Parijs! Dat is het doel deze zomer. Samen met Kai en Inge. Maar na langwikken en wegen besluiten we vanwege alle Corona-dingen toch maar in Nederland te blijven.

Het wordt een retourtje Waddenzee. Een bezoek aan l’Abbaye de Premontré wordt rondkijken bij de kerk van Muggenbeet, voor de winkels op de Champs-Élysées komt de buurtsuper van Hongerige Wolf en in plaats van dat we kikkerbilletjes verorberen op een terrasje bij de Seine, eten we een boterham met pindakaas op een bankje bij het Winsumerdiep.

(Eigenlijk stond dit jaar wederom de Hanzeroute gepland, maar die hadden we al tijdens lockdown en avondklok naar 2022 verplaatst.)

We fietsen langs het Fietserpad naar Pieterburen. De Tien Provinciënroute brengt ons weer thuis. Twee klassieke fietsroutes die rond de eeuwwisseling gemaakt zijn, allebei niet bewegwijzerd. De papieren routegidsen van zowel het Fietserpad als de Tien Provinciënroute zijn inmiddels niet meer verkrijgbaar. We navigeren daarom voor het eerst volledig op de telefoon.

Het speerpunt van beide routes is natuur (over rustige weggetjes). Bij het maken van de originele routes is destijds zoveel als mogelijk en toegestaan door of langs schitterende grote en kleine natuurgebieden gefietst. Een paar voorbeelden: Maasplassen, Maasduinen, Mookse heide, Ooijpolder, Montferland, Dinkeldal, Drentse Aa, Waddenzee, Fochteloërveen, Weerribben-Wieden, Kootwijkerzand, Betuwe, Loonse en Drunense Duinen en het Limburgse Heuvelland. En dan kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.

Ook naar de Waddenzee fietsen we samen met Kai en Inge. Het daggemiddelde zal iets van 80 km worden.