Geen vakantie, wel op pad. En wel naar Azië, een continent waar ik nog nooit geweest ben. Op één keer een overstap na, maar dat telt niet.
Vandaag gaan we zo maar richting Bangkok, de hoofdstad van Thailand. Martijn moet er namelijk twee projectpartners van de Deense ambassade controleren. En ik heb ruimte in mijn agenda, mam kan en wil oppassen en ik mag van het CBS buiten Europa werken. Dat heeft ook nog wat voeten in aarde gehad, zoals ik de afgelopen twee weken gemerkt heb. Maar ik heb toestemming van mijn leidinggevende, de IT manager en een document met voorwaarden. Daarnaast ben ik naar IT geweest om te praten over veilige (WiFi) netwerken, om in te kunnen loggen op de CBS omgeving. Maar het is geregeld.

Het is een redelijke last minute reis. De vlucht is zeven dagen geleden geboekt, de eerste drie hotels zijn gisteren en eergisteren gereserveerd. En dan wilden we nog dingen thuis doen zoals schilderen, moesten niet alleen onze koffers gepakt worden, maar ook die van de meisjes en probeer je ook nog te werken en er voor je gezin te zijn.
Maar intussen zitten we in de trein naar Schiphol, heeft mam de spullen van de kinderen (en anders komt ze vaak genoeg in de buurt om wat op te halen), denken wij dat we niets vergeten zijn (en anders kunnen we het meeste goedkoop in Thailand kopen) en iedereen leeft nog. Het zal dus wel los lopen. Daarom is het tijd om de chaos achter ons te laten en voorwaarts te kijken.

De treinreis naar Schiphol verliep soepel. In de stoptrein vanaf Maarheeze hebben we met de conductrice gekletst, terwijl ze een foto van ons maakte. In de trein vanaf Eindhoven hebben we nog wat gewerkt.
In Schiphol gebeurt veel automatisch, zoals je boarding pass aanmaken op basis van je paspoort en de paspoortcontrole. Desondanks hebben we toch een stempel in ons paspoort, omdat we er voor de kinderen voor gevraagd hebben.
Het enige oponthoud was de bagagecontrole. Er was geen wachtrij, maar zowel mijn koffer als rugzak waren verdacht, evenals Martijns rugzak. Het probleem met de rugzakken was het water in de flesjes, hoewel dat eigenlijk vanaf morgen niet meer mag. Uit de tests bleek het toch gewoon water te zijn. Grappiger was het verdachte materiaal in mijn koffer: het apparaat sloeg uit bij de Linda. Deze is getest op mogelijke explosieven. Het is wel net de editie die over misdaad gaat. Gelukkig hebben we de tijd en kunnen we er wel de humor van inzien.

Na alle controles zijn we voor de afwisseling gaan shoppen. Een lekkere fles rum voor de komende week en een mascara. Verder hebben we nu allebei dure parfum op en zijn mijn handen ingecremed. Er is nog tijd om even te werken en de meisjes te bellen. En dan is het tijd om het vliegtuig in te stappen.

Het vliegtuig zit afgeladen vol, dus er is geen extra plek. Gelukkig vliegen we met KLM en niet Ryanair, dus de beenruimte is prima. En het eten zelfs heel goed. Martijns kip en mijn pasta waren heerlijk op smaak en het broodje was voortreffelijk. Ook zijn er genoeg films en ander entertainment. Dus we komen de tijd wel door.

Geschreven door Roadtripping.MDMD