Onze reis naar Peru begon niet vlekkenloos. Jur had iets wat lijkt op een blaas ontsteking, dus hij had geen plesante vlucht. Daarbij werd hij misselijk van het slechte eten geleverd door air france. Eenmaal aangekomen op Lima, werd bevestigd dat onze bagage het niet had gered. Jur vreesde dit al, want onze overstap in Parijs was kort en de trackers die hij in onze tas had gestopt leken inderdaad niet mee te zijn gekomen naar Lima. We besloten onze plannen niet te veranderen en vroegen of ze onze tassen door konden sturen naar Arequipa, waar wij de volgende ochtend vroeg heen zouden vliegen. Jur bleef zich de hele nacht zorgen maken, zowel voor onze tassen als zijn gezondheid.
We landden de volgende ochtend vroeg in Arequipa. Eerste doel was om wat kleren te kopen en een simkaart. Dat tweede duurde super lang, maar uiteindelijk slaagden we in beide missies.
Toen hebben we in een super leuk klein "picanteria" gelunched. Een goedkoop menu waarbij je uit een aantal voorgerechten en hoofdgetechten kunt kiezen. Daarbij krijg je dan het traditionele drankje "chicha", wat gemaakt is van zwarte mais. Best lekker! Het eten was echt super! Helaas kon Jur niet volop genieten vanwege zijn gezondheid.
We hadden behoorlijk last van een jetleg, dus die middag hebben we een beetje door de stad gelopen (leuke, mooie en vooral chille stad met veel straten autovrij gemaakt) en een middag dutje gedaan.
In de avond nog een lekkere crêpe en salade gegeten in een super sfeervolle crêperie.
Dag 2 begon met een matig ontbijt van ons verder prima hotel. Toen hebben we met succes onze bagage van het vliegveld opgehaald. Voor de lunch hadden we nog tijd om een prachtig klooster te bezoeken. We hadden een engels sprekende gidse, die ons bezoek erg interessant maakte. Zo leerden we dat vroeger meisjes van ongeveer 13 jaar oud naar het klooster werden gestuurd door hun familie, zodat de familie garantie had om naar de hemel te gaan omdat ze een dochter in het klooster hadden. De meisjes zaten dan hun hele leven opgesloten in het klooster. Hun enige contact met de buitenwereld was mogelijk door tralies waar je amper doorheen kon kijken. Ze leefden in kleine apartementen waar ze slaven hadden die voor hun kookten. Ze aten vooral speenvarken, dus veel nonnen kregen last van gout.
Na het bezoek aan het klooster was het tijd voor de lunch. We gingen naar een tranditionele picanteria die erg populair is onder de locals. Helaas voelde Jur zich inmiddels weer belabberd, dus hij kon niet genieten van de grote tasting platter die we samen deelden.
Jur is dan ook na de lunch naar het hotel gegaan. Ik ging nog even rondlopen om te kijken of ik een mooie alpaca trui kon vinden, maar zonder succes. Toen Jur weer opgehaald en bij de markt fruit gescored. Vooral de mango was super lekker!
Inmiddels had Jur besloten dat hij zich te slecht voelde om naar de Colca canyon te gaan. Na overleg hadden we besloten dat ik wel zou gaan. Een toeristen busje zou me de volgende ochtend om 3h ophalen.
We hadden de dag ervoor cruesli, yoghurt en fruit gehaald, dus om half 3 sochtends hebben we nog even op onze hotel kamer ontbeten. Jur kon gelukkig in dezelfde kamer blijven, dus dat was lekker makkelijk. Ik ging opweg naar de Colca canyon.
Na een paar uur in de bus, stopten we voor ontbijt. Hier kwam ik erachter dat iedereen in de bus een volledige tour had geboekt, dus ik was in de war, want ik dacht dat ik alleen transport had geboekt. Gelukkig sprak het oosterijkse meisje naast wie ik in de bus zat goed spaans (want niemand behalve de toeristen spreekt engels in Peru), dus zij kon voor mij verifieren dat ik indd alleen transport had geboekt, en dat ik de volgde ochtend ergens op een plein van een dorpje moest zijn voor mijn rit terug.
Na het ontbijt stopten we nog op een uitkijk punt waar we meerdere Condors hebben gezien. Toen werden we gedropt bij het begin van de wandeling. Ik zou hetzelfe lopen als de rest van de mensen in de bus, maar dan zelfstandig. Ik ging gelijk op pad en ben niemand tegen gekomen onderweg. Was echt super fijn en rustgevend. Jur had van te voren nog een offline map voor me gedownload die goed van pas kwam. Op deze manier verdwaalde ik maar een paar keer:p
De wandeling begon met 1200 hoogtemeter dalen tot de bodem van de canyon. Met een brug de rivier over en dan nog op en neer door een paar mini dorpjes totdat ik na 4 uur lopen het dorpje bereikte waar ik van plan was te slapen. Het was inmiddels 14u en ik wist dat de zon vroeg weg zou gaan, dus ik wilde vaart maken om een slaapplek te scoren zodat ik nog kon genieten van het zwembad (jaaa, de meeste lodges in dit dorpje hebben een prachtig zwembad!). Ik ging dus bij de eerste de beste lodge aankloppen, maar weer moeilijk moeilijk als je geen spaans kan! Met gebaren uiteindelijk een prive kamer met badkamer en avond eten voor 17 euro ofzo gescored. Was heerlijk vertoeven bij het zwembad met mijn e-reader!
Er waren meer gasten aangekomen, maar die spraken ook allemaal spaans, dus ik begon al de vrezen dat het een saaie middag/avond ging worden (zon was weg om 16u), toen ik toch maar even ging kijken of er toevallig wifi was. Ik wilde immers weten hoe het met Jur ging. Ik kwam de kok tegen, die een hotspot voor me heeft gemaakt, super aardig! Heb de rest van de middag met hem gepraat voor zover dat ging, want zijn engels was slechts net ietsje beter dan mijn spaans. Wat vooral leuk was, is dat ik hem heb helpen koken voor alle gasten. Was echt super leuk!
De volgende ochtend moest ik om 9u ergens zijn om opgehaald te worden, dus ik vertrok om kwart voor 7 aan een 1100m hoge klim. Toen ik boven kwam, kwam ik de groep van de bus tegen. Zij waren om half 5 al begonnen aan de klim! Ook kwamen zij pas na 16u aan bij hun onderkomen, dus zij hadden niet meer van het zwembad kunnen genieten. Al met al was ik heel blij dat ik niet de tour had geboekt.
De terug rit naar Arequipa was ook toeristisch. We stopten bij hot springs, best chill (als in relaxed, niet koel), waar ik ook iedereen weer tegen kwam. Verder nog een heerlijk buffet lunch genuttigd, waar ik voor het eerst ceviche heb geprobeerd, verukkelijk!
Toen ik terug kwam bij het hotel bleek Jur zich heeeeel veel beter te voelen! Helaas was het dieptepunt juist de dag ervoor gebeurd toen ik er niet was. Schijnbaar had hij moeite met ademen en is hij naar de eerste hulp gegaan. Hij zal zijn avonturen hieronder schrijven.

Helaas was mijn tijd in Arequipa iets minder vrolijk, zeker de eerste dagen. Net voor vertrek uit Duitsland kreeg ik antibiotica mee vanwege een vermeende blaasonteking. In Arequipa werden mijn symptomen helaas erger, geen eetlust, duizelig, constante druk om te plassen etc..
Daarom besloten om niet naar Colca Canyon te gaan. Dat bleek een goede beslissing toen ik die avond problemen kreeg met ademen. Op dat moment ging ik naar de emergency room. Helaas sprak niemand engels, waardoor het niet super nuttig leek. Tot de engels sprekende docter waar ik contact mee had op kwam dagen om 22:00 in de avond. Hij gaf me een medicijn om de ademwegen open te houden (allergien) en hoogteziektepillen mee. Die pillen leken gelukkig te werken en ik kon weer ademhalen. Ik denk dat het combinatie van hoogte/droge lucht/stof en andere ziekte was. De volgende dag ging veel beter, toen heb ik een 3 uur durende stadswandeling gedaan met een gids, dat was echt interessant en ik heb leuke plekken in Arequipa gezien. In de avond kwam Yv terug.

Ik kwam rond 17u terug en Jur had in zijn tour geleerd over een bar met mooi uitzicht over de plaze. Daar hebben we een zons ondergang drankje genuttigd (mijn eerste pisco sour!). Toen heerlijk uiteten waar een stuk vlees/vis op zo'n hete steen krijgt. Jur had een trio van lam, alpaca en rund en ik had forel. Was echt om Jur te zien genieten! Hij was zo blij en had weer zin de vakantie! Maar goed ook, want volgende ochtend op naar Cusco!

Geschreven door Yvjur