Palácio da Galeria
Dat staat vandaag op ons programma.

Het Palácio da Galeria is een historisch gebouw. Het is op een steenworp afstand van ons appartement. Dit prachtige paleis uit de Renaissance herbergt tegenwoordig het Museu Municipal de Tavira. Het is een van de belangrijkste culturele plekken van de stad, met wisselende tentoonstellingen over kunst, geschiedenis en archeologie.

‘Gesloten’ zei een man die daarvoor ingehuurd was.
Vanwege de waterdruk.
Dat hadden wij ook al gemerkt.
Stuk bij stuk wordt de waterleiding vervangen. Gevolg: heel Tavira is opgebroken, overal sleuven, stapels kinderkoppen en gravel. Momenteel niet het mooie stadje wat je mag verwachten. Het is een giga operatie. Maar na 100 jaar mag het wel eens.

Het plan: dan maar in de zon een verse jus te drinken was een goeie. Klein detail – de zon had andere plannen.
Het is bewolkt maar niet koud dus toch maar op terras bij Quinito.
Iedereen lijkt van slag, van alles komt er voorbij, korte broeken, gewatteerde jassen, ijsmutsen en wat daar tussenin zit. Ik zit in een bloesje en dat kan uit als de lente zich bedenkt en ineens voor zomer gaat spelen.
Dan – regen! Geen vriendelijke miezer, maar een serieuze hoosbui. We rennen, naar binnen. En ja hoor, nog voordat we goed en wel zitten, is daar de zon weer, alsof er niks gebeurd is.
Tja, en nu we hier toch binnen zitten bestellen we… van armoede maar weer een Pastel de Nata. Want regen komt en gaat, maar deze Pastels blijven altijd en bij ons met stip op mummer één.

Hans stelt voor om alvast richting Cabanas te rijden, op aanraden van die vriendelijke mevrouw van gisteren—goede tips laten we immers niet liggen.

Cacela Velha doen we eerst aan. Zo mooi dat uitzicht daar, maar zóveel wind. Achter de lagune stormt het en slaan de golven op het strand. Het was een kwestie van goed schrap zetten en genieten van deze beleving.
Lekker uitgewaaid 💨

We komen door Santa Rita, de naam van onze ‘Heilige’ vriendin.
Piepklein, maar authentiek en met veel tegelgevels.

Door naar Cabanas.

We vinden Serafim gastrobar, op een hoekje en het ziet er niet uitnodigend uit. Maar ook dat is ons verteld. We reserveren.

Nog tijd genoeg om te wandelen over de loopbrug en lekker in de zon te zitten zodra die zich laat zien.

In Serafim zijn ze nog bezig met een fotosessie van hun gerechten. Als kookgekje sta ik er natuurlijk met mijn neus bovenop. Prachtige borden!
We hebben al vroeg in de middag gereserveerd maar arriveren extra vroeg vanwege het weer.
Op onze tafel staan de bruschetta’s al klaar—belegd met zalm en mango en we bestellen alvast een lekker drankje. Ik ga voor een Pina Colada, dat is jeugdsentiment.
Om 17.00 uur begint er Live muziek, wat de sfeer extra leuk maakt. Een gitarist sleept eerst de attributen naar binnen en knipoogt bij alles wat hij neerzet.

Ondertussen swingt een slungelige jongen met rastahaar door de zaak. Hij werkt in de bediening, maar zijn broek zakt bij elke stap een stukje af. Hij trekt hem telkens op, maar het helpt niets. Tot een klant zijn riem losmaakt en die serieus aanbiedt. De jongen grijnst, bedankt vriendelijk, maar blijft gewoon hijsen.
Een Moedertje wiegt haar baby en er is weer een honden-uitlater present. We bestellen lekkere bordjes, een daarvan is een salade geitenkaas. Lachen als ik even later de salde van de shoot krijg.
De mevrouw van de gouden tip is er ook en zij steekt haar duim op.
De gitarist zet een klassieker in. Muziek uit ‘onze’ tijd en dat telt voor het hele publiek hier.
Eerst voorzichtig, beetje mee bewegen enzo maar dan barst het los. Meezingen, klappen, dansen en lachen.
De muziek, de sfeer, de mensen—alles klopt weer.
Een Superavond. Maar ja, dat was te voorspellen.

Als het afgelopen is nemen we afscheid van de aardige mevrouw en bedanken haar. Ze loopt mee haar buiten om een volgende ‘goede’ tip te geven.
Hotel ‘Maria Nova’ dit biedt een panoramisch uitzicht over Tavira en is de ideale plek om een cocktail te drinken bij zonsondergang. Is genoteerd aardige mevrouw.

X

Geschreven door Elsstripss