Vandaag gaan we de eerste dag de (soms dodelijk saaie) Po-vlakte op. Om toch nog iets toeristisch te hebben, willen we vanmiddag in Montagnana rondkijken. Volgens Reitsma een alleraardigst middeleeuws stadje. Montagnana is ook de eindbestemming van vandaag. Een afstand van niks eigenlijk maar we benutten de dag ook een beetje als semi-rustdag.

We vertrekken precies in de drukke ochtendspits. Gelukkig komen we na een goede kilometer al op een karrenspoor terecht en is de drukte als bij toverslag voorbij. De Po-vlakte wacht ons. Een Hollands landschap, gruwelijk warm, helemaal vlak en je moet als fietser jezelf vermaken. Er staan ons drie dingen te doen vandaag; gewassen herkennen, fietsers groeten en geregeld pauzeren om te voorkomen dat we met lunchtijd al in Montagnana staan.

• Wij zien onderweg asperges, druiven, meloenen, aardbeien, graan, olijven, zonnebloemen, snijbloemen, mais, diverse fruitsoorten, een veldje klaprozen, dit alles in ongelooflijke hoeveelheden zo ver het oog reikt.
• De mensen zijn hier aanzienlijk vriendelijker dan de groepjes wielrenners in de weekeinden. Er wordt met buongiorno, ciao en zelfs een keer ave gegroet. Er wordt gezwaaid en beleefd geknikt.
• Twee keer koffiepauze en het kerkje gefotografeerd. Één keer daarvan een net te zware sluipweg genomen terug naar de route.

12 km voor Montagnana hebben we geluncht. De lunch was een feest. Het eethuis zag er van buiten niet uit. Maar van binnen een keurig restaurantje. Een alleraardigste mevrouw noemt de verschillende gangen op. Werkvolk en kantoorgenoten gebruiken er de lunch. Een pasta Bolognese (ze noemt hem speciaal voor ons zo, eigenlijk heet het ‘al ragu’ maar dat snappen buitenlanders niet) als primo. Daarna een heerlijk rosbief voor Gerdi en Hans krijgt vitello tonnato. Inclusief dessert en drankjes voor samen €30 voldaan weer op de fiets.

De temperatuur loopt begin van de middag op naar 38C. We zetten er dus nog even goed de gang in voor het laatste kippeneindje. Montagnana maakt de belofte van Reitsma volledig waar. Nog volledig ommuurd, poorten, torens, leuke binnenstad. Vanuit de B&B kijken we uit op de muur (10 meter ervandaan). Een eigenaar is niet te vinden als we aankomen. Na enig bellen met een meneer die alleen Italiaans spreekt komen we erachter dat we de blauwe sleutel moeten pakken. Waar die sleutel nou precies ligt, gaat mis in het gebrekkig Italiaans van Hans die hooguit een ijsje kan kopen. Uiteindelijk vinden we hem in een laatje. De was hangt snel te drogen op het balkon.

We gaan de stad verkennen en een hapje eten. Zo komen we terecht op het terras van een hosteria annex pizzeria. Bij de een bestel je de drank, bij de ander de pizza. Het is één eigenaar, personeel loopt links en rechts. Lekker zitten, lekker eten en een lekker wijntje erbij. Als Gerdi gaat afrekenen loopt ze bij de hosteria naar binnen. Daar kan ze alleen de wijn afrekenen. De pizza moet bij de pizzeria uiteraard 😎. Dezelfde meneer loopt mee om daar af te rekenen... Héérlijk land met fantastische gewoontes. Intussen is het gaan regenen. We lopen lekker door de regen terug naar de kamer!

Dat was de eerste dag Po-vlakte. Het verslag van morgen wordt niet spannender. In Almelo is meer te doen dan op de Po-vlakte 😍.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN

• tijd 3:42
• afstand 60,1 km
• gemiddeld 16,2 km
• max. 25,8 km
• calorie 2039
• stijging 15 m
• daling 47 m

Totaal

• afstand 1425,0 km
• stijging 6743 m

Overig

• hoogste -
• badkamer 7-
• % -

Geschreven door Gerdi-en-hans.op.de.fiets