Vandaag gaan we naar Petrin park, op de berg. We ontbijten weer bij Paul en proberen dan een Uber naar het park te bestellen. Maar tot twee keer toe komt het autootje in de app niet in beweging. Zou dit geen populaire rit zijn? Dan gaan we maar lopen. Geen straf in Praag, elke straat is even Praagtig.

Onderweg steek ik de brug over, omdat ik de John Lennon wall zie. Maar Toby ziet een beverrat! En Madée ziet het kleintje uit het water komen. Deze keer hebben we wel een foto. Wat zijn ze vies, he?!

Met de funicular gaan we de berg op. En boven komen we meteen in een mooie rozentuin terecht. Ze ruiken allemaal anders. We lopen ook nog even in het getekende doolhof.
Dan gaan we op zoek naar de Eiffeltoren. Dit stukje toren is inclusief berg net zo hoog als de echte Eiffeltoren. Er naast lunchen we op het dakterras en Madée gaat nog even in de carroussel uit 1820 (onlangs uit Italië over gekomen om meer toeristen naar het park te trekken).

Dan zien we het spiegeldoolhof uit 1891 en we raken niet echt verdwaald. Het is nogal klein. We hebben wel veel lol met de lachspiegels, Madée lijkt weer drie met haar dikke beentjes.

We lopen de berg af naar de beneden langs leuke speeltuintjes, fruitbomen en spechten. Met mooi zicht op Praag.

Beneden is het tijd voor een ijsje en dan weten we het even niet zo goed. We nemen een ander stukje centrum van Praag, kijken in een fotogalerie en komen dan in een leuk grand cafe met lekkere taart. We gaan vanavond naar een concert in het Rudolfinum. We hebben nog wat tijd over, maar vermoeide benen. We kijken even bij een voetbalchoreo op straat. Lopen nog een rondje Wenceslasplein, shoppen nog wat, eten nog wat op het grote plein.

En dan zien we allemaal mensen in gala kleding bij het concertgebouw. En wij hebben zomerkleren aan en we lopen met een rugzak en een Primark tas. In de rij updaten we snel de corona app met 7% batterij, want je moet een vaccinatie of test bewijs laten zien.
Fiew. We zijn binnen.
Op het programma staan Mozart en Aho, oud en nieuw. Het duurt een uur en ik heb een lolly bij me. Dat moet toch wel lukken?
We hebben een muzikaal kind, want op elke rust weet ze een smak met de lolly te geven. Gelukkig zijn de Tsjechen nogal rustig van aard, dus geen geërgerde blikken.
En het was mooi! Een leuke afsluiting van de mooie stad Praag.

In het appartement krijgen we alles net in de koffers gepropt. Morgen weer naar huis.

Geschreven door Met.drie.op.reis