Maandagmorgen, wij stappen om 8.30 uur op de fiets. Bremen is op dat moment al aan het werk of is op weg daar naar toe. Een fietsende meute spoedt zich de stad in en crosst door straten en over de pleinen in de binnenstad.

Het is al warm, beetje broeierig wanneer we de parkeergarage uitrijden. We gaan eerst langs de oever van de Weser, daar waar we gisteravond wandelden. De terrassen zijn leeg, er wordt geschrobt en gepoetst. 'Sauber Bremen' staat op de witte wagentjes met wit/groen geklede mannetjes erin. Klopt, schoon is het hier, nu alweer.

We steken het plein voor de Dom over. Verderop wordt de groente- en fruitmarkt al druk bezocht. Even denk ik John van Regteren te zien, in zijn Sinaasappelwagentje.
Langs lange lanen fietsen we de stad uit. Het doet me denken aan de Van Limburgstirumstraat, maar dan grootser. Goed fietspad, waarop veel fietsers met aktetassen ons tegemoet komen. Ook de speedbike heeft hier z'n intrede gedaan.

Ineens komen die twee dames van de tent die ongebruikt bleef ons tegemoet fietsen. We groeten enigszins verbaasd, maar stoppen niet. Wat zouden ze gaan doen? We besluiten dat ze een dagje Bremen pakken. Ja mensen, we hebben het overal over en bedenken ter plekke de dagindeling van een ander.

Goed, de stad uit. We pakken eerst de dijk langs de Wörpe. Klein riviertje, mooi rivierlandschap. Er zijn zowaar meer actievelingen, op de dijk komen we rustige fietsers tegen en alweer groepjes Nordic walkers.
Dan valt op dat het 'Moin' hier niet meer gebezigd wordt. Sowieso komt de groet-liefde vandaag vooral van onze kant.

In Grasberg doen we boodschappen. De trouwe lezers weten dat dit betekent dat Erik de supermarkt ingaat en ik de wacht houd bij de fietsen. En me meestal kostelijk vermaak met het kijken naar supermarktbezoekers. Ze komen aanrijden, tas en krat uit de achterbak, waar staan de karretjes, muntje zoeken en hups naar binnen. In Nederland heb je vreemde vogels, hier ook. Omdat ik er ook opvallend uitzie kijken ze ook allemaal naar mij. Een enkeling zegt iets, vandaag ook.

De mevrouw stond al een tijdje met iemand anders te praten, maar ik zag wel dat ze naar me keek. Toen het gesprek was beëindigd, kwam ze naar mij lopen. Met de fiets aan de hand, de boodschappen waren al binnen. De bekende vragen: waar gaat u heen? Waar komt u vandaan? Het leuke nu was dat ze vooral ook bezorgd was: dat m'n tas open stond (had ik gedaan zodat de boodschappen er zo in kunnen), dat de helm los op de bagagedrager lag (zat gewoon met het riempje vast, maar dat kon ze niet zien) en dat mijn stuurtas ook niet goed dicht zat (klopt, maar ik sta er met m'n neus bovenop). Als Erik er aan komt kwebbelt ze met hem verder. Dan komt er nog een oud baasje aanlopen. Onverstaanbare brabbelaar. Maar we begrijpen elkaar. Samengevat: mooie fiets, goed bezig en veel plezier. Zo is het.

Verder gaan we. De rivier laten we achter ons, het weidelandschap keert terug. Dus ook de mais en het graan. Ook klimmen en dalen we weer wat meters. Het stelt niks voor en toch is het leuk. De dorpjes die we passeren zijn stil. Oude dorpen zijn vooral mooi vanwege de donkerrode bakstenen. Aan het eind van de dag valt me ineens op dat een enkele boerderij hier een rieten dak heeft.

In Westertimke openden we cafe de Berm( met dank aan Janneke en Andre die deze uitdrukking bedacht hebben). Koffie en kuchen, vanmorgen meegekregen vanuit het hotel. We hebben dan 2 uur gefietst. Hoogste tijd.

Direct maar naar de lunch. Het is al bijna half 2 wanneer we uitgebreid stoppen. Het ging ook zo lekker! Mooie wereld, het beetje wind mee, de zon wat achter de wolken, dus niet te warm. We gingen als een speer. Zon nu en dan stoppen voor een cache, een foto, een plas of een snoepje uit de fietstas halen. De Duitsers weten de caches overigens goed te verstoppen. Een score van 3 uit 6 vind ik niet best. Dat komt misschien ook door de 3-minuten regel. Die tijd gunnen we ons, dan niet gevonden? We gaan weer. Jammer dan.
Maar! Brekend! Wel groot cache-nieuws nog: vandaag hebben we onze 1100 cache gevonden. Komen we net achter, nadat Erik de administratie heeft bijgewerkt.

Aan het eind van de rit komt de zon weer op volle kracht terug. Omdat we naar het noordoosten fietsen hebben we de zon in de rug en brandt ie meedogenloos op onze zwarte fietsbroekbillen. Warm! De bossen brengen verkoeling. Afgewisseld door fraaie stukken Moor-gebiet.

Wat niet fijne was vandaag? Strassenschäden! Wat een ellende zeg. We zijn voorbereid op slechte wegen in Polen, maar dat kan alleen nog maar meevallen. Echt kilometers Langedijk, daar bij Hollandscheveld in de oude situatie , maar vaak nog erger. Kuilen, keien, gaten, groeven. Heel vermoeiend. Het jammere is dat je dan echt constant op de weg moet letten en dus niet om je heen kan kijken. Volgens Erik was de helft van de 105 kilometer slecht en soms zeer slecht. Ik geloof hem wel.

Afijn, die andere helft was goed en soms zelfs zeer goed hoor!

Ik tik dit in Stade. Hanzestad numero zoveel. Prachtig klein sfeervol stadje! Dat wisten we nog niet toen we er bijna waren en even stilstonden bij een kruispunt. Daar ontmoetten we een vrolijke fietser. Waar we vandaan kwamen? 'Ach, Holland! Rudi Carrell!' We hadden alles verwacht, maar geen Rudi Carrell. 'De beste entertainer ooit!' volgens der Gartenschöffler. Of dit woord bestaat weet ik niet, het is wat wij hoorden en we begrepen dat hij in de tuin schoffelt, maar nu vakantie heeft. O, en Nederland is zo mooi! Hij was wel eens in Maastricht geweest. Coffeeshops! Kwam hij zelf niet hoor. En de grachten zijn er zo mooi. En ja, hij wilde graag op de foto. 'Gute Reise!' Schatje!

We hebben in Stade een leuk klein hotelletje gevonden, midden in de Altstadt, am Fischmarkt. Net op het terras gegeten. Gezellige drukte.

Erik bekijkt de route voor morgen, we gaan richting Lüneburg. Klinkt al ver weg. Morgen zal ik iets vertellen over de hele route die we volgen.

Bis morgen!

Geschreven door Hupenlupoppad