Daar gaan we weer, weer op reis. Geen idee de hoeveelste keer. Ik ben de tel kwijt geraakt door de vele tripjes dit jaar. En doordat ik het de afgelopen tijd veel te druk heb gehad. Donderdag heb ik nog afscheid genomen van mijn lieve collega’s. En het was een prachtig afscheid bij ons thuis, maar dat betekent wel extra werk. Heel veel extra werk als je zoals ons aan alles denkt. En de zaterdag ervoor de bierproeverij thuis, waar ook genoeg voorbereiding in gaat zitten. Zeker omdat ik de week ervoor er alleen voor stond, omdat Martijn in Uganda was.

Maar intussen zit ik relaxed in de auto, op weg naar het vliegveld van Düsseldorf. En drink ik Ugandees water. Smaakt trouwens hetzelfde als al het andere flessenwater. En heb ik een paar pepernoten gegeten, om de vitaminepillen weg te krijgen. En dat om half zes ‘s morgens. De wekker ging nog veel vroeger: om 4 uur al. En bij afwezigheid van Dominique, ben ik maar liedjes voor Martijn gaan zingen. Daar wordt hij sneller van (om beneden te komen).

Het is lekker rustig onderweg en we hebben mazzel dat we snel een parkeerplek vinden op P23. Een parkeerterrein op een goede vijf minuten lopen van de terminal. Van de kou worden we wel wakker. Zowel mijn koffer als rugzak moeten gecontroleerd worden en vooraf deed een medewerker al moeilijk dat ik mijn vloeistoffen in twee zakjes gedaan had (zo veel was het ook niet qua milliliter, maar had geen zin in geprop). We hebben wel eens vriendelijker personeel gezien. Maar goed, we zijn binnen. Nu begint het lange wachten. We moeten in Gate A zijn, maar uit verveling hebben we ook tijd om Gate B en C te bezoeken. We kopen alvast nekkussens voor de grote vlucht straks en vooral voor de terugreis in de nacht. We bellen nog even met de kinderen en dan mogen we.

De eerste vlucht is van Düsseldorf naar Frankfurt. De effectieve tijd in de lucht is maar een half uur. In Frankfurt hebben we minder dan twee uur de tijd voor de volgende vlucht en het blijkt een heel eind lopen te zijn van de gate waar we aankomen naar de gate waar we van vertrekken. Het is goed voor de stappenteller, zullen we maar zeggen. Na de juiste gate gevonden te hebben, gaan we op zoek naar Duits bier om als cadeau mee te nemen voor de Deense ambassade. We hebben ook al drie pakken stroopwafels mee (op speciaal verzoek). Na het boarden bellen we nog even met de meisjes en wachten en wachten. De politie is nog paspoorten komen controleren, niet van ons, en het vliegtuig moet ontdaan worden van ijs. En dan kunnen we eindelijk vertrekken en lekker film kijken.

Na genoeg drama gezien te hebben over Anna Karenina en Sissi en wat geslapen te hebben, kwam pas de echte drama. Achteraf viel het half uur vertraging wel mee ten opzichte van de rij voor de paspoortcontrole. Man, wat kost het veel tijd om van iedereen het paspoort te controleren, vingerafdrukken te nemen evenals een foto en die stempel in het paspoort te zetten. Ik was blij dat ik via het hotel de chauffeur heb kunnen laten wachten. Pas tegen 1 uur gingen we slapen. In slaap vallen was niet moeilijk na zo’n lange dag.

Geschreven door Roadtripping.MDMD