Vandaag hebben we via een livestreamverbinding de uitvaart van mijn broer bijgewoond. Ik heb afscheid van hem heb kunnen nemen voordat we vertrokken naar Portugal.
Gisteren in de supermarkt zocht ik naar dingen die hij kekker zou vinden, dat heb ik de laatste maanden telkens gedaan. Opeens kwam het binnen….. ‘dat hoeft niet meer’🥲

Ik wil muziek luisteren op spotify.
Hij springt op ‘afscheid’ van Robert Long, daarna op ‘jouw armen’ en dan ‘dit is een liedje voor als ik er niet meer ben’, allemaal teksten waar ik nu troost uit haal. Ik mis mijn familie!

De uitvaart is om 11.00 uur, hier is het een uur vroeger dus zitten wij om 10.00 uur klaar. Het lukt niet om verbinding te krijgen. We hadden een code nodig. Een kwartier later kreeg ik hem toegestuurd. Ik kon terugkijken vanaf het begin.

Er is mooi gesproken en gezongen. Het was een intieme bijeenkomst met alleen mensen die om hem gaven. En, de drie Surinaamse vrouwen die op toerbeurt -dag en nacht- met zoveel toewijding voor hem gezorgd hebben. Door hen kon hij rustig thuis blijven inplaats van naar een hospice. De drie dames werden vanzelf familie. Jammer dat ik van hen ook geen afscheid heb kunnen nemen. Namens Ad kregen ze een rode roos.

Na de dienst wilde ik naar Marianne en Dig. Gewoon mensen om me heen.
Nog even een miscommunicatie. Wij zaten op het terras te wachten en zij zaten thuis te wachten.

We vonden elkaar en hebben fijn in de zon gezeten met Pastel de Natas en super lekkere hartige broodjes.

Het was goed🙏

Vanavond zien we hen weer in het muziekcafe in Tavira.

Vooraf gaan wij eten in de Pub. Ik had zin in pasta maar bij het zien van Chili con Carne op de kaart, gingen we daarvoor.

In het café aangekomen zat Eva, de Noorse vriendin van Marianne, er al en zij hield plaatsen voor ons vrij.

Een Spaanse gitaar, een vijf snarige basgitaar en een cajón werden opgesteld. De muzikanten waren van topniveau, maar wat hen werkelijk bijzonder maakte, was het pure plezier waarmee ze speelden.
In dit cafe met die typische tronies, ging werkelijk iedereen uit zijn dak.
Er kwamen mensen bij en er gingen er af.
De vaste basis was een beetje gekkige, sorry voor het woord, vrouw die zichzelf op een geinige manier aan het uitleven was. Om jaloers op te worden, zo jezelf kunnen laten gaan zonder enige schroom. Ze was klein van stuk, een knalrode maillot aan en steevast een grote tas, soort baal, voor haar buik. Zij was niet alleen zo. Er was ook een verjaardagsfeestje gaande, dus zongen we massaal uit volle borst “Feliz cumpleaños” mee voor het meisje dat 39 jaar werd. Alsof dat nog niet genoeg was, wandelde iemand die haar hond aan het uitlaten was zomaar naar binnen en zonder aarzeling danste zij een rondje mee, met hond en al. Dat beestje was een bekende daar. En werd door iedereen gekroeld.

De muziek, de mensen, de onverwachte momenten—alles vloeide samen tot een avond die ons nog lang zal heugen. We hebben genoten. Echt genoten.

En zo kan de dag eindigen…

X

Geschreven door Elsstripss