Maandag 3 juni

Ook géén koffie dus…!

Oh oh oh, buiten dat we er niet van op de hoogte waren dat we hier niet konden eten gisteren komen we nu een onvoorstelbare vieze waterkoker tegen, waar de stukken van, weet ik veel, indrijven. Ik schrok er van.
Vlug douchen dan maar en weg. Er is alleen een handdouche! Het uitzicht is prachtig maar daar is hier ook alles mee gezegd.

Hans gaat met de waterkoker naar de balie. We mogen in de ontbijtruimte koffie drinken met een broodje als compensatie.
Wat een saaie petoet hier! We maken dat we weg komen. Blijken de opladers ook niet gewerkt te hebben, althans de stopcontacten niet. Opladen kan gelukkig in de auto.

‘Logis auberge de Cartassac’ maar gauw vergeten’

We vertrekken met als voorlopig doel vandaag: Périgueux.

Turenne;
De eerste stop is weer een ‘Les Plus Beaux Villages’
Dit burchtstadje is gebouwd op een steile heuvel. Het meest in het oog springt de burcht op de top van de heuvel.
Turenne was de laatste vrijstaat van het koninkrijk.
De laatste van de familie La Tour d’Auvergne verkocht het graafschap namelijk aan koning Louis XV, om zo zijn gokschulden te kunnen aflossen. De inwoners van het gebied waren vanaf dat moment onderdanen van de koning, en werden aan hem belastingplichtig. Prachtig aanzicht als je de berg op komt.


Wat een verrassing !!!
Draaien we ineens het tuintje in waar we in 2018 onverwacht aankwamen. In dit tuintje waar toen al, maar nadien ook zo te zien, de tijd heeft stilgestaan.
We zijn dit plekje nooit vergeten.
Zo’n geweldige indruk gemaakt toen en nu wéér.
De rust!!!
‘La Petite Auberge’

Het tuintje is leeg maar de deur staat open, we roepen en jawel hoor, het vertrouwde gezicht verschijnt.
We krijgen een karaf water, de wijn gaat per fles.
We zitten hier heel alleen en geen idee of er nog iemand bij komt. In Nederland ondenkbaar dat je als uitbater geen woord buiten de deur spreekt maar zij komt er mee weg.
De gang van zaken is zo; je gaat zitten en je krijgt eten.
Een drie gangen diner.
Nieuwsgierig wat het zal worden.
Deze vrouw heeft de gave om dat te fixen. Geen winkel in de verre omtrek en toch zitten wij even later heerlijk te eten.
Ik heb er geen naam voor dit gerecht, kleine eitjes met gewokte spinazie en fijngesneden witlof met een sausje, overheerlijk! Confit de Canard met een groentepotje met crumble van soort kaas op de top. En dan natuurlijk kaas voor mij en een jaloersmakend aardbeientoetje met pavlova voor Hans. Kleintje koffie in het/zo’n Frans kopje van de groentestoof. Fles wijn erbij en genieten.
De zon schijn, écht waar, alléén boven ons tafeltje.

Wat een grote, grote geslaagde verrassing Hans.
Ik blijf het maar zeggen. Ik ben zo blij, ben zó blij….!

Het is hier muisstil.
In de verte horen we opeens een haan kraaien en begint Hans…
‘Als de haan niet kraait voor het ochtendrood, regent het of de haan is dood’
Vast weer zo’n oude ‘Dekkers wijsheid’

Heerlijk gegeten en nog lekkerder gezeten.
Even alleen in een paradijs.

Als we weg gaan zegt ze, niet weer zo lang wachten en wijst op haar grijze haren. Natuurlijk, zij heeft ook het eeuwige leven niet. Maar dit pakken ze ons niet meer af.

Na deze ‘gouden uren’ nemen we de zon mee naar Périgueux waar we 20 minuten later aan de balie staan van ‘Hotel Bristol Périgueux’

We kiezen een comfort kamer omdat we hier 2 dagen blijven. Mooie ruime kamer op de derde verdieping. Kijken neer op de Morgan, die met camera bewaking aan onze voeten staat.

Van het eten, de zon en alle emotie val ik even in slaap.

Ik Rommel nog wat - wasje enz.- en dan de stad in.

Vandaag nog zonder plan. Morgen hebben we een hele dag om de stad te verkennen.

Nu lekker slenteren en een eerste indruk opdoen van weer een mooie stad. We kunnen niet om de ‘Saint Front kathedraal’ heen. De klokkentoren is 62 meter hoog. Het is de oudste klokkentoren van Frankrijk en de enige klokkentoren in Byzantijnse stijl ter wereld.
Dat wij dit allemaal mogen zien!
Het lukt alleen niet om een foto te maken waar heel de kerk op staat. Die pluk ik van internet omdat het zo’n imponerend bouwwerk is.

Bij le Saint Louis zoeken we een plekje uit de zon. Geloof het of niet, we zijn nog niet getraind om in de felle zon te zitten. Loopt ook een stuk zwaarder.

We beseffen dat we tot nu toe geluk hebben gehad met het weer. Beter jasje aan en door kunnen stappen dan van de hitte niet vooruit kunnen.

Morgen paar graden warmer, kunnen de zomerkleren uit de kast uhhh koffer.

Tot morgen
X

Geschreven door Elsstripss