De bedoeling was om vandaag op tijd te vertrekken. Het aantal kilometers viel wel mee, maar door zo veel mogelijk de oude route te rijden, was de geplande reistijd toch 3 uur. Maar zoals bijna iedere dag, zaten we toch weer later in de auto dan gepland. De reden vandaag was de was. Want we hebben niet genoeg kleren bij voor vijf weken. En we hadden wel gisteravond onze kleren in de wasmachine en droger gedaan, maar het meeste was niet droog. Ook al hadden we ieder haakje en rekje van de badkamer benut om iets te drogen te hangen, vanochtend was het meeste nog vochtig. Dus dat betekende wachten tot de droger beschikbaar was. In de tussentijd maar op onze kamer ontbeten (geen ontbijt bij het hotel te krijgen) en de kleintjes flink laten spelen. Zoals vaker als het niet loopt zoals gepland, hebben zij er niet onder geleden. Integendeel. Extra tijd voor hen.

Om wat tijd goed te maken en omdat het eerste deel weinig bijzonderheden had, hebben we daarom maar een stukje de I-55 genomen. Overigens ligt de oude route er vaak parallel aan, dus is het uitzicht niet anders. Maar wel het gevoel (minpunt: slechter wegdek, pluspunt: rustiger op de weg). En de oude route rijdt meer door de dorpjes. In de beginjaren ging de route echt van dorp naar dorp en pas later meer om de dorpen en steden heen. De reden waarom we meestal kiezen voor de oudste route als we de keuze hebben. Wat echt wel een pluspunt is: de route, inclusief keuzemogelijkheden staat goed aangegeven. Het is heerlijk rijden als je van uitgezette ritten houdt (en dat doe ik, al zeker 25 jaar).

De eerste pitstop die we gemaakt hebben is in Mount Olive, bij een oud Shell station. Extra leuk was dat je er ook naar binnen kon en terug waande in vervlogen tijden. Maar de meisjes waren achterin de auto aan het klieren, dus ik heb er niet lang van kunnen genieten. Daarna door naar Hamel, waar een blikken olifant en giraf staan bij een ijskraam. En een klein koetje waar Dominique meteen op kroop. Het was te koud voor ijs en we moesten lunchen, dus dat hebben we aan de overkant van de straat gedaan. Wederom een echt Route 66 diner met bankjes en een heleboel spullen aan de muur. Ik hou er van. De mensen waren oprecht aardig. Één gast ging meteen bij de grijpautomaat proberen knuffels voor de meiden te vangen, tot ze er allebei één hadden. En vulde daarna de automaat met 5 dollars zodat Mana en Dominique konden spelen (allemaal mis uiteraard). Terwijl we aan het eten waren, kwam hij nog 3 knuffels brengen. Ik wist tot vandaag niet dat je verslaafd kunt zijn aan grijpautomaten.

Daarna was het tijd om naar het hoogtepunt van de dag qua gaafheid te rijden: de Old Chain of Rocks Bridge. Deze brug uit 1929 is 1.600 meter lang. Wat bijzonder is, is dat er een hoek van 22 graden in zit. Je vraagt je af of ze aan het bouwen waren en er toen achter kwamen dat de weg niet vooruit lag, maar naar rechts. Het maakt de brug speciaal en extra leuk om op deze manier over de Mississippi te lopen. Wat opviel was hoe hard het water stroomde. Aan de andere kant van de brug is nog een stukje oude verlaten weg, wat ik ook wel wat vind hebben (en een Dixie waar je met de rolstoel in kunt en ook gelegenheid om een baby te verschonen, echt alles is groter in Amerika). Vanaf 1970 is de brug afgesloten voor gemotoriseerd verkeer. We konden het echter niet laten om de auto even naast het “Road closed” bord te parkeren voor een foto.

Eindpunt van de dag is een ander hoogtepunt, maar dan qua hoogte: de Gateway Arch. Deze 192 meter hoge boog zagen we al vanaf de brug en leidde ons de weg naar Saint Louis, waar we vanavond overnachten. Wat een imposant bouwwerk om te zien en knap hoe ze het gemaakt hebben. Jammer dat we niet omhoog kunnen omdat het vandaag al gesloten is en morgen pas vanaf 12 uur open is. Daarom er maar onderdoor lopen en genieten. Er ligt overigens ook een mooi park omheen. Voordeel van reizen buiten het seizoen: het is lekker rustig overal.

Bij het motel was het even niet rustig vanavond. Flink kabaal van brandweerauto’s, die wel erg dichtbij stopten. Blijkbaar kwamen ze voor het gebouw aan de andere kant van de weg. Gelukkig loos alarm en hoefde niets geblust te worden. Wel machtige vrachtwagens om naar te kijken.

Gereden afstand: 186 km. En veel kilometers gewandeld.

Geschreven door Roadtripping.MDMD