Systematisch pakken we weer onze koffers in. Door het vele reizen zijn we hier efficiënt in geworden. De bagage laten we weer achter bij het hotel, zodat we alleen met onze rugzak naar het werk hoeven. Daar aangekomen laten we de laptops achter, zodat we eerst nog even naar de markt kunnen. Er zijn genoeg kraampjes om uit te kiezen. Het worden zoete aardappelbolletjes, loempia en mango. Allemaal net anders dan thuis, en lekkerder. Geen slecht begin van de dag. Maar ja, er moet ook gewerkt worden. Martijn en ik beoordelen een heleboel financiële aspecten, Saïda inhoudelijke. Net voor de lunch komen we weer samen.
We lopen met z’n allen naar dezelfde markt, om boterhamtrommeltjes te laten vullen met noedels en andere dingen. Dit eten we op kantoor op, voordat we beginnen aan het slotgedeelte van het werk. Wij zijn tevreden over deze organisatie, zij zijn blij met onze conclusie en aanbevelingen en Saïda is tevreden over ons. We sluiten het onderzoek dan ook positief af.
Als we terug naar ons hotel lopen, stoppen we eerst bij een slangenboerderij. Helaas is deze gesloten. Ik had wel meer willen leren over hoe ze gif uit slangen halen als medicijn tegen slangenbeten. Dus lopen we verder, om onze koffers te halen.

De taxirit van het ene naar het andere hotel is een hele ervaring. Het begint met dat de taximeter niet aanstaat. We komen er snel genoeg achter en onderhandelen van een prijs van 400 baht naar 150 baht (zo’n vier euro). Half geld betekent dat de chauffeur dubbel zo snel wil zijn, dus hij racet door Bangkok. Overal wringt hij zijn auto tussen, loopt te toeteren en is gefrustreerd als we stilstaan. Gelukkig komen we veilig bij onze bestemming aan.

Voor de overtocht per boot moeten we langs een bar met speciaalbieren op de tap. Om papa verjaardag en dat het vrijdagmiddag is, moeten we wel een biertje nemen. Niet goedkoop (340 baht), maar dat hadden we van het loon van de slechte taxichauffeur afgehaald. En om zo te zitten met uitzicht over de rivier en de wind in ons gezicht, is heerlijk. Even uitrusten.
Ook in ons hotel doen we rustig aan en genieten van het welkomsthapje met pomelo. Hoe anders is Khao San road waar we daarna naar toe gaan. Ik hou van alle eettentjes en kan de drukte voor even wel waarderen. Zeker waar er omgebouwden staan te dansen. Maar op een gegeven moment is het tijd om uit het kabaal te vertrekken.
Op heel veel plekken kopen we iets kleins om te eten, en sprokkelen zo ons avondeten bij elkaar. Martijn eet daarbij ook een inktvistentakel op een stokje en een glibberig toetje. Ik hou het bij iets normaler spul.

Op het verlanglijstje staat nog een keer een massage. Dat doen we dan ook vanavond. Ik wil weten wat een Thaise massage inhoudt, Martijn wil weer een nek- en schoudermassage. Van de dames moeten we naar binnen, Martijn blijft liever buiten. Hij is waarschijnlijk bang dat het een ander soort massage wordt. Maar omdat ik moet liggen voor mijn massage, moeten we naar binnen. Uiteindelijk gebeurt er niets geks, behalve dat de dames onder andere hun vingers, armen, ellebogen en knieën gebruiken. Op een gegeven moment zie ik zelfs dat ze op Martijns onderbenen staat om zo te ‘kneden’.
Behalve dat er af en toe een zere plek wordt geraakt, is het verder fijn. Ontspannen komen we dan ook buiten. Bij de buren gaan we op het terras zitten voor een cocktail. Totdat het begint te druppelen. Gezien het tijdstip is het ook goed om af te rekenen en huiswaarts te keren. Met alleen wat dikke druppels komen we bij ons hotel aan, we hebben gelukkig geen hoosbui gehad.

Geschreven door Roadtripping.MDMD