Duitsland, Rainau

De stemming in de Gasthof is niet veranderd bij het opstaan. De eigenaresse (die gisteren nog “das Notfall” was) moet zich nog aankleden. Voor het ontbijt moeten we een uur wachten. De sleutel van de garage is zoek. Das Notfall is nu de broer van de eigenaresse geworden. We hebben het er helemaal mee gehad en gaan op pad.

De route is onveranderd prachtig. Kerken en kapelletjes. Doorkijkjes in het landschap. Bos, graan, bloeiend koolzaad en klaprozen wisselen elkaar in rap tempo af.

Het wordt een Brunnentag. Na 13 km hebben we geluk. In Lauchheim is het Cafe am Marktbrunnen al open. Keuze uit verschillende Frühstücks (is dat Duits?). Daarna schiet het niet zo erg op. 5 km klimmetjes van 5-7% kosten meer dan een uur.

Rond koffietijd vallen we met onze neus in de boter. Op 30 km is een Dorfsbrunnenfest. De straat is ervoor afgezet, we schuiven gezellig aan voor een fles Apfelschorle. Eigenlijk is het de bedoeling dat we om deze tijd zo’n gigantische pul bier nemen 🙃.

Inkopen voor de picknick doen we in Neresheim (35 km). Het schiet niet op deze dag. Streven is toch echt meer dan de helft van de dagafstand gedaan te hebben voor de lunch. Precies op 46 km komen we bij de Brunnenrinne. Een bron met heilzame werking, noem een kwaal en de bron helpt. Er staat een bankje in de schaduw, beter dan dit gaat het niet worden! Na de broodjes bevorderen we de bloedsomloop in de Brunnenrinne. Voor één ding helpt de Brunnenrinne niet. Halverwege de ochtend is Gerdi in aanraking gekomen met een fikse bos brandnetels (die onverwacht het pad overstak). De oeroude boerenbehandelmethode uit Zuilichem zag ze direct na het incident niet zitten. Dus het blijft nog even jeuken.

‘s Middags volgen we eerst een spoorlijntje. Het spoor zelf doet een lullig treintje vermoeden, volgens de borden bij de overgangen kunnen we een TGV verwachten. Wij houden het op het lullige treintje. De route wisselt sterk van kwaliteit. Strak asfalt wordt afgewisseld met karrenspoor.

Na ruim 60 km kruisen we bij Dillingen an der Donau de Donau. Een ijsje op een terras met uitzicht op de Donau zit er niet in. De Donau ligt buiten het dorp 😇.

Een paar kilometer voor het eind is er nog een omleiding. Behulpzame Duitsers helpen ons de goede kant. “Grüssen Sie bitte den Papst von mich”. Dat zullen we doen. Moe maar voldaan komen we bij het hotel. De fietsbroeken zijn gewassen en hangen in het raam te drogen. Voor de 4e achtereenvolgende dag eten we op het terras. Dit keer in een gigantische Biergarten.

Hans gaat zich vanavond een pleziertje doen. Review van Gasthof Goldenes Lamm te Schwabsberg op Booking.com 🤬.

BLUFFEN ZONDER BLOZEN