Duitsland, Postweg

De wind is onveranderd als we vertrekken. In de loofbossen is de Vennbahn na de nacht bezaaid met blad en takken. De reis gaat door de Belgische Ostkantons. De Belgisch/Duitse grens passeren we 11x, bij het Verdrag van Versailles in 1920 is de spoorlijn overigens aan België toegewezen.

De eerste kilometers klimmen we rustig door tot Lammersdorf waar we de hoogte van 490m aantikken. Daarna wordt het terrein wat glooiender en dalen we ook geregeld af. Door de harde tegenwind hebben we er minder profijt van dan je zou verwachten.

Een stukje voorbij Monschau (op 25 km) drinken we koffie met een Belgische wafel in een Duitse spoorwegwagon met Franstalige bediening. Daarna fietsen we lekker door naar Waimes voor de lunch. Waimes is met 558m volgens de fietsgids het hoogste punt van de route. We gaan het geregeld nameten.

De Vennbahn loopt door de Hoge Venen. De doorkijkjes zijn prachtig, we zien een reetje in de bosrand, een haas in het veld en een groepje mensen dat zich redelijk de blubber trapt door met een soort van lorries over een nog intact stuk spoor te fietsen,

We doen inkopen in Sankt Vith. Na wat gezoek om het stadje uit te komen, gaan we richting onze eindbestemming Burg Reuland. Dit stuk gaat door het betoverende Ourtal. Helaas voor ons (maar mooi voor de mensen die de route volgende week fietsen) wordt er op dit stuk gewerkt aan de Vennbahn. We moeten een paar keer er vanaf, maar al te veel hinder hebben we er gelukkig niet van.

Iets na half vijf komen we na precies 80 km fietsen aan bij ons hotelletje. Een gezellig familiepension waar je kan eten wat de pot schaft. Dat doen we dan ook.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN