Gisteravond werden A & C gebracht bij ons thuis en dat was meteen een feest. Alsof er een orkaan door het huis ging, maar zenuwachtig waren ze natuurlijk niet.
Zoals gewoonlijk even een kaartspelletje gedaan mede om de rust enigszins te laten weer keren.
Om 21.30u lagen we op bed mAar het bleef nog wel onrustig op de kamer van de jongens.
02.45 uur uit bed, opfrissen, ontbijten en om 03.30 uur stonden Mascha & Dennis voor de deur, afscheid van oma en op naar Schiphol. Zelf ingechecked maar op advies van een grondstewardes moest mijn rugzak toch nog even langs de incheckbalie.
Daar begon de ellende, lieflijk maar onwennig werd ik geholpen en met het afvoeren van de rugzak werd het label van de zak gerukt en binnen 3 seconden was de rugzak op weg naar een onbekende bestemming. Het label kreeg ik terug met de mededeling dat er nog stickertjes opzaten maar wie had die dan geplakt?
Nu had ik een air-tag in de zak gedaan dus ik kon grofweg zien waar deze zich bevond en dit was niet ver van de D77 pier waar vanaf wij vertrokken. Terwijl mochten baarden stond mijn rugzak nog stil op zijn plaats maar ondanks mijn vragen zou alles goed komen. In het vliegtuig weer aan de bel getrokken en de tag laten zien en met alle lieflijke begrip konden ze niets meer voor mij doen. De incheckdame had niet juist gehandeld!
In de wetenschap dat mijn rugzak nog op Schiphol stond richting Porto. Abel heeft bijna de hele vlucht geslapen en Christiaan gedommeld met zijn hoofd op het tafeltje.
Op het vliegveld toch nog een ijdele hoop maar de bagageband spuwde niet mijn rugzak uit.
Op naar Lost & Found en daar het proces in werking gezet voor teruggave van de rugzak. Overigens daar heel vriendelijk en begripvol geholpen. Waarschijnlijk heb ik overmorgen de zak op mijn reisbestemmingen. Ondertussen moet ik het doen met wat ik aan heb en dat is niet geschikt voor het huidige weertype hier. Somber en regen, dat wordt dus een bezoekje aan een outdoor winkel voor regenkleding en een hody of trui om over de andere zaken nu even niet te denken.
Natuurlijk even het thuisfront geïnformeerd maar die kunnen er ook niets mee anders dan nog meer zorgen maken. Ook Christiaan kreeg buikpijn van het geheel maar dat zakte wel weer af.
L
Op weg naar Santiago gingen we niet het fijnste weer tegemoet, donker, grijs, regen en dat bij 11 Gr Cel niet echt wat je hoopt.
In Santiago even gewacht op de taxi die keurig op tijd verscheen en ons naar Tricastela heeft gebracht. Onderweg gestopt om nog wat nieuwe kleding en regenbak te kopen voor onderweg de aankomende dagen.
Even voor 19.00 uur kwamen we aan bij albergue Atrio, een gerenoveerde herberg naar de eisen van de tijd. We hadden een 3-persoonsnamen die niet onderdeed voor een echte hotelkamer.
Cor Oorthuisen was inmiddels ook gearriveerd en samen eerst een biertje gedronken terwijl de jongens op de kamer het zoveelste spelletje speelden op de telefoon.
Nadien zijn we uit eten gegaan in een restaurant waar ik een paar jaar geleden koffie had gedronken besefte ik me achteraf.
Het is een gezellige avond geworden en we hebben lekker gegeten.
Inmiddels liggen de heren op bed en staan de rugzakken al klaar voor morgen nadat ze ieder het presentje van thuis hadden bekeken waarin ze ook gestimuleerd worden om iets te doen met deze belevenis.

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog