Reizen is voor een deel ook verhalen sprokkelen van en over andere mensen. Nobele onbekenden die je meenemen in hun leven en dan meteen geen onbekenden meer zijn. Dat gaat van een dame uit la Charité sur Loire die met haar 2 hondjes een ochtendwandeling maakt en die erg gelukkig wordt wanneer we haar aanspreken. (misschien omdat we haar meedeelden dat we haar in één van onze dagelijkse berichten zouden vermelden) , of de 11-jarige zoon van onze gastheer en gastvrouw uit Couy die zo fier is ons in het Engels te kunnen aanspreken. (hij leert het zelf en spreekt zonder Frans accent). Een voor zijn leeftijd zeer volwassen jongen die echt geboeid naar ons luistert en ons toeristische info over Bourges geeft. Hij moet echter vroeg naar bed zegt hij want de volgende dag heeft hij chemotherapie. Slik en nog eens slik. Zijn ouders gaan er echter op zo'n manier mee om dat ik er van overtuigd raak dat het allemaal goed komt.
Of om er nog een laatste te noemen, Dolores, onze gastvrouw uit Saint-Germain. Een 70-jarige Spaanse (Catalaanse zegt ze zelf) spring in het veld (gelukkig geen furie)die nog de energie en het enthousiasme heeft van een 17jarige. Ik word er goed gezind van . Ze verwent haar gasten zoals weinigen dat zouden doen en dat met een gevoel van humor dat met het mijne matcht.
Ik word door deze contacten opnieuw in mijn oude overtuiging gesterkt dat een van de hoofdbetrachtingen van de mens het nastreven van geluk is. Liefst een geluk dat je kan delen met iemand anders maar dat is geen absolute verplichting. Soms is iemand beter af alleen.
Wie kinderen heeft leeft in de hoop dat ook zij gelukkig zullen worden en dat ze op een positieve manier naar anderen zullen kijken en die ook zo behandelen.
Op onze reis aanhoren wij dan het wereldnieuws en denk aan het liedje van Sting waarin de woorden voorkomen "The Russians love their children too". (De Russen houden ook van hun kinderen). Misschien kunnen we onze wereldleiders eens op voettocht naar Compostela sturen om hieraan te worden herinnerd .
In de kathedraal van Bourges die we vandaag bezoeken worden we als het ware de hoogte in gezogen. De moderne mens is er nog steeds van onder de indruk, wat moet dit dan niet voor de Middeleeuwse mens betekend hebben. Wie niet gelovig is zou meteen religieus worden. Enfin , een machtig bouwwerk en een verplichting voor wie Bourges bezoekt.
Verder verloopt onze tocht vandaag maar aan de natte kant. De ganse dag miezer maar op het einde van de dag toch doorweekt. "Du soleil liquide" of liquide zon zoals dat dan heet. Je kan het ook zo bezien want zonder water geen leven . Morgen koud maar verwachten we het zonnetje . Duimen maar.

Geschreven door Lucvanhoof.reisblog