Een lange dag, daarom een kort stukkie.
Pension Fisch was super. De klusjesman was achteraf toch een heel lieve en vriendelijke man. Ik kwam met 'm aan de klets, zo goed en zo kwaad als het ging. Hij was smid, zoals vele generaties voor hem en allemaal op deze plek. Hij liet me foto's zien van vroeger, wees z'n opa, z'n vader en hemzelf als klein jochie aan. Zo aandoenlijk. Die zwijnenstal was de oude smederij. Ik zag waar de Räder voor de houten wielen van grote karren werden gesmeed. Ik zag honderden Geräte. Eigenlijk zag ik alleen maar hamers, maar ze waren allemaal anders denk ik.
Hij was alleen, geen kinderen, geen nieuwe smid. We zagen nog wel een oude dame rondscharrelen, maar of dat z'n vrouw was, dat geloof ik niet.
Het pension bestond al 70 jaar. Maar lijkt ook aflopende zaak. Een paar zomermaanden klandizie en dan is 't rust.
De ontbijtruimte, de huiskamer voor de gasten, de gangen, de trappen, de kamers...één en al nostalgie, oubolligheid, maar vooral veel geschiedenis. En netjes en schoon. En met een föhn in de badkamer.

Die mis ik hier, nu in een te duur hotel net onder Kassel.

Na een keurig ontbijt (geen idee wie dat heeft klaargemaakt, Herr Fisch zelf? Of die oude dame? Of heel iemand anders?) reden we soepel verder langs de Weser. Deels bekend terrein, omdat we hier tijdens onze tocht naar Praag ook een stuk gefietst hebben. Vanaf Hann. Münden volgen we de Fulda naar Kassel.
Een paar keer een klein buitje, net genoeg om de regenjassen aan te doen. Dan weer zon, dan weer bewolkt.

In Kassel dachten we met gemak snel een slaapplaats te vinden. Zo'n grote stad toch? Dat viel echter niet mee, vanwege een grote tentoonstelling. Bijna 10 km verder, wel vlakbij de route, stalden we uiteindelijk de fietsen. We betalen verhoudingsgewijs teveel hier. Pension Fisch was goedkoper, maar veel completer. Met föhn zelfs.

Kassel kende ik alleen van de borden langs de Autobahn. Op de route naar en van Oostenrijk. Op de heenweg slaan we er rechtsaf en gaan zuidwaarts. Dan begint het echt. Op de terugreis gaan we linksaf, het laatste stukje, bijna thuis. Zo voel ik dat altijd.

Wat we op de fiets doen? Ik heb geen idee. Ik laat me morgen weer verrassen door Erik die de route feilloos heeft ingevoerd op de GPS. Er zullen ook weer saaie stukken bij zijn. Net als vandaag. Kilometerslang langs een drukke weg. Kilometerslang langs bossages, links en rechts en niks te zien verder. Dat hoort erbij, t is niet altijd leuk. Maar toch is elke fietsdag een feestje.

Hier het vlogje van de dag: https://youtu.be/bhSXgvnhh1I

Nu stop ik. Slapen en morgen weiter!

Geschreven door Hupenlupoppad