Donderdag 23 mei

Heel veel gedoe met Reismee. Hoop dat het opgelost wordt. Teveel tijd aan besteed.
Daardoor te lang wakker gelegen.

Gelukkig gaat het museum van ‘Christian Dior’ pas om 10.00 uur open en is het hier om de hoek dus kunnen het rustig aan doen. We zijn er klokslag en wat denk je, geen parkeerplaats. Andere oldtimers zijn ons voor.

Maar wat een mooie villa in rozerood midden in het park
ik verheug me er op.
De tuin ernaartoe is al een plaatje. De rozen worden nog steeds gekweekt om parfum van te maken en als we onder het rozenboogje lopen ruiken we de ouderwetse rozenparfum. Bij de ingang is een wachtrij gemaakt zoals bij de Efteling, maar dan kleiner. We boffen dat we als eerste naar binnen mogen. Het felste licht wordt gedempt door de neergelaten screens, wat een mooi nostalgisch sfeertje geeft. Hier komen de creaties tot hun recht. Dat Dior zich richtte op een smalle taille komt hier heel goed tot uitdrukking, zelfs in de grote maten. Ook de hoeden en sieraden zijn duidelijke een handtekening van deze meester.

Een vrouw trok bloemen uit de tuin met wortel en al ‘Die heeft haar entree weer terug’ zei Hans. Ze liep ermee weg langs de tuinmannen dus was vast oké!
Een groep Nordic Walkers had de pas erin en marcheerden parmantig door de tuin. We moesten er bij wijze van spreken voor opzij springen. Maar…. goed bezig mannen!

In het voormalige huis – gebouwd door zijn vader boven op de hoogste klif van Granville –  van Christian Dior is nu het museum gevestigd. Dit is de villa – in de kleuren roze en grijs, geïnspireerd op de kleuren van de Zuid-Engelse kust – waar hij zijn jeugd doorbracht. Dior droomde, fantaseerde, creëerde en vond een stijl die alleen hem toebehoorde, geïnspireerd door de periode in de villa genaamd Les Rhumbs. Op de site van het museum wordt de woning omschreven als een juwelenkist vol cultuur en gebladerte bovenop een klif. Met een Engelse tuin, afgeschermd van nieuwsgierige blikken en het gedruis van de stad.
‘Ik heb de meest geweldige herinneringen aan het huis uit mijn jeugd. Mijn leven, stijl, bijna alles is te danken aan de ligging en de architectuur van de villa. Kijk bijvoorbeeld naar de kleuren van het pleisterwerk, heel zacht roze gemengd met grijs. De twee kleuren bleven mijn favoriete tinten in het naaiwerk. Het huis staat op een klif, in het midden van een vrij groot park met jonge bomen die tegen alle verwachtingen in met mij gegroeid zijn. Het pand keek direct uit op de zee en stond bloot aan alle atmosferische stormen. Net als mijn leven dat niet rustig was’, schreeft de designer in zijn autobiografie Dior by Dior.
Was zeer de moeite waard.

We rijden weer open, jasje bij de hand.

In Genéts - ook weer zo’n middeleeuws dorpje - waar geen sterveling te zien is - staat opeens een kraampje met een visboer erachter. Te wachten op klanten?
Wij rijden achteruit om te zien wat hij heeft liggen met de bedoeling iets van hem te kopen. ‘Heeft u alleen vis’ vroeg Hans, ‘nee ook garnalen’ zei hij.
Tja, dat gaat er nog niet in bij ons, de caracoles van gisteren zijn nog niet verteerd.
Vanuit Genéts kun je over het strand naar Saint mon Michel lopen.

Un baquette Thon en Jambon bij de bakker gehaald voor het échte Franse gevoel.

Fougères
De Kunst- en Geschiedenisstad Fougères, gelegen op beide oevers van de rivier de Nançon, biedt een prachtig bouwkundig erfgoed. Vol charme, biedt de oude stad haar wandelaars een wondermooi decor. Met eerst en vooral haar feodaal kasteel geflankeerd door torens en omwallingen. Een opmerkelijk getuigenis van het middeleeuwse tijdperk... Maar ook met het plein van de Marchix met zijn mooie, oude huizen met houten muren, de romantische promenade langs de rivier en zijn wasplaats, de aangename openbare tuin met zijn magnifiek zicht op de vesting en de middeleeuwse wijk. Een betovering voor de ogen! Rechtover het kasteel de Saint-Sulpicekerk, in flamboyant gotische stijl, die oude altaarstukken in graniet bevat.

Na dit gelezen te hebben beginnen we te lopen ‘de tocht om de stad te ontdekken’ we hoeven alleen de bordjes maar te volgen om uiteindelijk de hele stad rond te lopen.
Schitterend!!!
Naast het kasteel gaan we de diepte in naar een tuin, we klimmen en dalen, steken een weg over en komen in de publieke tuin. Daar lopen we op smalle strookjes met haarspeldbochten naar boven. Onderweg pakken we een kerk mee, apart, deze kerk heeft de muren bekleedt met hout.
Hans ziet Doornroosje liggen in een glazen kist. Ik zag al meteen dat het niet klopte, Doornroosje heeft immers een borstvergroting gehad. Het blijkt de heilige Viviane te zijn, doodgeschoten omdat ze niet katholiek was, 2000 jaar geleden. Toen al!

Een grote stad waar we helemaal omheen gelopen zijn. Het is er heerlijk weer voor.


Onderweg een flinke bui, maar weer droog toen we aankwamen in Dinan

Dinan
Deze keer wel iets geboekt ‘Hotel du Château’ met parking.
Voor mij een verrassing, maar een die goed uitpakt.

We rijden onder een boog in de stadsmuur binnen en zijn verrast. Dinan is een van de meest schilderachtige plaatsjes in Bretagne: Deze oude stad heeft tal van bezienswaardigheden en een rijke geschiedenis. De ambachten floreerden met zeildoekweverijen, looierijen en winkels. De huizen geven blijk van een zekere welvaart: versierde daklijsten en gebeeldhouwde dorpels boven deuren en ramen. We kijken er met bewondering naar.

In de garage hangt een bordje met ‘Hans Dekkers’. Daar mag de Morgan lekker droog en veilig voor gespuis staan.

De straten van het stadje, dat hoog op de lijst van « Villes fleuries » staat, worden gesierd door groen en bloemen.

We wisten niet dat Dinan zo’n mooie stad was.

Op Place des Cordeliers - zie je hoe de stijlen in elkaar samenvloeien - en gaan we ‘wijnen’ ik met een Tonniek, zoals ze dat hier uitspreken en Hans een lekker wijntje.
Respect voor ‘oudjes’ die hier wonen en uit de voeten moeten kunnen op deze kinderkoppen. Ze lopen met een stok, maar dan nog?

We hebben zin in Italiaans vanavond
Argile et Vin is dat allerminst. Toch trok het ons naar binnen. De kaart was zo spannend, behoefde echt uitleg. De zeer vriendelijke eigenaar deed dat met alle plezier en zo verschenen er vooraf tapas en daarna vis op papaja ter tafel. Zo lekker allemaal dat de nieuwsgierigheid naar een toetje het won. Gekarameliseerde banaan met chocoladeroom. Subliem gegeten in deze mooie ambiance, gedecoreerd door zijn vrouw die pottenbakster is. Vooral de lamp met glasvezel was FAN-TAS-TISCH!

Geschreven door Elsstripss