Ook vandaag is het weer warm en vochtig, zowel binnen als buiten. Als we in de ochtendzon naar het wel lopen, is het zelfs bloedheet. Na alle rijst en noedels wil ik deze morgen brood, maar dat is lastig te verkrijgen. Dus kopen we een te dure croissant en muffin bij Starbucks. Die we dan wel weer gezellig in het park tegenover onze nieuwe werkplek opeten.
We interviewen vandaag een Zweedse organisatie met een Thaise vestiging en hebben normale vergaderingen met maximaal vijf personen. Per onderwerp schuiven een paar experts aan en we videobellen ‘s middags met de CFO in Zweden. Het onderzoek verloopt prima. Als lunch krijgen we noodles met een soort spinazie. Ook hebben ze er schattige mini banaantjes, erg lekker.
Na het werk lopen we met Saïda terug naar haar hotel. Er is daar namelijk een winkelcentrum met donuts. En blijkbaar later op de dag een soort Idols voor nieuwe producten, waar honderden, vooral studenten, alvast voor klaar zitten.
Wij lopen door naar ons hotel, om nog even snel wat te werken, voordat we de stad in gaan. Bestemming: de Mahanakhon toren.

Gisteren overgeslagen vanwege het tijdstip, nu zijn we er op tijd. De zon begint al een beetje onder te gaan als we in de lift stappen. We zijn zo boven, niet gek als het ding 480 meter per minuut gaat. De lift gaat tot de 74e verdieping. Daar kun je rondlopen en uitkijken over de stad. Daarna moet je nog 4 verdiepingen met de glazen lift of trap naar boven om bij de skywalk te komen: een groot glazen platform waarbij je recht naar beneden kunt kijken. Martijns hobby. Hij heeft dan ook moeite om zijn voeten er op te zetten en schuifelt rond. Maar hij durft het wel.
Ook is er nog een soort van trap die aangeeft dat we op 314 meter hoogte zitten. We zien de zon ondergaan en nemen volop foto’s bij daglicht en in het donker. Het kostte wat, maar was wel een erg gave ervaring.

We hebben nog niet genoeg van hoge torens, dus we lopen daarna naar een andere. Tussendoor stoppen we bij een Indiaas restaurant en bestel ik heerlijke aardappelen en Martijn verschillende vleessoorten. We vervolgen onze weg naar Lebua toren, bekend van de film the hangover. Voor de bar op het dakterras geldt een kledingvoorschrift. We worden als VIP’s geëscorteerd vanuit de lift naar het dakterras. Één blik op de drankenkaart leert waarom: de flessen champagne kosten minimaal honderden euro’s. Maar dan mag je wel zitten en naar live muziek luisteren.
Een beetje verderop is ook een bar, waar je alleen kunt staan. Hier is de minimumprijs van een cocktail vijftig euro.
We weten dat er nog een bar is, een paar verdiepingen lager. Een biertje kost ‘maar’ € 20 en een cocktail € 30. Maar we zien de meerwaarde niet, zeker omdat het hier een dooie boel is. Teleurgesteld gaan we terug naar de lift en wandelen terug naar ons hotel.
Uiteraard met een omweg en een drankje vanuit een winkel. De rosse buurt blijft toch bijzonder, net zoals de bedrijvigheid in de normale straten. Waarschijnlijk slaapt Bangkok nooit. Maar wij wel, na onze meisjes gezien en gesproken te hebben.

Geschreven door Roadtripping.MDMD