Zondag 2 juni

Voor het eerst wakker geworden met zon.
Gooi de deuren maar open!
Daar gaan ze, de Santiago wandelaars.

Wij pakken weer in. Trui en spijkerbroek zijn gewassen en droog.
De zomerkleding die Hans alsmaar mee moet sjouwen is nog niet uit de koffer geweest.
Als iemand later vraagt ‘Welke vakantie was dat, toen je elke dag hetzelfde aan had’
Dat was in 2024

Net 10 km onderweg en alweer zo’n mooi stadje.
Cardaillac was de thuisbasis van de machtige familie Cardaillac die hier lang geleden de scepter zwaaide. De muren van de vesting zijn verdwenen, maar twee vierkante verdedigingstorens staan nog recht overeind. We lopen hier moederziel alleen, het is ook nog maar 9,45 uur, je kunt hier een kanon afschieten.

Voor het eerst een overstekend hertje gezien.

In Saint-Céré gaan we koffie drinken. Het terras is afgeladen vol, hele gezinnen en iedereen kent iedereen. We kopen rozijnenkoeken bij een kraam en bestellen café au lait.
Naast mij steekt iemand haar 3de sigaret aan en de wind staat mijn kant op.
Je ziet jassen maar ook hemdjes, de laatste zijn degene met tattoos. Kijk, als je in zo’n dorp woont wil je wel laten zien wat je hebt natuurlijk. Een hartje met kippenvel is toch armoedig. Iedereen eet hier zelfgekochte spullen van de kleine zondagmarkt. Van noten tot taarten tot aardbeien tot koeken. Zodra de kinderwagens vertrekken lijkt het terras opeens een stuk groter. Ze hebben allemaal een lekkere slok op, het is zondag tenslotte. Voordat zij, van hiernaast, de vierde peuk aansteekt maken we dat we weg zijn. Het tattoo meisje geeft het op en doet ook een jasje aan. Haar investering is niet helemaal voor niets geweest. Hier in het dorp heeft ze laten zien dat ze een HART heeft.

Onderweg rijden we op een rommelmarkt. Ik mag niks kopen maar een kaasdoek kan nog wel mee. Ben er blij mee. Wij gebruiken die voor krabben bisque.
De rest van de spullen kan liniarecta naar de stort, als je het mij vraagt.

In Beaulieu in de Abdijkerk treasury Saint-Pierre, moeten we vier treden af om in de kerk te komen. De kou komt je al tegemoet. Je daalt als het ware af in een kelder.
Heel oud en koud daarbinnen. Wel klonk er een prachtig ‘Ave Maria’ uit de luidsprekers.
Als we ons op gaan warmen buiten lezen we over ‘De Maagd met Kind’. Daar trotseren we de kou nog eens voor, dat wil je toch gezien hebben. En jawel hoor, daar zien we haar beeld in een glazen kast.

Collonges-la-Rouge, is een dorp waar alle huizen zijn gebouwd met rode stenen.
Niet voor niets heeft het dorp als toevoeging “la Rouge”. Zelfs de weg ernaar toe is rood.

Het dorp staat vol met bezienswaardigheden en wordt ook wel het dorp met de 25 torens genoemd. Diverse huizen hebben een monumentale status zoals het Maison de la Sirène uit de 16e eeuw

De omgeving bestaat uit een groen heuvellandschap met kastanje- en notenbomen
Vandaar nogal wat winkels met producten die van noten gemaakt worden, notenolie en notentaart.

We zitten in een lastige situatie. Hans heeft een ‘Logis de France’ hotel geboekt voor vanavond. Beetje afgelegen maar met restaurant zodat we de deur niet meer uit hoeven. wij zijn fan van deze keten en zoeken er altijd naar. Zo typisch Frans. Als we aankomen is alles donker en de deur op slot. Bij flink kloppen komt er iemand verschrikt kijken.
Hij gaat achter zijn computer en ziet onze boeking. Het hotel is donker en geen auto’s op de parking. Ik wil weg hier.
Als de kok dan ook een vrije dag blijkt te hebben en het hotel geen alternatief biedt sta je toch even raar te kijken. En nu? We boeken een hotel mét restaurant en puntje bij paaltje is er géén restaurant. We willen de boeking ongedaan maken maar dat gaat niet meer. De hotelier gaat rondbellen maar in heel de omgeving geen restaurant open op zondag. Supermarkten ook niet. Hij denkt er mee weg te komen door ons een grotere kamer aan te bieden. Hoezo??

We zullen 5 Km terug moeten naar het ‘rode dorp’ duimen, duimen, duimen..
We lopen nu tegen de stroom in. Alle dagjesmensen vertrekken uit het dorp en wij gaan er in. De winkels sluiten en ook de cafés. Ook bij een pizzeria krijgen we nul op request. ‘We zijn gesloten’ We zuchten. ‘We gaan pas om 19.00 uur open’ zei het meisje toen. Ik kon haar wel zoenen. Waarom hebben we daar niet aan gedacht, we zijn te vroeg!

Nog even wat gedronken en iets na zevenen een pizza besteld. Altijd lekker, maar nu dúbbel lekker!

Soms zit het mee en soms zit het tegen.
Maar het komt altijd goed!

Morgen ook géén ontbijt
Maar gelukkig wel koffie.

Nu lekker slapen.
X

Geschreven door Elsstripss