Behalve dat de harde schijf van onze Action cam (we filmen stukken van de route) vol was en het lang duurde om de data over te zetten naar de laptop, hadden we een probleemloze start vanmorgen. Geen gestunt meer op de US-1, maar gewoon Highway 101 pakken. Op basis van het weerbericht in Salinas en San Francisco (max. 21 graden) maar voor lange broeken gekozen. Niet erbij nadenkend dat het onderweg heel anders kan zijn. De thermometer geeft 's middags 28 graden aan, maar zonder een wolkje of wind voelt het veel heter aan. Daarom als lunch lekker buiten de supermarkt in het gras onder de bomen gaan picknicken. Met brood, aardappelsalade, tomaatjes, yoghurt en aardbeien en kinderen die spelen, geeft het een heerlijk vakantiegevoel. We hoeven ook (bijna) niets meer en dat geeft rust. Helaas even later geratel onder de motorkap: een schroef van de dynamo is losgekomen. Gelukkig mogen we bij een garage in de schaduw de auto parkeren, zodat Martijn kan sleutelen en ik kan assisteren. Ook heb ik tijd om alvast wat verslag te typen, totdat de meiden wakker worden. Heerlijk, verrekken om te drinken in deze hitte. Het heeft me wat overtuigingskracht gekost om ze niet te laten uitdrogen.

Verder weer op pad zonder problemen, zodat we mooi op tijd in San Francisco aankomen. Onderweg weer genieten van het landschap. Er zijn weer eens bomen onderweg. Wel is het al redelijk droog verder. Hoe moet dat na de zomer uitzien?
We slapen midden in de stad en dat heeft z’n voor- en nadelen. Ik ben er minder fan van om in een grote stad te rijden (vaak 6 banen op de randwegen) en drukte en trams of trolleybussen midden in het centrum. Maar na zo veel kilometers gaat dat me relatief makkelijk af. Wat lastig is, is dat we niet bij het hotel kunnen stoppen. Een soort boa adviseerde een bewaakte garage in plaats van op straat te parkeren, dus dat betekent honderden meters lopen met alle bagage. Dat heeft vooral Martijn gedaan, want de meisjes hadden een speeltuin gevonden en wilden daar naar toe. Tekenend is dat er bewaking staat bij de speeltuin. En op veel meer plekken. Na een paar minuten lopen weten we al waarom. Wat lopen hier veel gekken en verslaafden rond. De meisjes zitten dan ook veilig vast in de wandelwagentjes, ik laat ze alleen op veilige plekken vrij rondlopen.

Vanavond lekker Japans gegeten. Geen all-you-can-eat, maar met een goede menukaart. En ook een kaart voor de sake. Wat we besteld hebben, is de lekkerste sake die ik ooit gehad heb. Er zit veel meer smaak aan. Dat geldt ook voor het eten. Het restaurant is tevens een soort bar, met uitgaansmuziek. Eerst vond ik het een nadeel, maar in de praktijk betekent het dat wij met onze kinderen niet opvallen en (relatief) rustig kunnen eten. Ook hoeven we de meisjes niet te vragen stil te zijn: niemand hoort ze. Moe maar voldaan keren we terug naar het hotel. Hoewel het teruglopen makkelijker is, namelijk bergaf. Naar het restaurant lopen was een goede workout: de weg liep stijl omhoog en dan moest ik ook nog eens een kinderwagen duwen.
De tweede eindbestemming is gehaald: Los Angeles. Morgen koffers pakken en de auto schoonmaken, om deze met een deel bagage weer in te leveren. En overmorgen is het tijd om zelf huiswaarts te keren. Het voelt nog onwerkelijk aan.

Gereden afstand: 198 km. De eindbestemming is gehaald, met ups en downs.

Geschreven door Roadtripping.MDMD