Bovenstaande aanhef beloofd niet vel vanuit het perspectief van de zwartkijker maar gelukkig ben ik dat niet want anders zou je kunnen zeggen dat deze reis zich niet onder een goed gesternte gaat afspelen.
Zoals in mijn voorwoord al beschreven zijn er al enkele hindernissen genomen die het reisplan hebben aangepast maar afgelopen week kwam er nog 1 bij.
Casa Banderas, de herberg die ik geboekt had in Vilacha as Cortes, stuurde mij een berichtje dat ze nog niet open waren in verband met vergunningsproblemen.
Vervelend maar dat ligt buiten mijn invloedsfeer dus opzoek naar een ander overnachtingsadres. Diverse herbergen gebeld maar er werd mij verteld dat ze vol zaten. De vakantieperiode, niet alleen in Nederland, zou hier debet aan zijn plus het aanvangen van het wandelseizoen. Goede raad is duur dus ik mij maar gewend tot Booking en daar is natuurlijk nog wel plaats als je maar betaald. Je kiest voor zekerheid met de jongens dus geboekt in een goed uitziende herberg.
Ander dingetje, ik had enige weken geleden gebeld met een taxi bedrijf die mij wel naar Tricastela wilde brengen, prijs overeengekomen. Het enige wat ik nog moest doen hem de dag van tevoren even bellen ter bevestiging. Ik dus vanmiddag gebeld en je voelt het al aankomen, helaas hij kon niet want hij had al een rit aangenomen rond 17.00 uur. Positief is wel dat hij voor mij nog iets gaat regelen en daar vertrouw ik nu maar op!
De spanning begint toch al wel op te lopen en niet alleen bij mij maar ook bij de jongens. Abel vond eigenlijk dat hij te weinig getraind had en maakte zich lichtte zorgen. Vandaag hoorde ik dat hij het ook wel leuk zou vinden als zijn ouders hem midden in de nacht naar Schiphol begeleiden want dan konden ze daar afscheid nemen. We zijn er nog niet helemaal over uit of dit ook gaat gebeuren. Plan was dat de jongens bij ons blijven slapen en dat Martijn ons dan vannacht naar Schiphol brengt.
Christiaan was niet helemaal content, of eigenlijk Daniëlle, met de rugzak dus afgelopen zondag werden er nog enkele thus afgeleverd om te bezien welke voor hem het beste was. Ik heb de indruk dat Christiaan zelf heel relaxed in de reis staat, het is voor hem ook niet de 1ste keer dat hij zonder zijn ouders op pad gaat in tegenstelling tot Abel.
Zelf voel ik ook een gezonde spanning opkomen, ik ga nu met 2 jongens en hoewel de ervaring met Valentijn alleen maar positief is geweest lijkt het nu toch anders te zijn. De jongens zijn met elkaar en ik ben nu meer de begeleider, althans zo voel ik dat nu een beetje maar we zullen zien hoe dit uitpakt.
Het leuke is ook dat wij morgen al een vriend van mij gaan ontmoeten in Tricastela. Cor Oorthuijsen loopt vanaf Finisterra terug naar huis, althans dat is het plan, en morgen gaan we elkaar ontmoeten mogelijk in dezelfde albergue als waarin wij verblijven. Hoe mooi kan een start worden?
Alle spullen die mee gaan, en meer, zijn weer ingeladen in de rugzak. Even had ik nog een stille hoop dat ik mijn drone mee zou kunnen nemen. Qua plek had dat gekund maar het gewicht van de rugzak wordt dan weer te zwaar, dus helaas geen drone beelden van onze Camino.
Vanavond komen de jongens hier om te slapen en de plannen zijn iets gewijzigd wie ons brengt, dat gaat nu Dennis & Mascha worden.
Kunnen we nog even de spullen nakijken en de schoenen enigszins waterbestendig maken.
Inmiddels is de taxi ook geregeld en worden we morgen om 16.00 uur opgehaald vanaf het busstation in Santiago de Compostela. Het vertrouwen bleek terecht te zijn!
Ik ben zeer benieuwd hoe deze Camino gaat verlopen maar dat gaan we allemaal meemaken, Buen Camino jongens!

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog