproken om ons daar niks van aan te trekken. En zoals hij zei, "We're getting old, but whats the alternative". En zo is het.
De albergue wordt gerund door Duitsers. Het ziet schoon en netjes uit en ook de tuin ziet er als door een ringetje halen uit. Hospitalero zijn lijkt me echter helemaal niks. Smorgens de papieren lakensetjes op de bedden leggen, beetje schoonmaken en de rest van de dag zo'n 10 tot 20 gasten ontvangen. Ik zie dat ze zich te pletter vervelen. Zitten maar een beetje te hangen op een harde bank buiten.
Morgen weer een dag en ook weer eentje waar je u tegen zegt. Eerst naar O Cebreiro . Dat is een zeer oud stadje op de top van de berg met een fantastisch uitzicht, maar voor je daar bent, is het 5 km omhoog met een hoogteverschil van 400m. Lang en steil dus en ik heb geen idee of ik daarna nog de puf heb om nog veel verder te gaan. Ik zie wel.

Geschreven door Willie.op.de.camino