Sangüesa naar Monreal, een lange etappe die ons ongewild in Monreal bracht omdat de herberg in Izco gesloten was. Dit heeft er toe geleid dat ik niet de Foz de Lumbier kon bezoeken, anders was de etappe nog langer geweest en misschien de 40 km had aangetikt. Iets teveel van het goede! In Foz de Lumbier is een canyon waar gieren nestelen, gesubsidieerd door de Spaanse autoriteiten die deze dieren weer hier wil terugbrengen.

Vandaag zeker geen Camino de party hoewel ik wel een fles rosé voor onderweg had gekocht!

Opstaan 05.45 uur, ontbijt 06.30 uur, vertrek 07.00 uur, hoezo party?

Het was een lange wandeling over 2 bergkammen en op het einde door een mooie vallei. Het was wel een lang maar gelukkig niet al te zware wandeling. In Izco hebben we gerust, het was inmiddels rond 12.30 uur en we konden wel even een pauze gebruiken. Ons genesteld op het terras en al snel waren we de enige niet maar dat kon niet verhinderen het café wel dicht ging om 13.00 uur, Siësta!

Weer verder op weg lag er buiten Izco een prachtig wit pad, prima om te lopen maar de zon scheen heftig en dan is het pad meer een bron van warmte en dan krijg je de warmte van twee kanten op je! Toch is het natuurlijk wel fijn lopen zo'n egaal pad, jammerlijke was alleen dat er zo weinig schaduwrijke plekjes waren langs de route.

We hadden gisteren kamers geboekt in het lokale Casa Rual Monreal dus slaapplaats verzekerd. In een dorp voor Monreal, Salines de Bargoitio bij de 14e Gotische kerk, de fles rosé geledigd in de veronderstelling dat we in Monreal waren. Er bleek een fontein bij de kerk te staan dus de fles rosé kon nog even afkoelen in het koude water terwijl wij aan het uitrusten waren. Lekker de schoenen uit en ontspannen. Plastic glazen weer tevoorschijn gehaald en Salut!

Toen we verder liepen en de weg vroegen naar de Casa bleek dat we nog 2 km verder moesten lopen! De dame aan wie we dat gevraagd hadden bood aan om ons naar Monreal te brengen. Linda & Chad grepen dit met beide handen aan. Wij lieten ons verlossen van onze rugzak!

Na nog een korte wandeling van 3 km was het Casa Rual een oase, een kamer voor jezelf! Bij binnenkomst werd meteen gevraagd of we iets te wassen hadden, na 12 dagen wassen in en fontein was dit aanbod fantastisch!

Lekker gedoucht en uitgerust op naar het diner, dit vond plaats in het lokale ontmoetingscentrum van het dorp.

Vandaag is het hier een feestdag ter ere van de heilige "Harrie Jakkes" beschermheilige van de boeren. Aangezien dit een Agricultural gebied is, was iedereen samen gekomen in het ontmoetingscentrum. Het was een kakofonie van geluid, wat een kabaal kunnen die Spanjaarden maken. Die vrouwen van afgelopen dagen waren erg maar deze mannen waren dubbel zo erg!

Ondanks dat hebben wij heerlijk gegeten!

Om 20.45 uur richting kamer en daar de hele avond dit blog bijgehouden. Drie dagen schrijven is best veel en zeker als je zou weten hoe dit gaat!

Vandaag lange zware wandeling van 31.2 km, mijn leverfuncties zijn weer helemaal normaal😁.

Vraag van de dag:

Wat hoop je nooit te vergeten?

Eigenlijk zijn dat twee dingen, de ontmoetingen met mede pelgrims en de spontane ontmoetingen met "gewone" mensen verliepen altijd op een heel spontane manier waarbij er vaak veel waardering was voor beide.

Een ander gevoel laat zich moeilijk omschrijven maar doordat je dagen lang een gelijk ritme waarbij slapen, wandelen, eten de hoofdzaak is, komt ook de geest langzaam tot rust en dat geeft een heel ontspannen gevoel. Dat gevoel zou je het liefst vast willen houden maar nu ik weer aan het werk ben en de "stress" van alle dag weer mee maak merk ik dat dit gevoel langzaam weg ebt!

Op YouTube weer een filmpje met de volledige route van Sanguesa naar Monreal

https://www.youtube.com/watch?v=9ggUbk_7htI

Geschreven door Gertopdecamino.reisblog