Een chagrijnige serveerster en een vriendelijk hotelgast. Al om 8 uur beleefden we alweer van alles. De serveerster mopperde omdat ze vond dat we voor het half litertje koffie voor de thermoskan moesten betalen en Erik zei dat ie dat nog nooit had meegemaakt. De hotelgast was ook eens naar Boedapest gefietst en vertelde dat het vandaag 'op en af' gaan voor ons.

De koffie kregen we gewoon en die heuveltjes ook.

Direct vanaf de start hoppa omhoog. Niet langzamerhand, maar echt pittig, een flinke stijging in korte tijd. In 2.5 km van 500 naar 750 m hoogte. Beetje afdalen en daar weer. Hoger, hoger... Aanpoten dus en zo direct aan het begin valt het nog niet mee.
Ondertussen nog een paar caches gepakt en dan begint het feest....
De grap is dat we geen idee hebben hoe de route is. Die eerste klimmetjes wisten we wel, maar de afdaling die volgt... Wat een verrassing.
Alle inspanningen van gisteren en vandaag worden nu beloond. Kilometerslang niet te hoeven trappen en bijna niet te remmen. Zo heeeeel lekker laten gaan.

Mooie dorpjes doorkruisen, koffiedrinken en verder af laten zakken. Wanneer stopt het?
Nog geen uur onderweg en de dag kan niet meer stuk.

Uiteindelijk moeten we weer gewoon doortrappen.
De Fulda laten we voor wat ie is. Een smal stroompje inmiddels. We pikken een andere fietsroute op, het is niet druk. In Bad Konigshofen pauzeren we uitgebreid. Daar zien we ook wat groepjes trekkers, fietsers en motorrijders.

Het was maar goed dat we even flink hebben gepauzeerd. Want we kregen weer wat voor de kiezen. Eerst een lange aanloop, licht stijgend. Daarna even power met 12% stijgen en daarna een bos in waar we vooral veel op en weinig neer gaan. Het gravelpad is vochtig, zwaar fietsen dus. Uiteindelijk belanden we op een lange, lange weg. De Rennweg. Een soort verbindingsweg door het bos, tussen Fulda en Bamberg, wel 60 km lang. Een mooi historisch verhaal zit erachter.
Wij ploegden rustig door, langzamerhand toch wat meer dalend. Na nog een stop om weer bij te tanken, dus eten en drinken, komen we op een verharde weg. Een bord waarschuwt voor 3 kilometer slingerweg. We dalen 3 km slingerend af. Weer genieten! Alle bochten goed te overzien. Geen mens op de weg. Halverwege slechts een groepje van vier dames die op weg maar boven is. Denk dat ze nu nog net binnen zijn.

In Hofer (?) stopt de afdaling, pikken we nog een cache op en eten een appeltje op het marktplein.
Drie meisjes zitten ook op een bankje, muziekje aan, mobieltje in de hand en alleen maar selfies maken. Om de hoek komt een groepje heren en twee dames gescharreld. De oudste, met rollator, stopt en gebaart en vertelt. Ze schuivelen wat door, de een wat moeizamer dan de ander. Bij een fontein gaan ze bij elkaar staan en een van hen gaat een groepsfoto maken. Ik loop naar ze toe en stel voor dat ik de foto maak. Dat vinden ze leuk. Ik krijg instructies over de werking van het fototoestel en maak een paar foto's. Dan zeg ik dat ze even moeten juichen allemaal, handjes de lucht in. Ze vinden het geweldig, ik klik en klik.
Ik word uitvoerig bedankt en ze vertellen me dat ze collega's zijn ( zullen wel oud collega's zijn, zo op leeftijd al nl,) en ze zijn vandaag een dagje uit bij een echt oude collega (de rollator man) die hun rondleidt door zijn woonplaats.
Nou fijne dag nog. Ja u ook. Danke!

We stappen op voor de laatste 9 kilometer. Eitje. Niks ingewikkelds, mooi dal en dan doemt Konigsberg in Bayern op. Endstation.

94 kilometer op de teller. Topdag. Lekker ingespannen en genoten van een mooie wereld en fijne kilometers bergaf.

We zijn nu dus in de regio Bayern. Al mooi zuidelijk. Ik zie steeds meer bloembakken aan balkons, vol geraniums en van die bakken als fontein op dorpspleinen.
Morgen geht's weiter! Nu even weer lekker lezen. Eerste boek inmiddels uit. De app Vakantiebieb raad ik iedereen aan! Dag!

De vlog bij blog: https://youtu.be/TwuQJqBFl10

Geschreven door Hupenlupoppad