Pelgrimeren , en zeker de tocht naar Compostela wordt vaak vergeleken met het leven van de mens. Beiden hebben een begin en een einde en onderweg maakt ieder van ons wel het een en ander mee. We ontmoeten mensen op onze reis en in het leven, meestal vriendelijke mensen maar soms ook mensen die totaal onverschillig of soms zelf vijandig tegenover ons staan. "Vous êtes cinglés" , wat zoveel wil zeggen als "jullie zijn goed gek" . Sommige Fransen spreken het uit. De meesten denken het gelukkig alleen maar .
Het kan zonnig zijn of regenen op de tocht , zoals het er ook in het leven soms stormachtig of misschien gelukkig juist heel makkelijk aan toe kan gaan.

Vandaag hadden we een eerste echte regendag op onze tocht , vanaf ons vertrek vanuit Givet tot bij onze aankomst in Olloy-sur-Viroin . Dat doet iets met een mens, regen. De gesprekken tussen ons beiden vielen soms gewoon stil , wat bij zonnig weer niet het geval was. We trokken onze hoofden in onze kappen zoals slakken zich in hun schelp terugtrekken. Ook niet erg natuurlijk. In Spanje noemen ze dat dan "un viaje al interior" , een reis naar je binnenste . Misschien is het dat ook wel, die tijdelijke verstilling en even stilstaan bij de dingen des levens (klinkt wat zwaarwichtig, hehe).

Terug naar onze reis echter
Givet getuigt van een militair verleden met zijn imposant fort op de heuvel. Ach ja, de streek ademt nu eenmaal "oorlog" en dat door de eeuwen heen. Triest eigenlijk.

Hierges , dat wat verder ligt, is een must. In 882 door de Noormannen gesticht heeft het zijn oude dorpskarakter weten te bewaren. Een "plaatje" zouden wij zeggen. In de zomer en in het weekend kan je er over de koppen lopen, als de vele artiesten die er dan zijn ,hun ateliers openen. Ook aan gezellige kroegen en restaurants geen gebrek .Wanneer wij passeren is het er echter zeer rustig. Ja , het toeristisch seizoen begint nu eenmaal pas 1 april .

Nog even verder in Treignes leren we nog maar eens dat de wereld klein is en dat toeval niet bestaat. We raken aan de babbel met 4 Vlamingen waarvan er 1 Kris Dankaerts uit ons dorp blijkt te kennen. "Doe hem de groeten van Marc De Wever" zegt hij er nog bij. Huh. Ja straf als je daar een naamgenoot tegenkomt . Gezellige man ook. Zouden we dat ook gemeen hebben?

Daarna schakelen de regengoden naar hoogste versnelling en willen we zo snel mogelijk naar onze kamping met trekkershut. "Zeiknat", we weten nu hoe het voelt. Nog douchen en onze picknick naar binnen en het bed in. Morgen opnieuw over de Franse grens.

Geschreven door Lucvanhoof.reisblog