De derde dag op de Po-vlakte is het bewolkt. Hierdoor is het met 21C een heerlijke koele ochtend! Dat kunnen we met alle hitte van de voorgaande dagen wel een keer gebruiken.

We verlaten het centrum van Ferrara onder de boog door van de Corso Martiri della Liberta. Even later fietsen we langs de oude stadsmuren tot buiten de bebouwde kom. De eerste 10 km volgen we de Po Morte di Primaro. Een slingerende oude arm van de Po. Eigenlijk is volgen te sterk uitgedrukt. We rijden op 100m evenwijdig aan het riviertje dat we zelf nauwelijks zien. Op voor ons logische plekken drinken we koffie. In deze streek hebben de openbare gelegenheden geen wc-potten maar nog voetstappen. Het enige praktische hieraan is dat er niemand zeurt over een natte wc-bril.

Tussendoor passeren we een kerkje dat een foto waard is. Toevallig komt de pastoor naar buiten. Waarderend kijkt hij naar het fototoestel en zijn kerkje. We houden een uiterst kort gesprekje in het Italiaans. “Bello?” vraagt de pastoor ons. We bevestigen met “Bello!” en we steken allemaal de duim op. De pastoor stapt in de auto en zwaait nog een keer bij het wegrijden. Wij zwaaien terug vanaf de fiets.

Halverwege de dag passeren we een autowasserette. Hier kijken we al enige tijd naar uit om even de goed smerig geworden fietsen te ontstoffen. We passeren verschillende dorpjes die allemaal Porto-nog-wat heten. Het landschap wordt leeg, de wegen zijn doodstil en recht. We kunnen ons volledig op doorfietsen en de natuur concentreren.

Over de natuur. Het riet langs de kanten zit vol rietzangertjes en karekieten die ons luidkeels met zang begeleiden. We zien 4 soorten reigers: blauwe reigers, purperreigers, verschillende kleine zilverreigers en 1 grote zilverreiger. Twee keer vliegt er een hop weg en we horen verschillende keren koekoeken en sperwers. Af een toe een torenvalk, kokmeeuwen en mantelmeeuwen zitten er volop. Op een gegeven moment zien we ook nog een otter zwemmen, toevallig namen we net een foto van een doorkijkje, met veel moeite kun je een rimpel in het water als zijn kop herkennen.

Lunch hebben we in een trattoria in Menata op 55 km. Lunch buiten de deur is heel normaal hier. Het eethuis is helemaal afgeladen. Het verdienmodel is lunch; ze zijn dagelijks alleen van 12.00-14.30 geopend. We hebben geluk, er is net een tafeltje vrijgekomen. En ook hier weer diverse keuzes voor 3 gangen en met een rekening van € 13 de man hervatten we de reis.

We overnachten in een agriturismo. Het is een bio-boer die kamers verhuurt, een mini-camping beheert, vogelkijkuitstapjes in het naastgelegen natuurgebied verzorgt en die ons ook nog van een diner voorziet. Na alle drukte van Ferrara is het getsjilp van de mussen hier een verademing. Het diner bestaat uit 6 gangen, het geheel omlijst door een licht mousserend wit wijntje. We trekken ons voldaan terug op de kamer om nog wat te lezen.

Alles bij elkaar was dit de derde mooie dag op de Po- vlakte. Morgen de vierde en laatste dag, overmorgen beginnen we aan de doorsteek van de Apennijnen.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 3:45
• afstand 66,5 km
• gemiddeld 17,7 km
• max. 41,1 km
• calorie 2444
• stijging 23 m
• daling 37 m

Totaal

• afstand 1566,5 km
• stijging 6838 m

Overig

• hoogste -
• badkamer 8
• % -

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets