Materiaalstress, ik kwam het woord een tijdje geleden voor het eerst tegen. Het komt er op neer dat des te meer materiaal we nodig hebben voor onze sportbeoefening des te meer stress we krijgen. Materiaal vraagt immers onderhoud. Een fiets, een surfplank , skies om maar wat te noemen vragen allemaal de nodige aandacht en nemen een deel van het plezier weg. Des te eenvoudiger een sport is des te meer plezier we er aan zouden beleven. Ik kocht me echter op aanraden van een handige verkoopster in een sportzaak een paar wandelstokken en dacht meteen daarna al dat ik me iets totaal overbodig had laten aansmeren. Materiaalstress weet u wel. Dit bleek vandaag en de vorige dagen echter totaal niet waar. Wat zijn die op het eerste gezicht stomme wandelstokken een ongelooflijke steun tijdens het wandelen. Stokken geven je vleugels. Zo zie je maar weer dat ieder z'n weg wat moet zoeken of wat zich aanbiedt wel bij je past.

Vandaag viel me weer op hoe leeg Frankrijk eigenlijk is, of toch al zeker de Ardense dorpjes waar we doorkomen. Dorpen lopen grotendeels leeg wegens geen werk voor de jongeren. Dorpen die al eeuwenlang bestaan en waar mensen woonden die hebben liefgehad, kinderen hebben groot gebracht, ze sterven uit . Met dank aan de industriële landbouw. De vroeger arbeidsintensieve landbouw is verdwenen want 1 machine doet nu wat vroeger door vele handen werd gedaan. Jammer want de ziel verdwijnt zo uit deze dorpjes.

Geschreven door Lucvanhoof.reisblog