Héhé. Vandaag klimmen en dalen dat het een lieve lust is en dat grotendeels door de wijngaarden van de Chablis. Ook het stadje Chablis zelf doen we aan. Toeristen worden in bussen aan-en afgevoerd om in de diverse wijnhuizen wijn te gaan proeven. Chablis is mede daardoor een erg levendig plekje .Die levendigheid ontbreekt grotendeels in de andere gehuchten , dorpjes en stadjes die we aandoen. Je ziet er vaak geen kat op straat.
En, jawaddedadde, een paar dagen geleden ging ik er nog van uit dat ik een everzwijn aan mijn wandelstok zou rijgen mocht er een uit de struiken voor ons opdagen. Everzwijnsaté, ik zag het al voor me.
De beschermende bosgeest van die wilde varkens heeft er echter voor gezorgd dat de punt van één van mijn wandelstokken is afgebroken en ergens in de bossen is achtergebleven. Ik kan er nu hoogstens nog een slag mee geven ("nen trek zetten" zoals men bij ons zegt.).
Er wordt naast de wijn volop reclame gemaakt voor de andere plaatselijke specialiteit: "Andouillettes". Ingewandenvlees van varkens of koeien dat tot een soort van witte worst wordt verwerkt. Als je de mooie verkoopspraatjes voor dit product van de beenhouwers zou geloven zou je je diepvries hiermee meteen volsteken. Die manipuleren nog erger dan de kleermakers uit het sprookje "De nieuwe kleren van de keizer" . Die keizer liep op het einde in zijn blote kont door de straat.
Idem voor Andouillettes. Je wordt gemanipuleerd om het toch eens te proberen. Enfin , iedereen mag eten wat hij wil maar de stank van die worsten is voor de meesten niet te harden. Het stinkt gewoon naar st.... Bon appetit.
Opvallende vaststelling .Voor de 4e keer vinden we logement bij een jonge weduwe. (Enfin ,allen jonger dan 70) Wanneer ze hun verhalen doen, dan lopen deze quasi altijd gelijk. Ze blijven alleen achter in een klein dorp, kinderen (als die er al zijn) wonen heel ver weg en ze willen zin geven aan een leven dat anders zeer eenzaam is. Ik vermoed dat het menselijk contact met toeristen voor hen een noodzaak is. Mensen hebben immers mensen nodig. Bovendien verdienen ze er nog wat mee bij want pensioenen zijn in Frankrijk ook geen vetpotten.
Morgen al onze voorlaatste stapdag. We smeren de benen al in want het wordt almaar bergachtiger.

Geschreven door Lucvanhoof.reisblog