Vandaag een bijzondere dag, prima geslapen met dito ontbijt en wederom bij het opstaan de zon al aan de hemel.
Een relatief korte etappe in de planning, 12 km maar dat zou anders uitpakken.
Vlak na het dorp stond er een alternatieve route aangegeven die ging over Javier. Hier staat een bijzonder fraai kasteel dat zeer de moeite waard is om te bezoeken. Ik had de Spanjaard dat gisterenavond veelvuldig horen benoemen. Wij dus de omweg via Javier genomen. Ook nu weer, ik val in herhaling, een prachtig landschap!

Vlak buiten Undues de Lerda passeren we de grens met Navarra en lopen dus niet meer in de Aragon.
In Javier aangekomen ontmoetten we een Spaanse non die in vroeger tijd in Belgisch-Kongo had gewerkt en die voortreffelijk Frans sprak. Ik schatte haar ouder dan 90 jaar.
Een prachtige ontmoeting!
In Javier de toerist uitgehangen en het kasteel bezocht wat helemaal in het teken is ingericht van Francisco de Xavier, een zendeling uit ver verleden tijd. Zijn familie was rijk, nog steeds zijn er erven van zijn ouders betrokken bij het kasteel. Bij het kasteel is een groot liturgisch centrum wat mij deed denken aan Fatima in Portugal.
Tijdens ons bezoek kwam ik een Vlaams ouder echtpaar tegen die een vakantierondrit aan het maken waren en nu de Aragon aan deden. Zij vonden het blijkbaar heerlijk om Nederlands te spreken want telkens werd ik aangesproken door hen en later in Sangüesa kwamen we ze weer tegen en was dit hetzelfde.
Na een koffiestop bij de parador kwamen we midden in een wielerwedstrijd terecht die Javier aandeed. Jeannie en ik stond stil om te kijken terwijl de anderen door de politie werden gesommeerd om door te lopen. Hier ging het helmaal mis! Terwijl de wielrenners voorbij raasden liepen Chat, Linda & Daniel door en gingen ze voorbij aan de afslag die ze hadden moeten nemen. Toen wij bij de afslag aan kwamen van de camino da Papa en hen niet zagen namen wij aan dat ze al verder gelopen waren. Fout natuurlijk maar toch wel begrijpelijk!
Jeannie en ik doorgelopen maar hen niet ingehaald, ondanks ons roepen geen contact. Telefoon werd niet beantwoord, naar later bleek ivm een lege batterij!
Gelukkig had ik mijn gps die ons naar Sangüesa bracht. Vlakbij Sangüesa kregen we een telefoontje dat de andere drie al bij de herberg zaten. Wat bleek, zij waren door de politie vooruit gestuurd en hadden de afslag gemist en waren daardoor helemaal fout gelopen. Gelukkig liepen ze op een motorwieg en er stopte een auto die hen naar Sangüesa heeft gebracht. De vrouw Spaanse vrouw aanwezig had vorig jaar de Camino gelopen en had medelijden met hen. Voor ons een mooie wandeling die ons totaal toch nog tot een kleine 20 km bracht.
In Sangüesa was het erg druk, wrs doordat de wielerwedstrijd die daar eindige, alles was vol toen wij arriveerden. Gelukkig hadden de anderen drie al ingecheckt in de herberg maar voor ons was geen plaats! Waar heb ik dit meer gehoord? Chad & Linda gingen op zoek naar een hotel en hadden het geluk de laatste kamer te kunnen boeken.
Inmiddels waren Jeannie en ik in de herberg bij Daniel aangekomen maar de dame van de herberg wilde ons niet zo maar omboeken! Gelukkig is alles goed gekomen en konden wij in de herberg blijven slapen.

Het was nog redelijk vroeg dus tijd om in "de stad" iets te gaan drinken, hier blijkbaar geen siësta wat voor ons natuurlijk alleen maar prettig is. Terug naar de alberque om te douchen etc met de afspraak om 19.00 uur te gaan eten in "de stad".
Oude tijden herleefden, de zaal van de herberg bevat 15 slaapplaatsen dus 1 grote ruimte. Ik had het geluk onder het raam te liggen dus het raam bleef open! In zon grote ruimte is het een kunst om een vrij stopcontact te vinden maar ik had geluk.
De avond gegeten in een echt local restaurant voor weinig! Meteen geregeld dat we daar de volgende morgen konden ontbijten en zij zouden voor de pain voor onderweg zorgen. Goed geregeld!
Ook nu weer op tijd naar bed want eer 15 man in bed liggen gaat er heel wat gestommel aan vooraf. Oordoppen is absoluut een must voor de Camino!

Vraag van de dag:

Hoe was het om uit een rugzak te leven?

Nu is dat wel even een dingetje. Alles wat je hebt verpakt in 1 grote zak. Om praktische reden onderscheid aangebracht door gelijksoortige dingen bijeen te pakken in plastic zakken/zakjes. Nu kon mijn rugzak ook open aan de voorkant met een rits dus dat was al iets om op een iets makkelijkere manier bij de spullen die onderin gestopt waren te pakken. Ik vond het telkens wel een bedoening om je spullen te vinden en ook weer op een goede manier in te pakken. Nu gaat dat ook steeds beter naar mate de reis vorderde maar echt prettig vond ik het niet. Ik was altijd weer blij als ik een stapelbed voor mezelf alleen had, kon ik mijn spullen ten minste ergens stallen. Duidelijk ben ik nog geen echt goede pelgrim, misschien nog teveel "verwend" door alle luxe?

Filmpje weer van YouTube van Ruesta naar Sangüesa .

https://www.youtube.com/watch?v=lx4TbfkPgT4&list=PL-mCXMupe4-nslZ1wTx1YdnB14JwwP2B6&index=5

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog