Mist en een oorverdovende stilte, onder deze omstandigheden vertrekken we voor onze laatste etappe . De buienradar voorziet bovendien een kletsnatte dag. (Gelukkig vergissen de moderne media zich ook al eens. Er zal gelukkig geen druppel vallen). Maar goed , stilte dus die bijna pijn doet aan de oren. Dit zijn we niet meer gewend. Geen auto, vliegtuig , mens of dier die de stilte doorbreekt terwijl we kilometers verder stappen door velden en bossen die in mist zijn gehuld. Zalig.
Luc vestigt mijn aandacht op een buizerd die geruisloos door de lucht klieft. Mijn stapmaatje heeft werkelijk een heel goed gezichtsvermogen. Er ontgaat hem weinig of niets. Ik ben enigszins jaloers op zo'n talent .
Opeens wordt de stilte bruusk doorbroken door blaffende jachthonden. We waren ervoor gewaarschuwd, het jachtseizoen is geopend. We kregen de raad iets kleurrijks te dragen want zo zouden de jagers ons zeker opmerken. Misschien ligt het aan mij, maar ik kan mij maar moeilijk in de denkwereld van de jager verplaatsen. De manier waarop het mensdom met het dierenrijk omgaat roept veel vragen bij me op. Ik las onlangs een artikel dat over een paar decennia onze kleinkinderen de huidige periode zullen beschouwen als een tijd van de genocide op de dieren. Massale slachting van kippen , varkens , runderen etc. en de slechte omstandigheden waarin deze dieren opgroeien, ik vind het pijnlijk. Met het wildbestand is het al niet veel beter gesteld.
Ik mocht de vorige dagen de liefde van zoveel dieren ondervinden dat me dit nog extra raakt. De meeste Fransen waar we te gast zijn hebben een huisdier, een hond of kat en raar maar waar, die komen massaal vriendelijk recht op mij af. Soms voel ik meteen een band met zo'n beestje. Ik word er rustig van. Ja , ik hou door deze tocht nog meer van de dieren. (Mijn liefde voor mensen is echter nog wel groter).
Nuance, al die vreselijke rotvliegen die ons de laatste dagen in grote aantallen om de oren vlogen en beten mogen voor mijn part meteen door de vogels worden opgegeten.

Geschreven door Lucvanhoof.reisblog