Bij het wakker worden regent het behoorlijk. Eerst maar ontbijt, dan zien we wel verder. Een half uurtje later valt het reuze mee wat er valt. Het is zodanig dat we de regenspullen niet aan hoeven. Nog geen 300m verder zet het in ene flink door; regenkleding aan. Na een anderhalve kilometer valt het weer mee; spullen uit maar weer. Het is zo’n ochtend van de Wet van Hubert: “Regenkleding doe je àltijd op het verkeerde moment aan of uit”. Het blijft tobben.

De route door het Maasdal is eigenlijk de vlakste doorsteek van de Ardennen. De rivier slingert zich langs dorps in de kenmerkende Ardense stijl. Er zijn gelukkig genoeg terrasjes en ook frietkotten kennen ze hier (in veelvoud). Ze noemen ze alleen ‘frieterie’.

We volgen hier la Voie Verte, 130 km (!) fietspad langs de Maas door de Franse Ardennen. De dorpjes liggen in het algemeen op de andere oever. Het is dus een beetje behelpen met de boodschappen. Na 10km passeren we Chooz, een lieflijk dorpje met een kerncentrale strak tegen de achterkant van de bebouwde kom aangebouwd. Aan de voorkant van het dorp horen wij de karekieten in het riet. Groter kan de tegenstelling niet zijn.

Regenpak aan en uit gaat het richting Vireux-Molhain en Haybes. Ergens er tussenin hangen we een lintje in een wensboom. Na 25 km klaart het écht op, de rest van de dag kunnen we de regen negeren. Die wensboom doet het beter dan we durfden hopen!

De rit van vandaag is meer om te ervaren dan om erover te vertellen. Canadese ganzen en zwanen dobberen in groepjes op de Maas. De aalscholvers fourageren graag in de buurt van de sluizen en hoog boven ons steekt een rode wouw het dal over. Halverwege de dag (45km) ligt Revin. Daar heeft men rond 1875 een tunnel in de rotsen gehakt om een stuk van de rivier af te snijden. De schepen van tegenwoordig passen er niet meer door, wij fietsers wel!

Het onkruid is ook opgefrist van het buitje. We rammelen met een takje van de grote ratelaar om vast te stellen dat hij daadwerkelijk ratelt. We zien kruipbrem, vingerhoedskruid, morgenster en ook japanse duizendknoop. Op verschillende plaatsen heeft men geprobeerd die duizendknoop rigoureus aan te pakken. Zoals te verwachten zonder enig succes, nieuwe spruiten komen net ze vrolijk weer op, dwars door de kapotte restanten van wat is weggebrand (of zo).

Het pad is mooi, af en toe een korte kuitenbijter en op mooie afstanden treffen we terrasjes. De dag is weer prachtig. Na 87km komen we bij de B&B, gelegen in het centrum van Charleville-Mézières. Alles staat in het teken van de hier geboren dichter Arthur Rimbaud (nóóit van gehoord). Jim Morrison en Bob Dylan werden diep geïnspireerd door zijn gedichten. Als we op zoek gaan naar een restaurantje zullen we ook maar eens kijken of we iets van Rimbaud kunnen vinden.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 5:32
• afstand 87,0 km
• gemiddeld 15,6 km
• max. 34,0 km
• stijging 10%
• klimmeters 526

Totaal

• afstand 403,2 km

Overig

• weer 9
• badkamer 7,5
• bed 8

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets