Vroeg op en met de bustransfer van het hotel naar Schiphol. Daar loopt alles voorspoedig en we zijn al snel onderweg naar de gate. Madée vindt de loopbanden geweldig en we zijn dus wel tien keer heen en weer geweest. Zoveel mogelijk bewegen, dachten we. Want straks in het vliegtuig wordt dat moeilijk. We hadden een stoel met extra beenruimte bij de nooduitgang geboekt en dat beviel heel goed. En de stoel erachter was nog vrij! Met hele aardige mensen naast ons aan de ene kant en mensen die net te hard uitspraken "wie doet dat nou, met zo'n klein kind" kon de vlucht beginnen. Madée bezig houden verliep ongeveer zo: cadeautje uitpakken, er mee spelen, het wegsmijten, op de stoel zitten, filmpjes op de iPad kijken, iets eten/drinken, op schoot zitten, luier verschonen, stukje lopen, repeat!
Een voordeel, je blijft lekker bezig. Het dieptepunt was het vechten tegen de slaap, maar de ogen niet meer open kunnen houden. Uiteindelijk liggend op de grond de iPad met Penelope steeds verder uit beeld geschoven om in slaap te komen. Het hoogtepunt was toen Toby Madée haar waterfles opende en door het drukverschil een enorme straal in de achterbuurman zijn gezicht spoot.
Die schrok zich rot en keek omhoog waar het water vandaan kwam. Hij was allang blij dat het geen limonade was. Arme man!
Na aankomst in Colombo een paar keer even wachten, maar Madée hield het nog wel vol. Op naar het hotel, muggen vangen, airco aan en lekker slapen. www.paradiseholidayvillage.com
Ik vond de vlucht al met al meevallen met onze dondersteen en zelf vertelt ze ook nog vrolijk over het vliegtuig, sssssssshhhhh!

Geschreven door Met.drie.op.reis