Dag 12 Koffie

Polen, Miedzydroje

Vanuit onze kamer op de bovenste etage van Villa Cecelia zie ik de zon in de zee zakken. Erik is net de drie oude, houten trappen naar beneden gehold om op net strand deze mooie zonsondergang op de foto te zetten. Dat zien we vast binnenkort ergens terug.

We zijn in Miedzydroje, Polen! Vanmorgen begon de dag stralend, bij de grensovergang begon het te regenen en nu is het weer wolkenloos. Het was een prachtdag. Wat heb ik lekker gefietst! Ik voelde het meteen vanochtend, ik was uitgerust, fit en weer vol energie. De korte etappe van gisteren was goed, maar de grootste grap is dat ie vandaag maar 9 km langer was! Dat hadden we niet zo uitgerekend. Wat zal ik morgen helemaal als een speer gaan dan!

Vanuit Wolgast reden we via de Peenebrücke het eiland Usedom op. Ik schreef gister al dat het een mooie route zijn. Nou dat kunnen we bevestigen hoor. Na een paar kilometer kregen we het eilandgevoel. Alsof je van Nes naar Ballum fietst, en niet door de duinen. Insiders weten wat ik bedoel. Door dorpjes, bossen, op en neer. Heerlijk.
Koffiegedronken bij Zinnowitz en even bij een strandopgang gekeken. De oudjes wandelen al volop over de pier, de mevrouw van de Strandkorbvermietung verhuurt de eerste Strandkorben.
Verder gaan we. Het wordt steeds drukker, iedereen wil maar het strand. Luchtbed, vliegers, schepnetten, karren, het is het bekende beeld. Kinderen die ook iets moeten dragen, maar geen zin hebben en nu al jengelen. Ouders die vrolijk willen blijven, maar het nu al zat zijn. Maar ook heel vrolijkheid en gezelligheid!

Bij Heeringsdorf rijden we weer een strandopgang op. Hier drinken we koffie en komen aan de praat met een Duits echtpaar. Ook lange afstandfietsers, maar nu niet. Wel even leuke koffiepraat en meneer zet ons op de foto.

Ik heb net al eens eerder genoemd geloof ik, er zijn ontelbare strandopgangen en je bent hier zo een duintje over op het strand. En dan zijn er ook nog verschillende soorten stranden, je moet wel een keuze maken dus: FKK strand, hondenstrand of textielstrand. Soms is er ook nog een gemengd strand: FKK èn Textil.

Het meest sneue vandaag was een camping van minstens 3 kilometer lang. We fietsten er langs. Het leek ons verschrikkelijk. Tenten en caravans hutje mutje boven op elkaar, naast elkaar en achter elkaar. Lijn aan lijn. Maar goed, wanneer je voor het strand en de zee komt en verder geen eisen stelt, dan is het natuurlijk een toplocatie! 200 meter lopen en je staat in het water.

Hoogtepunt waren de heuveltjes die steeds hoger werden, met als top de 2 klimmetjes van 16% . Ja, 16%! En ik schreef al dat ik weer in goede doen was: zonder enige steun, dus op eigen kracht gehaald. Menigeen om mij heen haakte af. Erik was al drie toppen verder, dat is een klasse apart. Maar: eigen tempo fietsen, dat is altijd het belangrijkste. Overigens de afdalingen waren natuurlijk ook niet de minste! Genieten, even!

Langzamerhand werd de stroom fietsers oneindig. Wat een volk op de been. De dorpen werden groter en de boulevards en de huizen ook. Filefietsen. Laveren en geduldig zijn. Het eilandgevoel was nu wel weg.

Ahlbeck was de laatste Duitse plaats. Prachtig allemaal, de tuinen, wandelpaden, fietspaden, joekels van huizen en hotels.
We hoorden ook een andere taal, de eerste Poolse stemmen!
De Hanzeroute die we tot nu gevolgd hebben, buigt hier af richting Berlijn. Wij pakken nu de Ostseeroute op. Die leidde ons eerst naar de grens. Helaas waren we daar niet alleen, regende het enorm en hebben we snel een paar foto's gemaakt.
Snel naar Swinemünde, Zloty's regelen en geschuild bij een Wellness/spa-hotel. Dat was fijn. Het rook er heerlijk naar chloor en de toiletten waren ook goed.

Het bleef regenen, we zijn toch maar verder gegaan. Naar de haven om met de veerpont de oversteek naar het vasteland te maken. We kiezen daar niet de route door het bos, maar het alternatief: langs de autoweg. Daar was een brede rijstrook naast waar wij en andere fietsers niet met veel plezier gebruik van maakten. Razend verkeer! Regen! Niet zo fijn.

Maar ook dat hebben we dan maar weer meegemaakt. We zijn in Polen, hier zijn we op voorbereid. Overigens hebben we ook al een heel keurig fietspad gehad!

Wanneer we Miedzydroje binnenrijden wordt het droog. De eigenaresse van hotel
Villa Cecilia wist dat we op de fiets zouden komen. Ze komt ons al tegemoet: "Sie haben es geschafft!" Nou, zo erg was net u ook weer niet. We zien er misschien wat verzopen uit, maar verder gaat het best. Toch gunt ze ons een mooie kamer aan de voorzijde, met Seeblick, driehoog en geen lift.

In Miedzydroje is het feest. Ponypark Slagharen en de Pulledag en Beverwijkse bazar ineen. Wat een volk op de been. We werden bijna gillend gek, maar hielden ons staande en togen over de pier, slenterden langs ontelbare eet-, schiet-, ijs- en alle kermistenten die je maar kan bedenken. Polen viert vakantie, dat is duidelijk. De serveerster kon ons in het Engels uitleggen dat het inderdaad elke dag bal is hier. The whole summer, the whole Holliday. Ze keek niet blij. Was het ook al zat.

We laten het gewoel achter ons en gaan de drie trappen weer op. Even contact met Bart gehad. Vandaag was namelijk ook een trieste dag. Vorige week overleed tante An. Tante van Erik, een zus van zijn moeder. Vandaag vond de crematie plaats. We konden er niet bij zijn, maar deze week vaak aan haar gedacht. Bart en Koen waren er wel vandaag. Fijn! Tante An was een lieve, bijzondere vrouw. Kinderloos en al jong weduwe. Daarom was ze vaak ook van de partij bij weekendjes uit, sinterklaasfeestje en wat dan ook met de Luppesen. Sinds het overlijden van Eriks ouders gingen we elk jaar naar de traditionele Nieuwjaarsvisite bij haar thuis.

Vandaag dronken we om een uur of elf koffie op het strand, het tijdstip waarop de crematieplechtigheid begon. We hebben even stilgestaan en getoost op het leven.

Voor nu: Bis morgen! Ik ga morgen op zoek naar de Poolse tekst!

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.