Binnenland Algarve

En weer die mooie weg door de bergen. Ook deze keer zonder verder plan. We zien wel.

Over de witte brug, en de wereld verandert.
Het vlakke land laten we achter ons en hier begint het slingeren.
Almargem, Solteiras—namen van plaatsen die we passeren.

Alle kleuren komen voorbij. Gele en witte bloemen schieten op uit de rode aarde, als penseelstreken over een doek. Olijfbomen, grijs-zilver boven de kronkelende stammen, palmen wuiven, ‘We komen in het cactusbaantje’ zegt Hans. Cactussen groeien hier als onkruid. Hier gaat geen inbreker doorheen. Aloë vera met dikke, taaie bladeren tussen de keien, onverstoorbaar.

Hier geen sinaasappels. Dit is een andere wereld. Op de toppen van deze heuvelrug liggen de witte huizen als toevluchtsoorden tussen de rotsen. Soms is het landschap kaal, bijna woestijnachtig, en dan ineens weer groen, alsof de natuur zich bedenkt.

De basis is altijd dezelfde: rood, rotsig, ruig. Mooie villa’s wisselen af met krotten, het contrast zo scherp als de zon op de rotsen bij Castro Marim.

Ik weet dat fotos van landschappen niets zeggen achteraf. We doen daar dus geen moeite voor. Maar wél voor de ezelkar die ons passeert. De berijders wilden blijkbaar niet op de foto, Waarschijnlijk onderweg naar de golfplaten-woningen die je hier ook tegenkomt.

De weg kronkelt verder en brengt ons naar De Barragem do Beliche, een stuwmeer. Het meer is ontstaan door de Beliche-dam, die in de jaren 80 werd gebouwd is om de watervoorziening in de regio te verbeteren. De dam is van extreem water- en energiebelang voor de inwoners van de regio. Het uitzicht op de dam vanaf dit punt is uniek.

Hier draaien we om.

We rijden aan op ‘Guarita Garden Bar’. Aan de autos die hier staan moet het wel iets bijzonders zijn. En dat klopt.
We worden getrakteerd op een adembenemend uitzicht over de oceaan en het strand vanuit het prachtige buitenterras met heerlijke stoelen.
Een ideale plek om te genieten van een amandel-vijgen-taartje en een latte.
We genieten ook van de witte donzige wolken aan de blauwe lucht, jammer van die paar donkere die net nu hun water loslaten.

We gaan terug, nog even langs Cabanas om een tafel te reserveren voor morgen middag.

Naar huis en wasje ophangen😉

Om 19.00 uur naar A Barquinha bij Julia&Angola
Tip van de Amsterdammer gisteren. We dachten even dat we in de maling genomen waren toen we voor de deur stonden. Ziet er niet uit!
Binnen gelukkig gezellig en knus.
Het eerste restaurant dat maaltijdsalades maakte.
Ondertussen hebben ze een meer uitgebreide kaart.

Leuk om de gelijkenis tussen moeder en dochter te zien. Zij staan in de bediening en in de keuken staan nog twee kokkinnen. Compleet met haarmutsjes en handschoenen.
Mijn salade was mega! Kreeg hem zelfs niet op.
‘Volgende keer bestel ik een kleine’ zei ik. ‘We maken alleen grote’ zei Julia ‘Nou dan hoop ik dat jullie een varken in de achtertuin hebben staan’ zei ik en dat meende ik. Er gaat zoveel terug naar de keuken, terwijl het allemaal heel lekker en smakelijk is. Zonde!

Respect voor renners en wandelaars die nog aan het lopen zijn. Het is een serieuze run hier door de straten van Tavira die veel publiek op de been brengt.

Wij gaan snel naar binnen. Het is koud!

Morgen ZONdag, ik hoop dat ze dat daarboven ook weten
🤞🤞🤞

X

Geschreven door Elsstripss