Ondanks dat het redelijk benauwd was met 4 personen op 1 kamer toch goed geslapen. Ik denk dat ik mijn ritme nu wel gevonden heb voor wat betreft het slapen.

We vertrokken zo rond 08.30 uur na een goed ontbijt waarbij ik de ruim overgebleven jus d orange in mijn fles had overgegoten😊, de fles rode wijn was al zeker van zijn plaats in mijn rugzak!

Het eerste stuk naar Undues de Lerda was prachtig en goed begaanbaar. Hele stukken gelopen onder de bescherming van de bossen. Langs een groot stuwmeer, Embalse de Yesa, wat Pamplona van water voorziet.

Op onze weg passeerden wij Ruesta, een dorp van restanten uit lang vervlogen tijd wat weer nieuw leven ingeblazen wordt. Door de aanleg van het stuwmeer met dam is een groot gedeelte van de gemeente onder water komen te staan met als gevolg een leegloop van het dorp. De twee herbergen brengen in de zomer maanden weer enig leven door het pelgrimeren. Wat me hier ook weer opviel was het volgende. Omdat het zo tegen 11.30 uur was hadden we bedacht om in Ruesta even te pauzeren. Komen we bij de alberque staat er op een tafel koffie, the, melk,water voor het pakken. Kosten een donativo, moet je bedenken dat een ieder die daar stop toch wel minimaal €2.00 voor een koffie zal betalen. Nu mag je het bijna gratis pakken. Toch wel bijzonder!

Halverwege begon het moeilijkste gedeelte van de dag de beklimming van de Alto de Pena Musera, 400 meter klimmen in een lengte van 4km. Op 2/3 van de berg een lunchstop ingelast en nu kwam de jus de orange en de rode wijn goed van pas. De disposable ijsbekers van gisteravond dienden als wijnglas😂. Het werd een bijzondere lunch op de berg!.

Gelukkig verschenen er wolken voor de zon, dus de rest van de wandeling was het bewolkt en dat was niet echt heel erg!.

De afdaling was best pittig en ook nu weer hebben we gieren gespot. Wat een mooi gezicht te zien hoe gracieus die dieren door de lucht zweven.

Op het einde van de wandeling kregen we Undues de Lerda in het zicht en dan mag je nog over een keienpad redelijk steil klimmen. Dit duurt best wel een poosje en als je dan eindelijk boven denkt te zijn mag je nog een stukje. Voor mij gevoel lagen die keien er in de Romeinse tijd ook al!

In Undues de Lerda aangekomen, wederom een gat van een dorp, was er een heel moderne herberg in een gerestaureerd pand. Moderne voorzieningen en een 8 persoonskamer voor ons vijven! Dat was dus weer een meevaller en dan is het ook heerlijk genieten van een Clara onder de boom in de avondzon!

Heerlijk gegeten in het restaurant van de herberg, alleen de aankleding was wel erg minimalistisch! Er hing totaal niets aan de wand, het was dus meer een cantina dan een restaurant maar dat deed niets af aan wat er op tafel kwam. Jammer genoeg geen wifi maar dat is geen uitzondering in dit deel van Spanje!

Na een inspannende dag om 22.00uur onderin, in het stapelbed!

Wederom een prachtige wandeling in een voor ons bijzondere omgeving. Geluiden van de " civilisatie" dringen hier niet door!

Vraag van de dag:

Waar ben je dankbaar voor?

Voor mij was het de eerste keer dat ik een meerdaagse lange afstandwandeling heb gemaakt. Je kunt je voorbereiden op van alles,maar dat betekent niet dat je niets kan overkomen. Tijdens mijn wandeling is er niets maar dan ook werkelijk niets gebeurd wat mij enig ongemak heeft bezorgd en dan mag je denken aan blaren, spierpijn, vallen etc etc. Ik denk dat ik daar toch wel dankbaar voor mag zijn!

Op Youtube vind je veel beelden onder de zoekterm Camino Aragones waaronder ook dit filmpje, het filmpje begint in Ruesta.

https://www.youtube.com/watch?v=KYISJnnv3uo

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog