De temperatuur is flink gezakt na de regenval van vannacht.

We vertrekken open hoewel er meer regen voorspeld is. Het is zoveel fijner zonder kapje.

Maar niet voordat we afscheid genomen hebben van dit fijne hotel.
De Venezueelse partner van de eigenaar kwam ons nog persoonlijk bedanken en goede reis wensen. Haar man had dat gisteren ook al gedaan. Super vriendelijk allemaal, kan niet anders zeggen.

Net zoals het verhaal van de cake van Marianne is er gisteren weer een nieuw mysterie opgedoken dat ook niet op te lossen is. Toen ik even tussendoor op mijn kamer kwam stond er een flesje DUREX op mijn nachtkastje, wat er eerder niet stond en ook niet van ons was. Ik maakte er een foto van en stuurde die door naar de rest. ‘Of zij ook zo’n ‘kadootje’ gehad hadden. Nee dus! ??? Hun opmerkingen zal ik hier niet delen.
Het gaat ook te ver om te denken dat die Ekster uit Bergen op Zoom het hier naartoe gesleept heeft. Maar toch…
Hoop niet dat twee schoonmakers hier…🤭
Ander scenario: In zeldzame gevallen kan het zijn dat iemand anders per ongeluk toegang heeft gekregen tot onze kamer (bijvoorbeeld door een fout met de kamersleutel) en het flesje daar heeft achtergelaten 😱😱😱
Of.. het is gevonden onder of tussen het bed en aangenomen dat het van ons was. Die gedachte kan ik volgen😅.

Het is blijven staan voor de volgende gasten. Zie het als welkoms geschenk van ons🤣

Er wordt flink hout gekapt overal.

Dankzij de vele bossen bevinden zich hier talloze soorten dieren. Zo zijn er veel roofvogels te vinden, maar ook edelherten en natuurlijk wilde zwijnen

We tanken nog even goedkope benzine voordat we het kleinste land van Europa weer uitrijden.

We zien het al aan de huizen en schuren én de rommel, voordat we het bord zien. We zijn in België 🇧🇪
Na 500 meter stuiteren we weer door de Morgan. Die Macadamkever heeft ondertussen ook niet stil gezeten😉

Horeca is hier ver te zoeken.
Maar…daar komt Florenville
We strijken neer op het eerste terras dat we tegenkomen. ‘Doe mij maar kaascroquettes’.

Het blijft droog maar de zon komt er niet doorheen. Fijn temperatuurtje nu.

Heen en weer over de Semois.

Volgende stop is bij ‘’L’Atelier Musèe du Tabac’

TABAK AAN DE OEVER
VAN DE SEMOIS
Sébastien Lambotte
Vincent en Gaëtane Manil behoren tot de laatste tabaksproducenten in de streek van de Semois. In Corbion houden ze de traditie levend. Mensen komen van ver voor hun traditionele tabak. Zelfs de New York Times publiceerde er een artikel over!
De weg naar Corbion is even kronkelig als de meanders van de Semois. Het kleine dorp ligt op een steenworp van de middeleeuwse stad Bouillon en staat bekend bij tabaksliefhebbers. In het centrum vinden we een van de laatste fabrikanten van Semoistabak. Vincent Manil en zijn echtgenote Gaëtane begonnen tabak te branden in 1989. Daarmee willen ze de traditie van de streek voortzetten. “Het zachte, mistige klimaat van de vallei en de arme grond zijn perfect om een bijzonder soort tabak te kweken. Kenners zijn dol op de kleur en de smaak”, vertelt Gaëtane.
Zeker de moeite waard.

In Rochehaut gaan we dé delicatessewinkel in. De meest delicate/streekproducten zijn hier te koop.

Rond de klok van vijven zijn we in hotel l' Eau Vive.
Precies op tijd om te ‘wijnen’.

Belgen, uit Gent zetten een Nederlands nummer op op hun telefoon en wachten totdat wij daarop reageren.
Ineens zijn we met hun in een gesprek verwikkeld.
Zij vooral, was een druktemaker en vertelden van alles over hun leventje waaruit bleek dat ze het er lekker van namen. Ze begon ons te koppelen om erachter te komen wie bij wie hoorde.
Wim sprak ze voor het gemak aan met ‘mister undercover’.
We hebben enorm met hun gelachen. Inplaats van die holle telefoonmuziek pakte Hans zijn mondharmonica en speelde ‘de sterren van de hemel’.
Totdat wij aan tafel gingen hebben we heel plezierig samen op het terras gezeten. Leuk, die toevallige ontmoetingen.

Onze tafel was binnen gedekt. We aten laat, 20.45 uur. De Ober was er eentje ‘die het uitgevonden heeft, een échte!
Heel gevat en overal grappig op reageren. We hebben wel gemerkt dat er in deze omgeving maar een antwoord bestaat op een vraag: 5 euro!
Of je nu om mayonaise vraagt of een vraag wil stellen in het Tabac museum, het is altijd ‘5 euro!’.
Het eten was weer *
De sfeer opperbest en de verhalen amusant en ‘leerzaam’
Harry moest goed oppassen want de ober had een oogje op Marianne. ‘Pas op makker, daar kom je bij ons niet mee klaar, met 5 euro 🤪

En zo gaat ook deze dag voorbij.
Blij en dankbaar voor zoveel gezelligheid.
X

Geschreven door Elsstripss