Vroeg op vandaag. De rit naar Auer is iets meer dan 100 km. Gelukkig kunnen we al wat vroeger dan de standaardhoteltijd aanschuiven voor het ontbijt. De mevrouw die het ontbijt regelt is zo uit een Amerikaanse sit-com weggelopen. Een oud Italiaans vrouwtje met een schort. In haar leven kan er maar één doel zijn; de gasten verwennen. Er is geen buffet, alles wordt op bestelling in extremis op tafel gezet. Ze komt nog een paar keer vragen of het genoeg is. Ja, het is genoeg! Zelfs als we alle kinderen van het gezin Von Trapp hadden uitgenodigd, gaat het onmogelijk op. Vermeldenswaard zijn vooral de streekbroodjes Vinschger, platte luchtig gebakken broodjes met veel kummel. Héérlijk.

We verlaten Glurns langs een van de vier poorten. Het stuk van vandaag is een lange rit langs de steeds breder wordende Adige. Burchtruïnes (uit de tijd dat dit nog een belangrijke handelsroute was) zien we regelmatig. De streek heet de Vinschgau maar staat ook bekend als Süd-Tirol. Tot voorbij Trento kunnen we hier met ons Italiaans meestal prima uit de voeten; men spreekt namelijk Duits. Heeft te maken met WO I (tot dan Oostenrijks, daarna Italiaans).

Ter hoogte van het dorp Prado kunnen we nog kiezen om door te gaan over de Stelviopas (1.846m). We kiezen na veel twijfel (maar niet heus 🙃) voor het vlakke ritje.

We fietsen grote delen van de dag langs uitgestrekt appelgaarden. Ongeveer 20 km gaat door het prachtige Nationalpark Stelvio. Het schiet goed op. Tegen lunchtijd komen we aan in Meran en hebben we zoals gehoopt 60 km gefietst. We eten bij de lokale tennisclub. En laat daar nou net de enige Italiaan uit Süd- Tirol rondlopen die geen Duits spreekt. De beste man leest ons in het Italiaans de hele menukaart voor. Op goed geluk kiezen we een gerecht. Eerlijk is eerlijk. Een pastasoort met spinazie en nog wat, het was héérlijk!

Zaterdag is fietsersdag. Zaterdag is ook motorrijdersdag maar doordat we de hele dag op fietspad zitten wordt de overlast van deze groep bejaarden ons vandaag bespaard. Het geeft een gezellige drukte op de route. We stoppen af en toe bij een radlerstation (mensen die aan de route wonen en deze als bron van bijverdienste hebben ontdekt) voor een ijsje of een koud drankje.

Ook ‘s middags draaien de laatste 40 km voorspoedig onder de banden weg. De temperatuur loopt na 14u op naar 30C maar was tot die tijd met 21C prima te doen. We zwaaien naar de fruittelers, bekijken hoe de Adige iedere 10 km een meter breder wordt en koersen aan op ons hotelletje. We naderen het Italiaanse taalgebied en kunnen daarom kiezen tussen de term Gasthof of Albergo.

We zijn nog opmerkelijk fit na iets meer dan 100 km. Na het douchen drinken we een wijntje op het terras, eten er een pizza bij en denken na over wat er in de blog moet. Gerdi klaagt dat ze te vaak met haar rug op de foto’s staat.

Morgen door naar Mori. We zitten mooi op schema.


BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 5:39
• afstand 104,7 km
• gemiddeld 18,3 km
• max. 38,9 km
• calorie 4029
• stijging 133 m
• daling 756 m

Totaal

• afstand 1225,1 km
• stijging 6301 m

Overig

• hoogste -
• badkamer 8
• % 10

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets