Met onze backpacks op de rug liepen we door gezellige straatjes in downtown kyoto om bij ons hostel te komen. Het duurde even voordat we ons hostel vonden, omdat we door een 7 eleven (supermarktje) moesten om tot de lift te komen die ons tot de 5e verdieping bracht, waar de receptie van het hostel was. Eenmaal aangekomen kwamen we erachter dat onze twin room niet echt een kamer was, maar 2 bedden die omringd werden door een schuttinkje die tot een halve meter van het plafon reikte. De rest van de ruimte werd benuttigd door nog een paar van zulke "kamers" en een hele rits aan gestapelde holle blokken met elk blok een eigen rits gordijn (een capsule idee). Op zich leuk, maar in feite slaap je dus met 50 man op een kamer, wat super luidruchtig is. Ook werd het dus niet donker in onze kamer omdat wij geen gordijntjes hadden. Jur is dus tape gaan vragen bij de receptie en zo hebben we een deel van het licht met kartonnen dozen weg kunnen "plakken". Uiteindelijk hebben we (ik met behulp van oordopjes die gratis werden aangeboden en een maskertje) best goed geslapen.

We hadden wederom goed weer in Kyoto! De eerste avond hebben we een item van de japanse (en eigenlijk ook chinese) "to do" lijst afgefinkt door een uur in de rij te staan voor een bepaalde snack of drankje. In ons geval was het ramen. Het was wel echt lekker maar uiteraard gaan we dat niet nog een keer doen. Daarna nog ff in een japanse tapas bar een biertje gedaan.

De volgende dag hebben we veel gebruikt gemaakt van onze JR rail pass om de tempels de bezoeken die buiten het centrum liggen. We begonnen met de bekende "bamboo forest", die dik tegen viel. Ook de tempel erbij was niet awesome. Toch was het allemaal geslaagd want we hebben onze voeten getrakteerd op een heerlijke voeten onsen (hot spring), jeetje wat was dat heet! Toen nog een green tea/ cherry blossom ijsje genuttigd. De cherry blossom smaak is hetzelfde als de bitterkoekjes pudding van mona. Daarna de JR rail gepakt naar wat andere tempels. Somiggen waren gigantisch! Een andere was vooral bekend vanwege de kilometers lange (en veel hoogte meters) trail met allemaal oranje traditionele tori (poorten). Dat was even een sport. Wat erg indrukwekkend was (en volgens Jur gewoon stom) was een kleine vrouw die met haar mooie jurk en schoenen haar hele grote koffer mee omhoog sleepte!

S'avonds in een random restaurant naar binnen gelopen waar we voor het eerst in kyoto geen westerling of chinezen zijn tegengekomen. Hun specialieit was charcoal kip, dus dat namen we. Wauw, wat een heftige charcoal smaak (de kip was ook zwart), maar (in tegenstelling tot wat Jur beweert) absoluut niet verbrand!!! ze hadden trouwens ook kip sashimi (rauwe kip) op het menu, maar dat durfte ik zelfs niet aan. Hier hebben we ook 4 verschillende sake geprobeerd, was leuk!

Volgende dag zijn we begonnen met de zilveren tempel, we waren als eerste binnen! Daarna de philosophers path gelopen naar een paar andere tempels. Het was een schattig paadje langs een riviertje en helemaal vol met kersenbomen, zo nu en dan nog eentje in bloem, en we kwamen bijna niemand tegen, dus super rustgevend in het zonnetje. Kersenbloesem in Japan is dus echt nog veel meer een ding dan ik dacht. Er zijn er zoveel en zoveel bij elkaar. Kersenbloesem staat vaak centraal bij het ontwerpen van tuinen bij tempels, villa's en kastelen. Helaas waren wij dus te laat om het allemaal te zien, maar het moet echt ongelovelijk prachtig zijn. Jur was wel echt kapot dus we hebben ook met ijsje in een park gechilled. Onze eerste wagyu beef ervaring was met de lunch. Japanners houden echt van rauw eten, dus onze beef was ook rauw (niet rare, echt rauw) van binnen. We vonden het toch heerlijk alleen (vooral Jur) had het graag wat langer op de gril gedaan. In de middag nog de gouden tempel gedaan, die super mooi in de zon stond! In de avond, na een vegetarische maaltijd met rare dingen, zijn naar Gion geweest, het oude geisha district, waar we een echte geisha hebben gezien. Neppe geisha's zijn overal, want het is tegenwoordig hip om je te laten verkleden als een geisha, dus veel japanse toeristen lopen in kimono rond, best grappig.

We hadden al veel van Kyoto gezien en we kunnen onbeperkt met de shinkansen, dus de volgende dag zijn we naar himeiji (55 min) gegaan voor een awesome kasteel. Daar heb ik ook de heerlijke en bekende aal over rijst gegeten. Eindelijk hebben daar ook een echt mooie japanse tuin gezien, in de oude samurai streek. Tot nu toe vielen alle tuinen een beetje tegen. We weten niet of dat door het seizoen komt (te laat voor kersen bloesem, maar toch alles nog droog) of omdat ze in Kyoto onder toerisme bezwijken en dus minder care hebben. Afin, deze tuin was dus erg mooi en de mensen waren super vriendelijk.

In de middag waren we terug in Kyoto, en omdat Jur doodop was ben ik er zelf opuit gegaan. Een octopus op een stokkie gekocht op de toeristenmarkt (was te rauw, dus helaas niet lekker) en toen eindelijk mijn sushi gehad van een rollende band, lekker! Savonds met Jur naar en tepanyaki restaurant geweest die Jur aan de hand van reviews had gevonden. We waren vroeg, want het was zaterdag en we hadden geen reservering. Gelukkig maar, maar het was mini (zoals de meeste japanse restaurants). Alleen 2 tafels en rij aan de "bar" om de kookplaat heen. Hier hebben we echt super, super, SUPER lekkere wagyu beef gehad!!! We begrijpen nu waarom mensen zeggen dat het in je mond smelt. Maar we hebben alleen westerlingen in het restaurant gezien, dus misschien begreep de kok dat westerlingen niet zo van het rauwe vlees zijn. Achteraf nog een lekker zwart sesam ijsje gegeten.

Het toerisme in Kyoto is echt over de top. Bijna meer westersen en Chinesen dan Japanners. Dat is erg jammer want we denken dat dit de cultuur erg veranderd. Toen we bijvoorbeeld in Tokyo of Himeji waren en net waren we in Nagoya om een tas te droppen, zijn de mensen (nog) veel vriendelijker. In een restaurant wordt je bijvoorbeeld hartelijk begroet door de hele bediening en de koks (zowel als je komt en als je gaat), dat was toch minder in kyoto. Nu onderweg naar het begin van onze pelgrims tocht kumano kodo, zin in!

Geschreven door Yvjur