3 September

Rit 2. 
Hastings / lyndhurst
Ca. 211 km. 
Ca. 3.30 uur rijtijd


Vandaag een druk programma
Na een prima ontbijt verlaten we dit fijne hotel.
Zo mooi gelegen.
Op onze kamer horen we het heerlijke geronk van de vertrekkende vroege vogels al.

Jammer dat we Ineke en Kees achter moeten laten.
Ze hebben pech met de MG en worden door de ANWB opgehaald. Hopen hun morgenavond weer te zien. 🤞🤞🤞

Eerste bestemming:

Beachy Head
We doen vandaag de imposante kliffen van “Beachy Head” aan
en hebben daar uitzicht over “the seven sisters”
Wat een heerlijkheid om hier te lopen - met een zacht warm windje door je haren - en al dit moois te mogen zien. Het mekka voor fotografen.
En dat allemaal hemelsbreed maar 77 km van Calais.

De Seven Sisters is een prachtig stuk van de Engelse kust, bestaande uit krijtrots-wanden met oorspronkelijk zeven “toppen” of welvingen, maar inmiddels is er door erosie een achtste zuster bij gekomen. Niet alleen zijn ze prachtig om te zien, het is ook indrukwekkend om te beseffen dat je naar honderden miljarden minuscule kalkskeletjes aan het kijken bent van coccolieten of (eencellige) kalkalgen die tussen de 65 en 100 miljoen jaar geleden leefden. Er liepen toen nog dinosauriërs rond, maar niet op deze kliffen, want de witheid van het krijt geeft aan dat het onder water moet zijn ontstaan. De verschillende krijtlagen worden afgewisseld met lagen vuursteen, de donkere horizontale banden. Vuursteen is eigenlijk kalksteen dat enorm samengeperst is (dat noemen geologen concretie).
Krijt is een erg zacht gesteente. De Seven Sisters eroderen meerdere centimeters per jaar en bij een hevige storm soms ineens tientallen centimeters. Zo komt het gemiddelde op 40 cm per jaar. Dat is geologisch gezien enorm veel, Engeland wordt steeds kleiner!

Mooi is het wel!

We passeren Prevency castle:
Geruïneerd, gehavend door stormen en katapultballen, en diep genesteld in het sobere grasland op het platteland. Hier kun je wandelen door de ruïne van het immense Prevency castle.

Hét ultieme rijplezier, genieten van de Engelse natuur, pittoreske dorpjes en natuurlijk de onvergetelijke Engelse sfeer. De rit voert ons langs een schitterend stuk Landschap met ontelbaar veel schaapjes.

De Long Man of Wilmington is een groot mensfiguur van kalk, Deze geoglief, gelegen op een heuvelrug, is 69 meter lang. Hij stelt een man van voren voor, die in beide handen een lange stok vasthoudt. Blijft bijzonder.

Bij een tankstop komen we opeens weer een aantal Morgans tegen.Twee stoplichten verder zijn we elkaar al weer kwijt, zo kan het gaan.
Fijn dat iedereen zelf de routes geladen heeft en niet afhankelijk is van een voorrijder.

Brighton
We rijden langs het seafront met de Brighton Arches. Tientallen historische Victoriaanse bogen ondersteunen de promenade aan zee en zijn een essentieel onderdeel van de infrastructuur aan zee.
Na 120 jaar is het tijd om een deel van de bogen te vervangen.

Én langs het Royal Pavilion.
Het paleis staat bekend om haar bijzondere architectuur met invloeden uit de Chinese, Indiase, gotische en Arabische architectuur.
Koningin Victoria was niet enthousiast over de wat bizarre charme van het paleis. Na een aantal verblijfsperioden besloot ze het paleis te verkopen. Een van de redenen was het gebrek aan privacy. Dit werd vooral een probleem toen Brighton bereikbaar werd per trein en veel Londenaren de stad in de weekenden gingen bezoeken. Een groot deel van het interieur verhuisde naar Buckingham Palace

Steyning
Ook weer zo’n leuk nostalgisch stadje en zo typisch Engels
Het heeft een echte highstreet met winkeltjes.
In ‘the Cobblestone walk’, historic shopping village, hebben we genoten van het - redelijk ingewikkelde - gekrioel van winkeltjes, vergelijkbaar met een kerstmarkt, maar dan in de zomer. Tussen de shops leuke zitjes waar we heerlijk konden lunchen en thee drinken uit, uiteraard uit Engelse kopjes.

En verder door het mooie licht heuvelachtige landschap van  South Downs National Park.

The old cottages zijn om te zoenen, zo snoezig. Met hun rieten kapjes van wel een meter dik kunnen ze zo in een sprookjesboek van Anderson of Anton Pieck.
De zeven geitjes zouden er niet in misstaan.

Als bossages tot 2 meter recht omhoog gesnoeid zijn maar de kruin de vrije loop krijgt vormen die een dak over de smalle weggetjes die net breed genoeg zijn voor één auto.

En toch kom je dan een meisje tegen die haar hond uitlaat of……. nog gekker: een Stoomwals, maar die had gelukkig het vermogen om te fluiten zodat we achteruit konden.
Neemt niet weg dat het een ‘vreemde’ gewaarwording was.

Een knalrode ouderwetse telefooncel doet het nog steeds goed in dit neutrale landschap.
I love this 👍🏻

Het laatste stukje gaat over de snelweg.

En zo komt er een einde aan de rit van vandaag.

Het is 18.00 uur als we het kleine poortje inrijden en uitkomen op de parking van:
The Crown Manor House Hotel
Mooi hotel met oude grandeur. Met naast de balie een ouderwetse kleine lift waarbij een ijzeren rek open en dicht geschoven moet worden. Een plezier om die te gebruiken.

In het restaurant fantastisch lekker gegeten aan grote ronde tafels. Het leuke van dit gezelschap is dat we mixen. Zo leer je elkaar kennen.

Hans probeert het zo te regelen dat het eerlijk verdeeld is qua kamerindeling. Alle kamers zijn sowieso stijlvol ingericht en de bedden heerlijk!

Dé ideale uitvalsbasis in Lyndhurst.

Een aantal mannelijke leden van ons gezelschap kon in dit plaatsje verlekkerd fantaseren voor de etalage van de plaatselijke Ferarri dealer. Er stonden tientallen bolides gepoetst te wachten op een nieuwe eigenaar. Maar niemand heeft afstand gedaan van zijn Morgan of MG.

Het was een volle dag met veel hoogtepunten. Plezierig gereden door het binnenland in een ideaal temperatuurtje.
Gewandeld en gegeten en gedronken.
Wat wil je nog meer?
🙏

X

Geschreven door Elsstripss