Zoals de titel al aangeeft gewandeld van Arudy naar Sarrance.

Vertrokken na een donativo voor father Pierre en richting Sarrance. Toch wel een bijzonder moment om in een parochiehuis te slapen waar alles ademt van het RK-geloof. Wat een op en top mannenhuishouding is waar de nonnen al lang geleden vertrokken zijn, een kleine schoonmaak zou wonderen doen.

Mooie ochtend op de lokale markt, 4 stalletjes, vers fruit gekocht voor de dag.
Twijfels over de juist richting net buiten het centrum van Arudy, vroeg ik aan twee prima Engels sprekende Françaises, ze bestaan echt! of ik de juiste weg bewandelde. He bleek van niet maar als ik die route zou volgen, via de Valée d Ossau, was dat een veel mooiere route naar Jaca dan die ik gepland had. Het verhaal van deze route herhaalde zich!
Er was nog wel een andere route naar Sarrance in Valée d' Aspe die veel mooier was en die over de Col Marie Blanque ging. Mij ook goed dus na uitleg en foto's van een landkaart vervolge ik mijn weg door het dal.

Zoals gezegd een mooie dag met ook fantastische vergezichten. Langs de rivier lopend kom je door Izetse en langs een Romaanse kerk, Eglise Saint Etienne d'Izetse, een prachtig oud bouwwerk. In tegenstelling tot de meeste kerken op de route was deze wel open dus even naar binnen. Het is een klein kerkje dus snel stond ik weer buiten maar toch wel even een kaarsje opgestoken.
Weer verder langs de rivier stroomopwaarts en bij Beille rechtsaf de berg op, op zich te doen maar wel met stukken door het woud. Het ging soms wel erg steil en daarbij was de ondergrond, grote keien, nog nat en dus glad! Best zwaar maar wel de goede richting.

In een gehucht koffie gedronken en aan de patron gevraagd of dit de juiste weg was. Spontaan begon de man voor mij de hele route naar Sarrance uit te tekenen en dankzij zijn aanvullingen ben ik uiteindelijk wel in Sarrance aangekomen.
Het was een prachtige wandeling over twee plateaus waar "wilde" paarden en koeien lopen en waar ik tussendoor moest laveren, heel bijzonder!
Op het einde van het plateau rees dus de Col Marie Blanque op en daar moest ik wel overheen! Een heel zware beklimming waarbij ik mij zeer regelmatig heb afgevraagd of ik wel goed ging want er was totaal geen vorm van enige bewegwijzering. Echt dwars door de bebossing met als enige herkenning een vorm van een pad, kwam ik uiteindelijk bovenop de Col aan. Ik had geen idee dat ik zo hoog was geklommen, ik stond op een hoogte van 1035 m zoals het bord aan gaf. Als ik dit van te voren had geweten dan had ik waarschijnlijk anders besloten

Bovenop de Col Marie Blanque mijn fruit genuttigd, er stond veel wind dus lang daar blijven zitten had niet veel zin, je wordt er alleen maar koud van. Hop naar beneden richting Escote een afdaling van ongeveer 12 km met aardige dalingspercentages. De Col is erg in trek bij wielrenners, deze is ook in het verleden opgenomen geweest in de Tour de France, ik ben er tientallen tegen gekomen. Onderweg wilde ik heel even met mijn voeten in het stromend water zitten maar ik kon er niet bij het was te diep! dan maar even gerust in de berm en lekker even de ogen gesloten.

In Escorte, inmiddels in Valée d' Aspe, richting Sarrance over een bospad zo smal als vijf voeten breed en met links onder je in de steile diepte een snelstromende rivier Gave d' Aspe. Dit pad was lang en "gevaarlijk", menigmaal zag ik mij onder aan het pad liggen en zeker hier is hulp kansloos. Het is niet eens zo zeer het pad wat zo 'n angst in boezemde maar meer de dingen waar je aan denkt en die dan een eigen leven gaan lijden in je hoofd waardoor alles nog meer "wordt opgeblazen".
Gelukkig ook dit overleeft en zo kwam ik na ruim 1 uur aan bij de kerk van Sarrance waar tevens een opvangplaats is voor pelgrims. Het was inmiddels 19.00 uur, een lange wandeldag met 31,1 km onder de voeten.

Er heerst hier nog een redelijk "streng regime" voor wat betreft afspraken, dus iedereen in het gareel. Ook hier gezamenlijk gegeten maar dit keer werd dit klaar gemaakt door lokale vrijwilligers. Aan tafel zat ik met Chat, een voormalig Secretaris-Generaal van de Amerikaanse ambassade in Den Haag. Ook met een gepensioneerde professor in de kinderpsychiatrie en zijn vrouw, die 3 maanden in Rotterdam had gewerkt in het verleden en daar gastcolleges heeft gegeven. Vol lof over Nederland werd het een gezellig avondeten.

Op de kamer lag ik met Lisa & Patrick (hoe kan het anders) uit de Ierse Republiek, het was duidelijk dat Patrick erg vermoeid was!
Vroeg naar bed en weer vroeg op de volgende dag na een matige nachtrust op een harde ondergrond.

Vraag van de dag?

Welk liedje heb je het vaakst geluisterd?

Ik heb niet zo specifiek een liedje het meest geluisterd maar van alle nummers die voorbij kwamen was John Mayer wel de artiest die ik het meest gehoord heb. Ik vind dit een goede zanger/songwriter en een fantastische gitarist.

Beelden van Sarrance op YouTube, ik heb natuurlijk dit alles niet in detail gezien maar het geeft wel een indruk van deze omgeving. https://www.youtube.com/watch?v=Cam0oKAYw4E

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog