De weersverwachting is goed en slecht nieuws. Het slechte nieuws is een groot deel van de dag regen, het goede nieuws is wind in de rug. En dan ook de hele dag wind in de rug. We hebben ruim 15 fietstochten achter de rug, we hebben één ding geleerd. Maakt niet uit wat voor weer het is, we moeten er toch door.

Zo gezegd, zo gedaan. Regenkleding aan en op de fiets. Eerste halte is het pontje van Slikkerveer naar Kinderdijk. We zijn er op tijd, het pontje is op tijd en we zijn de enige passagiers. Het is openbaar vervoer, om elkaar niet te besmetten zetten we dus keurig de mondkapjes op.

Het regent gestaag door. Ondanks dat maken we toch een paar foto’s van het totaal verlaten molenparadijs. Dieper de Alblasserwaard in, komt de regen met bakken uit de hemel. De regenkleding is er niet tegen bestand, door en door nat fietsen we richting Gorinchem. Voordeel van de buien is dat even stoppen om rond te kijken geen doen is. We trappen flink door en passeren Slot Loevestein (op de nadere oever) en het Vurens fort. Via het Benedeneind komen we tegen lunchtijd aan in Herwijnen. Het geboortedorp van moeder Ditje.

Gelukkig slaagt Gerdi voor de schriftelijke coronatest van bakker Bakker. We worden toegelaten tot de lunchroom voor een tosti en een uitsmijter. Het is intussen droog geworden en we hangen wat kleding uit op de fiets. Na de lunch verlaten we Herwijnen via het Boveneind terwijl er een paar ooievaars overvliegen.

Begin van de middag klaart het op. Langs de dijk zien we geregeld een vlucht puttertjes, in de uiterwaarden zitten Canadese ganzen, nijlganzen en grauwe ganzen. We komen langs Haaften en zien de toren van het (verder verdwenen) kasteel. De toren stond bij mijn moeders broer Toon in de tuin.

Bij het fietspad van de Bommelse brug (officieel de Martinus Nijhofbrug) is ons aansluitpunt op de Hanzeroute. Vanaf Waardenburg fietsen we over rustige dijkjes richting Tiel. Af en toe breekt het zonnetje door en de wereld ziet er heel wat vrolijker uit. We komen langs dorpjes als Opijnen, Neerijnen, Varik en Ophemert. Het zonnetje is helaas van korte duur. Net als we overwegen de regenkleding uit de doen worden we door de volgende bui overvallen. We krijgen om het af te leren nog een onweersbui met semi-hagel op ons kop. In Tiel hebben we geluk, het pontje naar Wamel ligt keurig op ons te wachten.

Een beetje koud maar wel voldaan door de toch wel mooie tocht komen we aan bij het Veerhuis. De mevrouw bij de receptie is van de praktische soort. “Als je met dit weer zo’n eind fietst zul je wel geen klachten hebben”. Na een warme douche en een biertje is alle nattigheid weer vergeten.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 5:22
• afstand 91,3 km
• gemiddeld 17,0 km
• max. 37,0 km
• calorie 4369
• pontjes 2

Totaal

• afstand 91,3 km
• pontjes 2

Overig

• weer 6
• badkamer 8
• bed 7,5 (maar de jury heeft wel lekker geslapen 🛏)

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets