Na het afrekenen van het appartement in Las Rochas (met 15% korting vanwege de gebrekkige waterdruk) nog gauw een ontbijtje in het restaurant. En toen stond Kekeu al te wachten om ons naar de veerboot te brengen.

De sfeer op de boot was gezellig, mensen naast ons vroegen waar we vandaag kwamen en waar we gingen verblijven. Ik had nog een smeltende reep chocola in mijn tas, dus ik was blij dat ik die kon uitdelen. Zo wisten we gelijk dat er ook Nederlanders om ons heen zaten. Naast Toby zat een Kaapverdiaanse projectmanager uit Londen die net in Rotterdam was geweest. Ik raakte aan de praat met een Nederlands koppel die net de nieuwe veerboot van Zuid-Korea naar Mindelo hadden gevaren in 55 dagen. Mijn mond viel open van hun verhaal. Hij was kapitein, zij kokkin en met 7 bemanningsleden waren ze naar hier gekomen. Met alleen tussenstops in Singapore, Sri Lanka, Suezkanaal en Malta. Ze waren met trommels onthaald in Mindelo. We hebben de nieuwe boot zien liggen vanuit het hotel. Als we terug komen gaan we even goed kijken. Ze doen 3 à 4 reizen per jaar op deze manier. Vaak ook korter, van Turkije naar Noorwegen bijvoorbeeld.

Nou, de bootreis was zo voorbij en in de haven (bootveld noemt Madée het) stond al een chauffeur met een bordje op ons te wachten, we konden zo de bus instappen. Samen met een paar andere mensen. Een rol vitrage achterin en een plastic kuip bovenop. In het plaatsje Porto Novo pikten we de glaszetter nog even op met wat glasplaten in karton.

Het was een mooie route langs de kust naar Ribeira grande. Onderweg is er nog een vrouw met een baby ingestapt die in het volgende dorp er weer uit ging. Kinderwagens zie je hier niet. Gewoon dragen die dotjes.

Madée vond het uuuuren duren, ze sliep net toen we aankwamen. Ze had gisteren te lang door gedanst natuurlijk. Na een scherpe bocht reden we de rivierbedding in en waren we zo bij het schitterende huis van Paulinho en Loire. We werden gastvrij ontvangen door het echtpaar op leeftijd, met bananen van de eigen plantage. Ze doen erg hun best om Engels te praten. Ze verhuren twee appartementen en naast ons zit een Nederlands koppel met een kindje van 2, James.
We mogen rond lopen op de plantage en zagen naast bananen ook mango’s, kokosnoten, avocado’s, aardbeien en suikerriet.

De winkeltjes zijn dichtbij en we besloten een keer te koken, omdat we erg moe waren. Helaas geen Tefal pannen, waardoor de aardappelen aan de bodem plakten en ik niets anders kon verzinnen dan veel olie er bij gooien en er een soort frietpan ontstond. De aardappeltjes en mais uit blik smaakten prima, maar gefrituurde karbonade is niet aan te bevelen. Maar met wat Zaanse mayonaise ging het toch wel weer. Morgen weer uit eten :) De huisgekko had ook af en toe commentaar op mijn kookkunsten, “ge-ko”. Lekker dan.

Er zijn ook kippen en geiten en twee honden. Ary doet al het werk op de plantage en vindt het leuk er over te vertellen. Met zijn machete hakt hij de bananenbomen tot geitenvoer en al snel had hij Madée op sleeptouw en liepen ze allebei met een takje tussen de tanden tussen de dieren. Met drie verse eitjes in de hand kon Madée tevreden richting haar bed. Ze had zichzelf ook nog opgemaakt dus ze was bruin met rood en glitters en viel na de douche als een blok in slaap.

Geschreven door Met.drie.op.reis