De laatste dag al weer. Het begint met regen, dus dat is voor Madée een uitstekende reden om weer naar het binnenbad te vertrekken. Na een gebakken eitje zet ze haar duikbril weer op om te gaan. Ze heeft rode randen op haar wangen,
zoveel heeft ze dat ding op gehad. Deze keer was de familie krullenbol er en ze speelde leuk met de oudste krullenbol. Geen idee hoe hij heet, dat vraagt ze nooit aan haar vriendjes.
Ik ontdekte dat de stoomcabine aan stond. Wat een relaxed begin van de dag. Tijd voor lunch. Het is al weer zonnig en we eten tomatensoep met stokbrood op het balkon. En maken plannetjes voor de middag. Het lijkt ons leuk om nog een plaatsje in de buurt te bezoeken en we kiezen voor het Moorse stadje Silves. De taxi chauffeur Joao blijkt een goede gids en natuurliefhebber en hij koos de toeristische route. We zagen veel ooievaars en Toby zag flamingo’s vliegen. Er kwamen steeds meer sinaasappelbomen, groene heuvels en de rivier, die nog ver land inwaarts getijden kent en dus zout is. In de verte lag het kasteel van Silves en Joao raadde ons aan om daar te beginnen en dan af te dalen. Het was leuk om over de muren van het kasteel te wandelen en na een kleine discussie over een crêpe met snoep erop konden we het stadje in. De crêpezaak ging gelukkig net dicht. In de avondzon lopen we door de straatjes en belanden op een gezellig terrasje waar de obers met de Portugese liedjes op de radio meezingen. Daar hebben we fijn gezeten met een biertje en een ijsje. Behalve met Miguel from hell vinden we het contact met de Portugezen heel leuk, ze maken grapjes met Madée en zijn erg vriendelijk. We lopen verder naar beneden en zien poesjes en zwaluwen en hun nestjes. Madée vindt een euro op de grond en ramt deze even later doelgericht in een speelgoedautomaat met pop-it’s. Ze draait als een malle de munt er in, zodat ze, voor we wat kunnen zeggen, haar cadeautje te pakken heeft. We lachen er hard om en maken een foto van haar blije hoofd.
We twijfelen welk restaurant we zullen kiezen en als we er een binnen stappen en het personeel keihard ruzie maakt, rennen we snel weer naar buiten. Straks gaan ze hier ook aan zwemvesten trekken, genoeg hier van. Gelukkig herinneren we ons een visrestaurant een stukje terug, een marisquera en daar komen we in een horeca walhalla terecht. Ik wijs een red snapper aan in de koeling en daar komen de heerlijkheden met uitstekende service. De krabben lopen over tafel, dankzij de leuke obers. Madée smult lekker mee en krijgt verse mango als toetje. Wat een leuke avond! Met de taxi terug, de koffers verder inpakken en met saudade terug naar Nederland morgen. 6:25 staat de transfer naar het vliegveld voor de deur.

Geschreven door Met.drie.op.reis